Schouwen-Duiveland
Door de stijgende temperatuur na de laatste ijstijd (ca 30000 jaar geleden)
smolt het landijs.
De zeespiegel en het grondwater stegen. Hierdoor ontwikkelde zich op de
Dekzanden (nu 10 tot 15 m diepte) het basisveen. Door de voortgaande stijging van de zeespiegel werden langs
de kust enkele strandwallen gevormd ( oude duinen. Daarachter ontstond een wadden gebied met geulen Deze raakten opgevuld met wadzand en wadklei. Op Schouwen komt deze "oude blauwe zeeklei " nagenoeg aan de oppervlakte.
Na het terugtrekken van de zee ontstond achter de strandwallen het zgn. Holland veen. In een volgende warme periode is dit weggespoeld of later door moernering verdwenen. De zee doorbrak vanaf 900 jaar
Voor Chr. De strandwallen, vanuit het ontstane geulenstelsel edimenteerde de "jonge zeeklei".
Het zeewater overspoelde bij vloed het veenlandschap en zette klei af op
de oever en daarbuiten later verzandden de kreken. Hieraan kwam ca 1200 een einde na de voltooiing van een min of meer aaneengesloten ringdijk rond de polder Schouwen, hoewel dijkdoorbraken en dijkvallen herhaaldelijk
landverlies en kreekvorming veroorzaakten.
Door inklinking ontstond het niveau verschil tussen verlande kreken en lagere "poelgronden". De meeste dorpen ontstonden op deze drogere kreekruggen. Volgens de Nomina Geografisch Neerlandica heeft Schouwen zijn naam te
danken aan de rivier de Schelde.
Scaldis_het eiland is vervormd tot Schouwen, Scaldis_de rivier heeft de oorspronkelijke vorm goeddeels bewaard en is Schelde geworden. De oudst bekende verdeling van het eiland Schouwen is die in "zesde delen".
Men sprak van "die vijf sestendele van Scouden binnen den Scelveringhe" als
men de polder bedoelde Door verlies van het"Zuidland"bleven tenslotte vier delen over.
Uit de verdeling in ambachtsheerlijkheden ontstond na 1795 de indeling in gemeenten. Schouwen is een van de grootste, oudste en meest laaggelegen polders van Noordzeeland.
Het was vooral de zuidelijke oever die werd geteisterd door het water. In de periode 1475-1654 verdween hier een tiental dorpen en gehuchten en moesten talloze inlaagdijken gelegd worden.
Het niet genoemde verdwenen kerkdorp Klaaskinderkerke nabij Den Osse, hier trof men in 1955 een door zijn vorm uniek, rechthoekig middeleeuws kerkhof
aan.
De opgegraven skeletten vertoonde voor Europa een antropologisch fenomeen,
nl de schedels waren langer(midden rond) naarmate de lengte van de skeletten afnam.
Op een stafkaart uit 1918 zijn oa de wegen, de gemeente grenzen, enkele boerderijnamen en de tramlijn te onderscheiden.
Bron: Schouwen zoals het was .
