Tuinieren

Er bestaan verschillende persoonlijke opvattingen over een tuin.  
Zij ver­schillen allen in bedoeling, grootte, stijl en inhoud, ook over bloemen en planten hebben we een eigen mening.

Eigenlijk gaat het in hoofdzaak om de beheersing van de natuur door de tuinier. Die beheersing geschiedt om esthetische re­denen.

Het wezen van tuinieren is regelend optreden. Zonder voortdurende en oplettende verzorging gaat elke tuin snel te­rug tot de toestand van natuurlijk verwilderen. Hoe vruchtbaarder de grond is, des te onzekerder is zijn toestand. Zelfs de meest eenvoudige tuin, wordt verstoord door wind en regen, ook vallende bladeren gaan vlug een onverzorgde tuin nalaten. Kijk eens na een paar weken vakantie dan wordt het hele kunstmatige wereldje onmiddellijk bedreigd. De snelst groeiende agressieve, meest robuuste plan­ten, die wij onkruid noemen, gaan vlug de tuin overnemen.

Het overdekken en beroven van licht, aan lagerstaande planten moet worden in het oog gehouden. Licht is onontbeerlijk voor de groei, voor sommige planten meer dan voor andere. Veel planten kun­nen zeer goed leven bij weinig licht. De planten die uitein­delijk overheersen zijn ofwel de hoogste, de bomen, of de kruipende en klimmende planten, die hun gebrek aan ste­vigheid goedmaken door die van andere te lenen.

Onder de grond is evenveel concurrentie als boven de grond. De wortels zijn voortdurend op zoek naar nieuwe voedingsstoffen. Tegelijkertijd onttrekken zij water aan de grond. Hoe vitaler een plant is, hoe veeleisender zijn wortels. De strijd om ruimte is een concurrentieslag, die een tuinier instinctmatig voor de goede orde aan banden legt.

De tuinliefhebber moet niet alleen beslissen tussen één plant en de andere, hij moet ook letten op scheuten, de bladeren, de bloemen en de vruchten.

Alle verzorgingsactiviteiten: be­mesten, snoeien, scheuren, zelfs enten, zijn voorbeelden van het leiden van de planten door de tuinman. De meeste planten worden in tuinen geplant omdat zij een bepaalde bijdrage moeten leveren.

Behalve het beheersen van de planten, probeert de tuinier plagen en ziekten weg te houden, de grond in conditie te houden en als het enigszins kan de wind te beïnvloe­den.

Om werk te besparen, zoeken veel tuinliefhebbers naar planten die voor zichzelf kunnen zorgen. De ideale tuin volgens sommigen, is het uitzicht vanuit het venster, een omlijst schilderij zonder enig werk voor de tuinliefhebber.

In feite bestaat een dergelijke tuin niet. Ik ken tot op heden geen enkele bloem of plant die niet op tijd een correctie nodig heeft. Planten worden meestal groter dan men verwachtte, of zij sterven af, of worden warrig en lelijk, of zij worden gegeten of vallen ten prooi aan schadelijke schimmels. De echte tuinier zal het meest plezier beleven aan het voortdurend regelen en corrigeren.

Voor een tuin is een plan nodig, met een vast doel voor ogen, zodat men weet wat men wil bereiken en waarvan men wenst te genieten. Iedereen die van planten houdt, komt voortdu­rend in de verleiding om steeds nieuwe planten toe te voe­gen. Zodoende buigt men zijn oorspronkelijke doel om, tot het uiteindelijk geheel vergeten is. Men voegt kleur toe die de harmonie vernietigt of een vorm die in strijd is met de rest, door zonder vast plan telkens wat nieuws te planten.