Knielen wil ik
.
O Heer,
Jij bad meermaals Uw gebed
gezeten op een berg,
weg van de mens,
dichtbij Jouw Vader.
Hoe vaak verlangde ik niet
Jouw voorbeeld te volgen;
toch vond ik tot heden
nog altijd niet
die ene berg die mij
nabij Jouw Vader brengen kon.
Ik wil vluchten
uit de mens zijn greep.
Vluchten uit de grip van hun handen.
Om zo dan tot een totale rust te kunnen komen,
en het gebed op te zeggen
wat mijn Vader ooit aan mij
heeft voorgedragen.
Alwaar ik heenga,
alwaar ik mij bevind,
zie steeds maar weer de mens
die nood hebben aan dit gebed,
die nood hebben aan een overgave,
maar steeds verdwalen in hun eigen
onwetendheid.
Daarom wil ik knielen
op die ene berg,
om alsnog mijn gebed
op de zeggen,
gericht tot U, o Heer.
|