Slot Windenburg
Het slot Windenburg werd vermoedelijk gebouwd tussen 1397 en 1401 als grafelijk slot, in ieder geval kunnen we aannemen dat er al zeer vroeg in Dreischor een slot of een kasteel heeft gestaan, want bij de bedijking van Zonnemaire omstreeks 1400, waartoe Hertog Albrecht van Beieren octrooi had gegeven. In de oudste rentmeester rekeningen wordt er aangaande het slot van Dreischor, bij afwisseling gesproken over Keizers of Koningshuis, soms ook van Graven of Steenhuis. In de oudste tijden van zijn bestaan werd het slot vermoedelijk ook bewoond door een grafelijke tolgaarder, aan wie de schepen die door de Gouwe voeren moesten betalen, maar ook de baljuw had er zijn woning. Na het overlijden van Hertog Albrecht van Beieren, in 1404 werd Dreischor weer van de grafelijkheid gescheiden en viel toen aan diens weduwe, Margaretha van Cleve. Na haar dood verkocht Willem VI op 26-5-1413 de heerlijkheid aan Catharina van Cleve, na haar overlijden werden de bezittingen door Hertog Philips den Goede als huwelijksgift geschonken aan Adolf van Cleve, vaak ook als heer van Ravestein aangeduid, bij diens huwelijk op 6-5-1433 met Beatrix van Portugal. Na het overlijden van Beatrix hertrouwde Adolf van Cleve in 1470 met Anna van Bourgondië, een dochter van Philips van Bourgondië. Na het overlijden van Adolf in 1492 gaat de ambachtsheerlijke titel naar zijn zoon Philips van Kleef, deze overlijdt in 1528 kinderloos, waardoor de bezittingen weer aan de vorst kwam te vervallen maar toen Koning Philips II in 1581 werd afgezworen, verviel Dreischor als ambachtsheerlijkheid aan de Staten van Zeeland. In 1705 verkochten de staten van Zeeland het slot aan Mr. J.D. Ockerse, daarna werd in 1742 zijn neef Pieter Mogge van Renesse eigenaar, deze verkocht de goederen in 1753 aan Mr. Andries Heshuijzen, pensionaris van Zierikzee. In 1790 werd C. de Jonge wonende te Kleef eigenaar van het slot die het op 8-8-1837 verkocht voor de sloop. De gracht werd later met afval gedempt, deze stond bekend als de Steengracht. In de zomer van 1953 werden de fundamenten van Windenburgblootgelegd en daarop werd de burgemeesters woning gebouwd.
~t Plaesen uus
Zo werd het gemeentehuis in de volksmond genoemd, het pittoreske raadhuis werd
In 1637 gebouwd. Het heeft een trapgevel met links ernaast een rijk versierde ingang.
Het Fries onder het fronton bevat de spreuk: Doet wel en vreest niemant , waarnaast
Rechts het wapen van de baljuw Jan van Stavenisse 1620-1645. Dit wapen dat symbolische water voorstelt vergezeld van turven, duidt op het beroep van de stamvader die voor 1400 bij Beldert fortuin met de selnering ( zoutwinning ) maakte.
Het tweede wapen: een boom vergezeld van twee aanziende vogels, is wellicht dat van de secretaris. Op de trap van de fraaie gevel is een kloek gesmede aardkloot (bol) met bliksemschichten aangebracht. Boven het zolderraampje hangt de dorpsklok, die op Zondagmorgen na de kerkdienst werd geluid om de bevolking bijeen te roepen om de afkondigingen van de vroedschap plechtig in te luiden. Naast het poortje hangt nog de standdaard-el, waar aan de plaatselijke lengtematen werden geijkt. Hoger in de gevel Vrouwe Justitita, geflankeerd door de wapens van de gemeente en provincie. In 1924 is dit kostbare monument inwendig gerestaureerd, daarbij is op verdienstelijke wijze gestreefd naar aanpassingen van de stijl van de gevel. Er zijn moerbinten en kinderbalkjes aangebracht uit hout van de gesloopte kerk Van Ouwerkerk en in de hoek zit een spiltrap uit hetzelfde materiaal. Twee paneeldeuren stammen uit Dreischor en Zierikzee. De meubels zijn vervaardigd uit eikenhout van de kerk te Nieuwerkerk en van vloedplanken uit het eigen haventje Beldert, dit alles is bewerkt door ambachtslieden uit Dreischor. Op 16-2-1952 heeft de commissaris van de Koningin in Zeeland het herboren raadhuis ingewijd.
Kerkwerve
De jongste historie van Kerkwerve aan de hand van een plattegrond uit 1866.
