Ik ben Anni (Anaïs) en Rogier
Ik ben een en woon in Nomade tussen Spanje en België () en mijn beroep is levensgenieters.
Ik ben geboren op 24/04/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles en niets in het bijzonder.
Eigenlijk ben ik op dat thema gekomen nadat ik gedurende een aantal dagen op TV naar De Rode Loper heb gekeken. Het was de periode van de grote modeshows in Parijs en onze Belgische couturiers doen het daar helemaal niet slecht, daar niet van...... Daar mogen we trots op zijn.
Maar dan zit je zo in je luie zetel naar die modeshow's te kijken. Ten eerste heb ik zelden op een catwalk een toilet gezien wat ik onmiddellijk zou willen dragen. Ja, na een paar aanpassingen, zijn er wel die ik zou willen aandoen. Maar zeg nu zelf......... als je soms die onmogelijke creaties van hoeden, prints op die stoffen, make-ups ziet, dan ga je toch gewoon griezelen. En dan de mannequin's..............
Als je daar zo een meisje ziet komen aanstrompelen, want die kunnen echt niet meer normaal lopen........ ze zetten allemaal hun ene been voor het andere, zo scheef als een crab op het strand, en dan van die onmogelijke stekkebeentjes!!!!!!!!! Mensenlief, ik heb beelden gezien die de Amerikanen namen toen ze de concentratiekampen in Dachau, Buchenwald, enz. ontdekten. Iedereen was het er over eens dat die mensen levende geraamten waren, wel die lopen er de dag van vandaag op de catwalk. Levende geraamten zijn het.....................
Hun ribben kan je één voor één tellen, je hebt daar geen radiografie voor nodig. Hun ogen staan hol in hun gezicht. Ze kijken of ze al het leed van de hele wereld op hun frêle schoudertjes torsen, ze dragen kleding die zo van de kringloopwinkel zou kunnen komen. Als je ze in die outfit op straat zou tegenkomen, keek je gegarandeerd, meewarig achterom.
De modewereld is dat dan. Dat zou een voorbeeld moeten zijn voor hoe wij ons in het eerstvolgend halfjaar zouden moeten kleden.
Heimwee krijg je daar van. Heimwee naar gezond ogende, opgewekt kijkende jongens en meisjes die nog plezier hebben in het leven. Die nog plezier verwachten in hun leven. Daartegenover zie je uitgedoofde skeletten.
Als je dan met de doorsnee burger praat is iedereen het erover eens dat er aan een mens gerust wat vlees mag zijn. Horen die modeontwerpers de mensen dan niet? Lopen die allemaal wereldvreemd rond? Hebben die nog voeling met hun publiek?
Heb maar eens een dochter of een zoon die in zijn pubertijd zit en er wil bijhoren!! Je zal een goede advokaat moeten zijn om hem of haar te kunnen uitleggen dat ze zich niet blind moeten staren op die beelden die ze voorgeschoteld krijgen. Je moet al een sterk karakter hebben om jezelf graag te blijven zien en je gelukkig te voelen in je gezonde vel.
Ik ben Anni (Anaïs) en Rogier
