Wij hebben sinds een maand en een half een nieuwe poes in ons midden, eigenlijk een kittenkatertje, die kleine kwam hier aangewaaid in onze hof, boven op de voliere, direkt wat eten gegeven en natuurlijk, s'avonds zat hij er nog altijd, dus hebben we hem maar geadopteerd, en nu is die rakker het hier al goed gewoon, hij is de nachtmerrie van onze oudere kater, die ondertussen ook een oogje moet missen, en mijn man krijgt grijs haar, daar al zijn planten geruineerd worden, heel levendig baasje is wel normaal natuurlijk want is nog een kittentje, we hebben hem Pitou gedoopt, niet erg origineel natuurlijk weet ik ook, maar what's in a name nietwaar, plak hieronder ook een fotoot'je van het jonge geweld, samen rustend in de zeter met ons Piet Piraatje Ranja.
Een maand of wat geleden is onze dierenkroost uitgebreid met een kittentje, het kleintje kwam aanwaaien in onze hof, en zat boven op de volière, direkt wat eten gegeven, kwam heel dicht, en op de grond liep hij ook voortdurend achter je aan, s'avonds zat hij nog altijd boven op de volière in de gietende regen, op geroepen en hij kwam eraan, hebben hem dan maar binnen gepakt en boven alleen op een kamer gezet, want de hond blafte natuurlijk, en had dan een beetje schrik. Maar al bij al is het een echte deugeniet geworden, vliegt de trappen of en af, is de terreur van onze oudere kater, die ondertussen een oogje moet missen, en mijn man krijgt er grijs haar van omdat hij altijd in de planten zit te wroeten, maar hij is ook zo lief, komt bij je liggen zijn kopje tegen je aangedrukt, of ligt languit in de zetel. Ik zal hier eventjes een fotoot'je bijzetten van onze rakker.
Het is lang geleden dat ik nog op mijn blogje geweest ben, mijn man stapt op de moment niet meer daar hij een paar maand geleden een hartstilstand heeft gehad, en het nu wat rustiger aan moet doen, hoopt wel binnenkort weer aan het wandelen te slaan, en dan komen er weer wandelverslagen op ons blogje. Ondertussen is ons poes geopereerd aan een oogje, dit is wel moeten verwijderd worden, maar ze is terug uptodate ondertussen, ze is al terug de kapoen van daarvoor.
Vandaag richtte we onze pijlen naar het grens-overschrijdende dorpje Putte-Kapellen, de wandelclub De Bosgeuzen beloofden een bosrijk parcours en dat was het. Drie afstanden werden aangeboden: 7-14- en 21km, we startten van uit het Kasteel Ravenhoek, een prachtig onderhouden bouwwerk gelegen in het Ravenhoekpark.We toogden door het pijnbomenbos naar de éérste rustpost na 7km, helaas de locatie was echt te klein maar een stralend zonnetje nodigde ons uit om de boterhammetjes buiten op te smullen en het smaakte, helaas geen kommetje soep vandaag en het was net of ik iets mistte. Na de smulpartij gingen we verder van Belgie naar het buurland Nederland alleen we merkten het alleen aan de grenspaal, het landschap veranderde niet, het bleef hetzelfde bos. De rustpost na 6 km lieten we links liggen en we gingen verder naar het eindpunt. Een prachtige wandeling, zeker aan te bevelen, 1210 wandelaars hadden van deze pracht genoten.
Nog een trappist als afsluiter en terug huiswaarts.
Tot de volgende wandeling,
Paul en Youry
N.B. Als je op de foto's klikt dan vergroten ze automatisch.
Ondanks de ongure weersvoorspellingen, regen, hagel, onweer,krachtige wind, ben ik toch gaan wandelen, ik zou wel zien wat op ons zou afkomen en ik heb er geen spijt van gehad, twee maal 10 minuten zwakke regen, bijna geen wind en ja zelfs de zon was ook regelmatig van de partij. De keuze was een wandeling ingericht door de Pettemboeren, gekend om hun mooie omlopen en verzorgde start- en controleposten. De Pettemboeren hadden een reeks lussen voorzien die allemaal in het startlokaal vertrokken en terug eindigden, erg handig is dit, als wandelaar kun je zo kiezen welke afstanden je wil doen, gaat het goed dan doe je meer, gaat het minder dan pas je je programma aan. Elke lus gaf na enkele straatjes Bos en Bos, een combinatie van overwegend pijnbomen en inlandse eiken met hier en daar enkele beuken, de 8km voerde ons langs een prachtig kasteel dat in dit groene landschap volledig tot zijn recht kwam, een oogstrelende ervaring, de vegetatie van de bosbodem is onbestaande, dus veel dieren zijn er niet en dat is wel jammer, want dieren geven je wandeling altijd iets extra. De aangeboden afstanden: 4-6-6-7- en 8km, de 4km was volledig afgestemd op rolwagens, echt tof dat aan deze niet mobiele mensen gedacht word,spijtig genoeg denken nog niet alle wandelclubs die vlaanderen rijk is hier aan.
