- Mijn dochter , een uniek mens , met eigen meningen en voorkeuren met eigen principes , emoties en verantwoordelijkheden. - Ze zet haar stappen in het leven ze maakt zich los en is toch verbonden ik moet ze loslaten en voel me toch verbonden ik zorg voor haar , ben bezorgd om haar , en soms , ik geef het toe overbezorgd om haar. - Ik ben trots op haar om wie ze is soms ben ik een beetje gegeneerd om wat ze doet soms ben ik boos , maar nooit voor lang het is en blijft mijn dochter. - Ze groeit op , ze groeit als persoon ik merk gelijkenissen en verschillen ik zie mezelf in haar - En dan word mijn dochter zelf moeder... de cirkel is rond...of toch niet??? - Misschien komt het moment dat zij gaat zorgen voor mij , zoals ik altijd voor haar heb gezorgd. - Mijn dochter , een parel in de kraal van mijn leven...
Zoekend naar de zin van ons bestaan , begint verwondering van voor af aan. Soms moet je even stil blijven staan om daarna moedig verder te gaan. Verwonderend kijkend naar het heelal , ontstond dit alles door de grote knal? Herinneringen die we voorgoed bewaren , maken ons milder met de jaren. Je kijkt met een twinkeling in je ogen , omdat je al teveel illusies hebt verloren. Verwonderd kijk je om je heen en lacht , want je weet na een dag valt toch de nacht. Je weet nu , door in het licht te gaan staan , krijgt men de schaduw spontaan. Dwaas is het te denken , dat men de eeuwigheid kan schenken. Angst voor het onbekende kun je overwinnen wat eerst vreemd was vol bewondering leren beminnen. Het zijn enkel de dwazen die zich nooit zullen verbazen. Zon , sterren en de maan , wijzen de weg die je kan gaan. Stap voor stap geraak je vooruit , de tijd loopt jammer nooit achteruit. Nieuwe horizonten verschijnen , achtergelaten voetsporen verdwijnen. Verwonderd blijf je staren , waar zouden die bootjes naar toe varen.? waar vinden ze een veilige haven , doorstaan ze al de orkanen. Krijg je in dit leven al eens een knak , je kan herstellen zolang de moed niet ontbrak. Een eik volgroeit door weer en wind , een mens door tegenslagen die hij overwint. Zelfs in een kathedraal vol verdriet , zijn de glasramen die stralen opvangen wondermooi als je het ziet...
Vriendschap is zwijgen , niets zeggen maar een arm om schouders leggen. Vriendschap is in iemands leven samen vreugde en verdriet delen. Vriendschap is niets vragen maar gewoon helpen dragen. Vriendschap is gauw even mailen om laatste nieuwtjes te delen. Vriendschap is durven tonen welke gevoelens er in je wonen. Vriendschap is delen in iemands geluk en dan bidden "ga toch nooit stuk". Vriendschap zit in kleine dingen die je niet tot wedervriendschap dwingen. Aan een goede vriendschap komt geen end waar ter wereld je ook bent. Vriendschap is een kostbaar kleinood dat met je meegaat tot in de dood. En heb je echte vriendschap gevonden legt ze een pleister op vele wonden. DAAROM IS HET FIJN OM GOEDE VRIENDEN TE ZIJN...
