Ik ben Anni (Anaïs) en Rogier
Ik ben een en woon in Nomade tussen Spanje en België () en mijn beroep is levensgenieters.
Ik ben geboren op 24/04/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles en niets in het bijzonder.
Toen ik nog een klein meisje was, ik denk dat ik toen zes of zeven jaar was, was het hier bij ons in het dorp Kermis. Zoals elk jaar trouwens.Mijn vader was nogal een sociaal man en had vele vrienden. Den donderdag van de week van de kermis, dat was den hoogdag van die week, dan was het zo de gewoonte dat mijn vader samen met een aantal mannen van de geburen eens een pintje ging pakken in een aantal café's, kwestie van eens bij te praten met de geburen. De boog kan tenslotte niet altijd gespannen staan. Nu die dag moeten ze veel te vertellen hebben gehad, denk ik, want tegen dat het tijd was voor het middageten was mijn vader nog niet terug. Ik had direct in de gaten dat de lucht die er rondom mijn moeder hing niet meer zo zuiver was. Dat zag er zelfs bepaald slechte lucht uit, zelfs ik als kind zag dat, en nog meer, ik voelde dat vooral aan.
Wij dan maar onder ons tweetjes gegeten. De tafel afgeruimd. Op mijn vraag of onze pa niet moest eten, antwoordde mijn moeder dat die al gegeten had. Het werd zo een uur of vier in de namiddag en de lucht bij ons thuis werd alsmaar slechter! Tenslotte tegen vijf uur, begon mijn moeder zich aan te kleden, ze deed ook mijne jas aan en wij de deur uit. En wij begonnen te stappen. Ik vroeg aan mijn moeder waar wij dan wel naartoe gingen, waarop zij antwoordde:" naar de statie". In normale omstandigheden zou ik dat heel plezant gevonden hebben want wij reden anders nooit met de trein. Mijn moeder was van plan naar Leuven te gaan en wat ze daar dan van plan was..... ik ben daar tot op de dag van vandaag nog niet achtergekomen.
Ik begon mij toch ongerust te maken. Dus ik met een klein stemmeke: " en onze pa dan?". Waarop zij zei: "die zal ons wel komen halen". Hoe zij dat kon weten, dat is mij nog altijd een raadsel maar inderdaad tegen dat wij zo aan de statie toekwamen, kwam onze pa daar toch wel niet aan zeker. Buiten adem en met een hoogrode kleur.
Awel he, toen was de lucht op dat moment helemaal gezuiverd. Voor mij toch, voor onze pa dat weet ik niet. Dus ge ziet dat is allemaal relatief, he.
Ik ben Anni (Anaïs) en Rogier