We hebben weeral met volle teugen genoten en ik heb een foto van onze Golden Youry vandaag op de wandeling genomen bijgevoegd, gemaakt met mijn nieuw Digitaal toestel en hij is vrij aardig gelukt.
Vandaag gingen we naar het hartje van Vlaams- Brabant, de wandeling startte in de Basisschool"De Winge" in Sint-Joris-Winge. De inrichtende wandelclub de Globetrotters boden een varia van afstanden aan: 4-6-10-12-15 en 21 Km, dus voor iedereen wat wils. We kozen voor de 21 Km, na enkele straatjes voerde de wandeling ons al klimmend door holle wegen naar de Gempe Molen, een watermolen aangedreven door het riviertje De Motte, van hier uit ging het richting Troostenbergbos met midden in het bos de fraaie kapel van Onze Lieve Vrouw van Roeselberg, verder dalend naar het dorpje Houwaart waar de rustpost voorzien was, door het grote aantal wandelaars was deze helaas wat klein uitgevallen. We konden toch een plaats bemachtigen en genoten bij een kom heerlijke groentensoep van onze boterhammetjes, de inwendige mens versterkt en we gingen op pad voor een lus van 7 Km. Deze lus voerde ons klimmend naar de gekende Houwaartse berg die ons een prachtig vergezicht bezorgde, afdalend door holle - en veldwegen kwamen we terug in de controlepost, we gingen dadelijk verder. Via de Mottevallei, klimmend door het Walenbos met zijn vele reeen, helaas zijn het schuchtere dieren, we hebben er geen gezien, ging het terug naar het eindpunt. De laatste 2 Km werden we aangenaam verrast door een lichte sneeuwbui die de wandeling een aparte toets mee gaf. Aan het startlokaal werd plaatelijk gebrouwen bier aangeboden, wat niet slecht smaakte maar mij niet kon verleiden tot het aankopen van enkele flessen. Zo, onze wandelboekjes laten afstempelen en we reden huiswaarts, het begon harder te sneeuwen zodat we blij waren als het home in zicht kwam.
Een pracht van een wandeling, een schitterende organisatie, zeker voor herhaling vatbaar, een aanrader.
Vandaag viel de keuze op Oud-Heverlee in Vlaams Brabant, de start was in het Domein De Zoete Waters, een variatie aan afstanden werd aangeboden, we kozen voor de langste afstand: de 30 km. De wandeling voerde ons langs de vijvers van het domein, door het Heverleebos naar het waalse dorp La Nethem, hier was een rustpost voorzien we gingen onmiddelijk verder voor een plaatselijke lus die ons via bosweggeltjes, door de velden terug naar de controle bracht. De boterhammetjes naar binnen gewerkt en weer op pad, na 200 m een echte steile klim, bovenaan zouden we beloond worden voor onze inspanning met een prachtig vergezicht helaas de weergoden waren ons vandaag niet goed gezind, nevel en mist verhinderde dat we deze prachtige panorama's zouden aanschouwen. We belanden in Hamme-Mille, een laatste rust in het Meerdaalwoud en dan terug door dit uitgestrekte bos naar ons eindpunt de Zoete Waters.
Een echt prachtige, gevarieerde wandeling, een echte aanrader.
Wezemaal gelegen op de as Aarschot - Leuven, een heuvelachtige streek en dat beloofde een mooie wandeling te worden, de weergoden hadden voor een weliswaar koude maar zonnige dag gezorgd. We starten in het hartje van Wezemaal voor de 20km, na enkele honderden meters door het bos, een serieuze klim naar de top van de Wijngaardberg met het prachtige Heilig - Hart beeld, een éérste controle te Gelrode, via een plaatselijke lus die ons door Nieuwenrode, terug naar Gelrode bracht waar een lekker kom verse soep op ons wachtte die samen met de boterhammen de inwendige mens versterktte, het was nodig want een aaneenschakeling van klimmen en dalen vergde veel van onze krachten. Via de talrijke druivenakkers, de vele hellingen die ons prachtige vergezichten bezorgden, door holle wegen en aansluitend de rustige boswegels gingen we terug naar ons eindpunt te Wezemaal. Een echte aanrader voor alle natuur liefhebbers die niet bang zijn van wat klimwerk
Schaffen bij Diest was vandaag de uitvalbasis voor onze wandeling, we kozen voor de langste afstand de 30 km, er was verder keuze tussen: 4-6-12-en 20 km.dadelijk na de start was het klimmen geblazen, door holle wegen, langs veldweggeltjes en door de rijke aanwezigheid van de bossen gingen we van Schaffen naar Lummen, over de E314 en nadien onder dezelfde snelweg, een prachtige tocht, wel zwaar door het vele klimwerk, voeg daar de modderige ondergrond bij en we voelden bij de aankomst wat we gedaan hadden. Moe maar voldaan, een trappist ter afsluiting, richten we onze blik terug naar de heimat.
