Ik ben Anni (Anaïs) en Rogier
Ik ben een en woon in Nomade tussen Spanje en België () en mijn beroep is levensgenieters.
Ik ben geboren op 24/04/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles en niets in het bijzonder.
Hieronder een bericht dat ik schreef naar aanleiding van een ervaring die ik had met een grote Bank.
Beste allemaal,
Eergisteren kreeg ik telefoon van mijn moeder. Zij had een telefoontje gekregen van haar bank, of ze eens wou langskomen op de bank, ze hadden wat met haar te bespreken.
Mijn moeder die niet alleen een chauffeurke zoekt om naar de bank gevoerd te worden, maar mij daar ook wel graag bij heeft om haar achteraf eens duidelijk en op ons gemakske uit te leggen wat ze haar proberen aan te smeren, vroeg mij dus of ik mee wou gaan. Ja, en wat doe je dan, dan ga je toch mee?
Een vriendelijk juffrouwke ontvangt ons en kijkt al met een soort argwaan naar mij, vermits ik niet was aangekondigd. Ze had waarschijnlijk liever met mijn moeder alleen gesproken.
- Dag mevrouw, jij hebt een kasbon die vervalt op 19 september en heeft U er al over nagedacht hoe je dat geld gaat herbeleggen?
Hoe weet dat meiske dat mijn moeder zo een kasbon heeft? Dat was nog een document aan toonder, naamloos, niet geregistreerd met van die goede ouderwetse couponskes die je kon afknippen. Ik voelde Big Brother op de achtergrond meekijken.
- Wat stel je voor, juffrouw?
Trekt dat mens daar al haar registers open. Ze ging mijn moeder een verzekering verkopen. Ja want dan moest haar dochter, ik dus, geen successie betalen als er met haar iets ging gebeuren. Ze moest dan wel minstens nog drie jaar blijven leven, maar ja, als je 83 jaar oud bent is dat toch geen probleem. Als ik haar dan vraag wat er voor mijn moeder nog aan vast zit dan blijkt dat ze na 8 jaar bij leven wel in aanmerking komt voor uitkering van haar eigen centen, dan nog eens verhoogd met de gekapitaliseerde rente gedurende die 8 jaar, tegen een gewaarborgde basisrente van 2,5 procent. De winstdeelname die ging er dan nog bijkomen maar ja daar kon ze nog geen uitspraak over doen, dat was de toekomst nietwaar. Op mijn voorzichtige vraag hoeveel dat over het afgelopen jaar was, dan kwam er een cijfer van 1,5 procent over de brug. Maar de tijden gingen beteren en dat zou dit jaar zeker beter worden. Ze had zeker hare glazen bol deze morgen bekeken. De verzekering ging mij hebben als verzekeringsnemer en mijn moeder als verzekerde. Dus als mijn moeder in de loop van het kontrakt eens moest overwegen om een deel van het kapitaal op te nemen dan moest ze eigenlijk hopen dat ik dat ging toestaan, want als verzekeringsnemer had ik wel zogezegd de premie betaald en kon ik dan ook beslissen of er diende gewijzigd te worden of niet. Stel dat ik eens in een kwade bui was, wat moest ze dan doen?
Op mijn vraag aan die juffrouw of het niet beter was dat mijn moeder haar geld maar ineens aan mij zou geven inplaats van daar zo een omweg voor te maken, vertelde ze mij doodleuk dat ik daar toch eigenlijk niets mee zou kunnen doen, want met dat cashgeld kon ik toch niets beginnen. Geen enkele bank zou dat aanvaarden. Ik heb haar gevraagd of ze er zoveel liggen had, want dat ik haar daar zeker kon van af helpen. Mijne beenhouder of bakker heeft mij nog n! ooit gevraagd van waar ik met mijn geld kom. Ik ga nog iets verder, zouden ze bij voorbeeld,, bij de meubelwinkel, niet aanvaarden dat ik mijne salon cash betaal?
Enfin, om een lang verhaal kort te maken, ik was eigenlijk razend kwaad. Niet alle kinderen hebben de beste bedoelingen met hun ouders en die worden dus lekker aangemoedigd door de banken die die oudere mensen eigenlijk met hun ogen open, en met de beste bedoelingen, in hun eigen ongeluk doen lopen. Straks moeten die mensen hun hand ophouden om zoonlief of dochterlief te overtuigen om een deel van hun eigen centen te mogen opnemen.
Jullie zullen dus wel begrijpen dat ik met ons moeder nog eens duchtig ga nadenken wat we met dat geld gaan doen. Ik heb mijn moeder voorgesteld om alvast maar te beginnen breien aan een zwarte kous, dat brengt niks op, maar tegenwoordig brengt je geld op de bank ook niks meer op, dus ik zie het verschil niet. Integendeel dat kost dan tenminste nog geen geld, wat je van de banken niet kan zeggen.
Zag ik vanavond het nieuws en hoor ik daar dat Test Aankoop klacht indient tegen misleidende reclame door de banken. En ja hoor, de fameuze bank van mijn moeder zat er tussen. Waar is de tijd van de goede ouderwetse Spaarkas..................... een mens zou zowaar heimwee beginnen krijgen naar het Spaarboekje dat we als kind reeds wisten te waarderen en waar de bankier iedere maand januari zo lekker van die zegeltjes inkleefde die je dan weer wat rijker hadden gemaakt zonder dat je daar iets voor hoefde te doen.
En nu ga ik mij installeren om naar De Kinderen van Dewindt te kijken, want jullie weten het, dat is mijne feuilleton.
Ik ben Anni (Anaïs) en Rogier
