toen ik honger leed,
toen mijn handen versteend waren van koude.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

En ik voelde een rijkdom neerdalen
na al die jaren.

Ik begon mijn leven
op het moment
toen ik inzicht kreeg
in het woord
van God.

Daardoor komt het
dat ik mij nu nog steeds iedere dag
tracht te wenden
voor een kort moment
tot de woorden die geschreven staan
in dit boek.

Want vrijer
en rijker ben ik nu
dan ooit voorheen.

En daardoor ben ik nu
bevrijd van de schaamte,
over het feit
dat ik de Bijbel lees.
Want niet een mens heeft het recht
om zomaar te oordelen
over hetgeen dat ik lees.

Dit is niet zomaar een gedicht, een blogje, maar deze tekst komt van iemand die dit wél heeft doorleefd; die de diepste afgronden heeft gezien - zeg maar de straat - elke vorm van liefde kwijt gespeeld was. Des te aangrijpender is dan deze persoonlijke reflectie, een pure verwijzing naar wat échte geloven in een God als Vader kan zijn, en dit tot heil van ons, medebloggers!

Hadden ook niet vele soldaten ergens een bijbel een paternoster die hen geholpen heeft doorheen deze gruwel?