Kerkwerve was toen 1931 bunder groot en telde 575 inwoners. De namen van alle wegen zijn niet
Vermeld. De eerste weg links aan de Osseweg is de Tellersweg en wat verderop: Schouwgroen, Dapperweg, Omloopweg, Eiergat en via de Achterweg komt men uiteindelijk bij de Heuvelsweg. De boerderij "Vrede geeft Zegen" is later veranderd in "Hendrika Hoeve" en de directie keet bij de Floauwers in "Heerenkeet". Kerkwerve heeft niet altijd aan de Oosterschelde gelegen, want zo'n 450 jaar geleden vermeldde een Kroniekschrijver een eertijds smal vaarwater tussen Noord-Beveland en Schouwen, waar men elkaar zelfs kan aanroepen. In de 15e en 16e eeuw is de Oosterschelde met wel 3000 hectare de zuidkant vergroot. Enkele verdwenen dorpen aan de zuidkant van Schouwen zijn: Simonskerke, Oudekerke, st-Jacodskerke, Westkerke, Zuidkerke en als laatste dorp verdween in 1662 Rengerskerke voorgoed in de golven, nadat men eerst nog geprobeerd had om her dorp met inlaagdijken te behouden. Van het dorp Kerkwerve van heel vroeger weten we niet zoveel. Het is wel een van de oudste parochies van Schouwen-Duiveland de stichtingvond ca 1200 plaats en in 1298 werd het een zelfstandige parochie met zelfs twee pastoorsplaatsen. De kerk was gewijd aan st-Willebord. Op 21-12-1575 werd het dorp Kerkwerve grotendeels verwoest door de Spanjaarden, 30a 40 huizen werden plat gebrand en de kerk kreeg het zwaar te verduren, zowel van binnen als van buiten. In het jaar 1731 op 24 juli zijn door een brandje in de kerk alle doopboeken en waardevolle stukken verloren gegaan. In 1899 is de kerk afgebroken en in 1900 verrees op ongeveer dezelfde plaats een nieuw kerkgebouw.
Bron: Kerkwerve in oude ansichten .
Even voorstellen, wij zijn Frans Gommers en Jannie Gommers-de Bil we wonen in Goes, een prachtige stad op Zuid-Beveland, Zeeland.
Frans is geboren in 1948 te Goes en Jannie in 1954 te Kerkwerve (Schouwen-Duiveland).
In Maart 1973 zijn we gehuwd en samen hebben we twee kinderen: Patrick 1974 samenwonend met Peter en Tessa 1977 samenwonend met Arno, in 2002 werd hun zoontje Kevin geboren, ons eerste kleinkind. In 2006 werd onze tweede kleinzoon Milan geboren.
Hobby`s:
De hobby`s die wij hebben, zijn een gezamenlijke interesse, naast het gezinsleven worden er vanaf 1975 vogels gekweekt om mee te doen aan tentoonstellingen.
Voor de nodige conditie korfbalde het hele gezin bij K.V. Togo te Goes, waar Jannie naast wedstrijden spelen ook de allerkleinste (welpen) kinderen van de club trainde om ze de grondbeginselen van korfbal te leren.
Frans was naast speler ook scheidsrechter en beoordeelde collega scheidsrechters op hun leiding geven tijdens de wedstrijden.
In 1984 kwam daar ook het beheer van de kantine bij met al zijn randactiviteiten o.a toernooien, sportdagen van scholen en andere verenigingen die gebruik maakten van de kantine. Patrick en Tessa waren naast de wedstrijden ook actief voor de club als trainer en activiteitenbegeleider.
In 2000 zijn we gestopt met het beheer van de kantine, na 16 jaar vonden wij het welletjes. De kinderen waren inmiddels al de deur uit en we wilden nu ook nog wel eens nieuwe dingen gaan doen.
Een nieuwe uitdaging kwam er al in 1998 toen we werden gevraagd door het bestuur van de Nederlandse Zebravinken Club ( N.Z.C.) om zitting te nemen in de landelijke tentoonstellingscommissie, onze eerste show draaiden we mee in 1999. Door omstandigheden draaiden wij in 2004 ons laatste show mee. Sinds 2000 is er nog een nieuwe hobby bij gekomen: genealogie
Wilt U meer weten over onze hobby`s, kijk dan onder de desbetreffende
link op de home-page.
Contact adres:
Genealogie
janniegommers@zeelandnet.nl
affhgommers@zeelandnet.nl
