Toen ik tegen de eindejaarsperiode op zoek was naar de betere wenskaart stootte ik op een bericht in Kerk&Leven waar je in de wandelgang van een kerk een reliwinkel kon vinden met o.a. mooie kaarten met een christelijke boodschap. Gezien niet zo ver van mijn deur ben ik er maar eens binnen gestapt. Van het oude kerkgebouw wil men gaandeweg een bezinningscentrum maken, maar die wel blijft openstaan voor elke passant om 'jezelf te ontmoeten, een andere mens of misschien God'.
En het toeval wilde dat ik in wat ooit een sacristieruimte moest zijn geweest, ik daar 'een ander mens' heb ontmoet, iemand die ik nooit eerder had ontmoet. De man was er als vrijwiliger aan de slag in deze kerstperiode. Waar de winkelstraten overdruk waren, waren wij er als enigen en na wat aarzeling van beide kanten kwam toch een gesprek op gang. We hadden elkaar meer te vertellen dan ooit verwacht, maar toen de mis moest beginnen, bracht die man me naar de poort ten afscheid. We hadden niet eens onze namen genoemd, laat staan adressen of zo uitgewisseld. Maar dan dacht ik dat deze 'nieuwe kern van hoop' wel een website zou hebben. Ik vond het mailadres van de verantwoordelijke en vroeg in een bericht aan hem of hij me in contact kon brengen met de man die me te woord had gestaan, met wie we het uitgebreid over het geloof en de kerk hadden gehad.
Tot mijn grote verbazing, en later tot mijn grote teleurstelling - zelfs tot op vandaag - moet ik vaststellen dat er nooit een antwoord is gekomen!
Zijn deze 'kernen van hoop', dan toch ook weer enkel maar gericht op 'gelijkgestemden', alternatieven zeg maar, afgietsels van basisgemeenschappen? Was ik te goed gekleed, of weet men van me dat ik een traditionele kerkganger ben? Neen, dit initiatief is helemaal geen herberg. En wat me dan nog het meest stoort is, dat je de week nadien iemand hoort preken dat we vooral in een centrumstad het moeten opnemen voor de zwakkeren terwijl deze predikant van dienst ook lid is van die'herberg'. Zijn woorden steken af tegen zijn daden, en de daden van deze gemeenschap die naar buiten toe een nieuwe kern van hoop moet zijn!
Ja, jaren gelden zelfde meegemaakt. Er was een misviering in een jeugdlokaal. Ik daar niets vermoedend naar toe, enkel de bedoeling de euccharistie mee te vieren. Na de viering komen een paar mensen naar me toe. " Jij hier"? Moest ik me ongemakkelijk voelen of waren ze blij een nieuw lid te mogen verwelkomen. "Opdat allen één zijn". Neen, ik heb in deze kerken nooit een herberg gevonden. In hun gelijk-willen-zijn met iedereen scheppen ze een afstand die nooit groter is geweest.
Ik denk dat zowel de gast in de winkel als ikzelf er vooral veel deugd zouden aan hebben elkaar nog eens te zien, maar de herbergier heeft verhinderd dat we elkaar verder konden zien.
Gelukkig is God de milde eigenaar.
|
