... en hij FIETST verder! Waar een wil is, is daarom nog geen weg, en vice versa.
01-08-2007
Een Middeleeuwse sage
... en toen zei de koning - en dit was een uitspraak die bij zijn onderdanen diep ontzag verwekte: "Ik denk dat ik de prijs betaal voor het lijden van dit land...". En daarop vertrok hij naar een ver zuiders land, en niemand wist of hij van plan was om ooit nog terug te keren. Temidden de groep onderdanen die, na deze toespraak van de koning en zijn daaropvolgend vertrek, verweesd achterbleven, sprak toen de abt: "Kinderen, hier gaat eigenlijk een groot vorst van ons henen, want strekt het hem niet tot groote eer, dat hij het falen van zijn schatbewaarders, en het lijden van het land dat dit veroorzaken zal, ootmoedig helemaal op zich neemt? Welja, zijn schatbewaarders hadden niet goed opgelet en daardoor niet gezien dat de schatkist enen verhoogden valschen bodem had, waardoor het leek dat de kist nog tot aan den rand met goudstukken gevuld was. Echter bij het uitreiken van enkele giften aan begenadigde vrienden, daarbij wat dieper graaiend, had de vorst zijn kneukels gestompt ende bezeerd aan den verhoogden valschen bodem." "Kijk opnieuw!" had hij nog bevolen, en de hoofdschatbewaarder (die door jarenlang telwerk grijze haren gekregen had), zonk op zijn knieën bij de kist, en een jonge freule hielp hem bij het uitladen van alle goudstukken, maar toen ze den valschen bodem in de leeggemaakte kist optilden, bleken daar toch geen andere goudstukken meer onder te steken... Zoo was het onheil dus ontdekt, en bij een soort tribunaal dat de raadsleden daarop instelden, bleek dat velen onder hen de vorst afvielen en hem niet meer van hun steun wilden verzekeren. Daarop had hij besloten dat het beter was om het koninkrijk te laten voor wat het was, en het bewind ervan aan anderen over te laten. Maar dus niet nadat hij zo grootmoedig had gesteld dat het lijden van het land (dat ongetwijfeld volgen zou) enkel en alleen maar zijn schuld was, ende niet van de schatbewaarders. Hij was voorwaar een groot vorst geweest, in dat kleine koninkrijkje...
'Helloo Belgiumm! What a nice country you have!'... waren de woorden van de leidster van de Japanse taiko drummers en drumsters, na hun eerste nummer op de Oude Markt. 'Mor madammeke, ge moet dat niet zeggen', zei een stem achter mij (of was het in mij, 'k wil het kwijt zijn), 'ge weet zeker niet dat wij het anti-chauvinistisch land zijn bij uitstek, we breken het kot nog liever af dan het te laten ophemelen. Dus ge zult uw individuele of collectieve bijval niet vergroten door zoiets uit te kramen. We zijn hier niet in Nationalistisch Japan'. Maar proficiat, de show was hoe dan ook knap, met al dat ritmisch en synchroon op en neer gewip tijdens het drummen. 't Viel mij daarbij op dat veel van die complexe (zogezegd Japanse oorlogs-) drumritmes ook te horen zijn bij de snaredrums van Schotse Drumbands, och alle genietbare ritmes zijn hoe dan ook gebaseerd op metrums van drie en vier tellen, hoe ge het ook draait of keert. Maar iets anders: in een recent geziene milieudocumentaire (van Amerikaans makelij, dus ge kunt erop vertrouwen) werd gesteld dat binnen 40 à 50 jaar AL het ijs van het Himalaya-gebergte zal gesmolten zijn, en normaal zorgt het smeltwater daarvan voor de irrigatie van een heleboel rijstvelden in o.a. China. Kunt ge het u voorstellen: gene rijst meer voor misschien miljoenen Chinezen! Patatten ook niet, ah nee. Daarom stel ik het volgende voor - want ze zullen hier allemaal staan hé: laat ons tijdig, en misschien is het verstandig om er al mee te beginnen, al onze toch nutteloze gazonnekes beginnen klaarmaken voor de rijstteelt. Want met heel die verschuiving van de klimaatgordels hebben we tegenwoordig bij ons toch af en toe wat regen, heb ik al gemerkt. Wat ligt al dat schoon kortgehouden gras daar immers te doen in onze hofkes, spelen wij allemaal golf misschien? Nee nee, we hebben het toch in ons (en het ligt in onze mogelijkheden ook) om heel de wereld te redden, dus laten we schoon beginnen met annoncekes te plaatsen (en te laten vertalen in 't Chinees, we vragen dat wel aan de uitgangen van onze universiteiten, of anders in de restaurants): 'Chinese volkstuin te huur'. Ben zeker dat ze daar in troskes op afkomen. Maar misschien willen ze er eerst koeien op zetten, want ze beginnen daar nu al massaal melk te drinken ook, heb ik gehoord. En wij vragen 'een tiende' van hunnen oogst. Da's nog wat anders hé, dan dat idee van dat zilverpapier...
