Hans Claus,directeur van de gevangenis van Oudenaarde,kunstenaar,lid van de Liga van mensenrechten voor gevangenen.
De Schreeuw van Munch kan symbool staan voor kunst.Want kunst kan begrepen worden als een humanitaire uitweg,een ontsnappingspoging,een -op het eerste zicht vruchteloze-vlucht over de grenzen van ons bestaan. Wat hebben kunstenaars en misdadigers met elkaar gemeen? Kan kunst de menselijkheid binnen de muren van de gevangenis verhogen? Of is er geen plaats voor?Wat is de (dunne)lijn tussen therapie en creativiteit,zeker binnen de muren?Kan kunst wel binnen de maatschappelijke lijntjes kleuren?Stoppen de lijntjes aan de poorten van de gevangenis?Zijn gedetineerden outlaws of opgesloten burgers?Gaat de samenleving buiten haar lijntjes kleuren wanneer ze kiest voor meer gevangenissen?
Deze en vele andere vragen zal Hans Claus bespreken in zijn lezing over kunst en (on)vrijheid
4 april -20 april Landloperskapel Kapelstraat ,2330 Merksplas
Steeds binnen de dwingende lijntjes moeten lopen,is een fenomeen van alle tijden.Er net buiten willen kleuren ook.Deze lijntjes kunnen tralies zijn maar ook een politieke gesteldheid,een onderwijssysteem,de beperktheid van lichaam of materialen,eengeestelijke toestand,de (niet begrijpende) medemens,de grenzen van het zijn,de grenzen van de eigen regio...Deze tentoonstelling enkel beschouwen als een voorstelling van kunst van mensen die om welke reden dan ook letterlijk gevangen zitten,is fout.
Een thema als vrijheidsbeperking,dat zo universeel is,willen we graag uitgebreid aan bod laten komen in de meest brede en alomvattende betekenis. Tentoonstellingen zoals deze,die buiten de letterlijke interpretatie om,zo diep en divers ingaan op de problematiek vrijheidsbeperking en die bovendien een zo breed gamma van kunstenaars een forum bieden,zijn eerder zeldzaam.
Binnen de lijntjes? probeert meer te bereiken dan een pure voorstelling van kunst.Zo is er ook ruimte voor drbat.In welke mate is kunsttherapie echt nodig in gevangenissen?Is dit enkel ontspanning voor gedetineerden df heeft deze ook echt een helende functie? Kan het beschouwd worden als een voorbereidend proces op de terugkeer in de maatschappij?Is kunst mogelijk in een onvrije wereld,onder een dictatuur bijvoorbeeld?Mag de overheid ingrijpen als zij vindt dat een bepaalde kunstenaar te ver gaat?Kan een kunstenaar an sich wel vrij genoemd worden? Heeft kunst haar grenzen en hoe ver kan de kunstenaar die overschrijden?
Deze tentoonstelling laat een goed beeld zien van de wijze waarop verschillende kunstenaars het onderwerp benaderen.Het medium waarmee zij werken is zeer uiteenlopend.Dit gaat van schilderkunst en installaties tot assemblages en fotografie.
Bovendien vindt deze tentoonstelling plaats in de Landloperskapel van Merksplas.Dit is een unieke en aantrekkelijke locatie,omdat de problematiek er al van oudsher mee verbonden is.
