Al die vragende mensen; help me, verhoor me, doe voor me en laat me niet in de steek want ik vertrouw op jou.
Nee, ik kom niks vragen; ik heb een dochter daar houd ik van; Ik houd van mijn kind. Mijn kind is mijn eigen ik; onvoorwaardelijke liefde.
Ik kom alleen maar kijken naar jou en naar de lichten van al die kaarsen om je heen. Vaak ook samen met die dochter.
Ook kijken naar al die mensen die voor je staan met hoop in hun harten; hopend dat jij nu en ooit hun steun en toeverlaat zult zijn.Onze lieve vrouwe je bekijkt het allemaal vanachter de warmte van de kaarsen en de smachtende blik van al die velen die voor je staan.Een serene glimlach op je gezicht; een blik alsof je begrijpt waaarom men hier komt en wat men van je verwacht.
Hoeveel vragen en hoop, hoeveel wensen en hoeveel verlangen; hoeveel kan een mens bedenken. Het kost geen geld alleen maar moed om voor je te staan.
Het gaat heel makkelijk een kaars te laten branden maar dan: dan komen de vragen, de wensen die iedereen vervuld wil zien.
Als je heel lang kijkt naar jou zie je de glimlach die je altijd vertoont. De liefde die de mensen aan je uitstralen komt terug op jouw gezicht door de warmte van al die kaarsen. Een illusie.
Hoeveel kan een mens aan denk ik. Maar je bent een beeld en kan je echt veel hebben.
Heel veel mensen hechten veel waarde aan jouw “vruwke” en je beantwoordt die mensen met je lach en je mooie mantel.
Heel veel jaren ken ik je al want als kind kwam ik hier ook. Ook toen al brandden al die kaarsen elke dag. En toen al vele mensen met hoop en verwachting in hun ogen op jouw gericht.
Het onze lieve Vrouweplein is zelfs naar jouw vernoemd. Velen die naar de stad Maastricht gaan verlaten die stad niet zonder een bezoek gebracht te hebben aan jou. Jij bent in deze stad de vrouw die het meeste visite krijgt.
In deze stad ben je de hoop voor velen die van ver komen.
Nooit raak je moe of moedeloos en altijd siert jouw je serene glimlach en die prachtige mantel achter de warme gloed van al die brandende lichten.
Jij bent en blijft het licht en de hoop in de harten van velen.
Een mooi geformuleerde contactadvertentie vond ik in de krant. Dit was voor mij een aanleiding er een mooi kort stukje over te schrijven.
Geachte uitgever die ook zelf schrijft en vooral van het leven geniet.
Omdat in uw advertentie een hele hoop waarde zit en ook de aandacht besteed is aan de manier waarop ze geschreven is viel mijn oog erop en daarom dit stukje.
Nee, nog niet eens in de buurt van 010 woon ik maar de advertentie vind ik gewoon zo leuk dat erop schrijven mijn ingeving was.Ooit, jaren geleden heb ik ook die bewuste advertentie gezet met het doel iemand te ontmoeten die geen meneer doorsnee was.Het aanbod na die advertentie was ontzettend groot en dan ga je uitzoeken en sorteren. Eerst de enveloppen met die handschriften, stapels maken, brieven met en zonder foto, aandacht besteed aan het briefpapier, de zinsopbouw enz. enz.
De meneer die speciaal leek ook mee afgesproken en het klikte allemaal.
De mensen die de moeite genomen hadden te schrijven daar heb ik de tijd aan besteed terug te schrijven, iets wat ik wel zo netjes vond.
Na twee jaar bleek de speciale meneer toch niet zo speciaal want hij nam ongevraagd grote sommen geld uit mijn zaak.
Hij dacht de kip met de gouden eieren in huis te hebben.
Gelukkig voor mij heb ik dit alles tot een goed einde kunnen brengen maar er wel een litteken op mijn ziel aan overgehouden. Nu jaren later denk ik er nog aan.
Voor u hoop ik dat bovenstaande niet het geval zal zijn en dat iemand komt die uw leven alleen maar verrijkt want alleen is ook maar alleen.
Een arm om je schouder, een luisterend oor en al die dingen meer die je leven dat speciale gevoel geven daar hunkert iedereen toch naar?
Voor mijzelf heb ik dat geluk inmiddels wel gevonden. Niet via de contactadvertentie.
Ik wens u veel geluk in de zoektocht naar dat beetje extra, de toegevoegde waarde in uw leven. U verdient het.
kriebels leiden tot krabbels
