De volgende tekst werd in november besproken:

De mens is een spiritueel wezen. Hij is in staat onbaatzuchtig lief te hebben, om goedmoedig te zijn, tolerant, vergevingsgezind, om genegenheid te geven en te ontvangen, kortom om zijn ego aan de kant te schuiven en aan te tonen dat hij meer is dan een consumerend en producerend instrument van de materialistische samenleving. Hij is in staat die beperktheid te overstijgen waardoor hij het ware geluk kan ontdekken. In de mate dat hij begrepen heeft dat de materialistische samenleving niet bij machte is om een permanent gevoel van geluk te bieden, gaat hij op zoek naar andere vormen van leven en genieten. Een spiritueel mens is een zoekende mens. Binnen elk menselijk wezen huist een goddelijke energiebron, schrijft Dr. Dyer in zijn boek: 'Mijn ziel, mijn zaligheid'. Elders in dat boek spreekt hij van het 'heilige ik'. Wanneer men dat ontdekt, wekt men die sluimerende innerlijke energie tot leven en staat men het toe zich door het leven te loodsen. In dit geval gaat het over het vergroten van goddelijke waarden in onszelf als liefde, vergevingsgezindheid, vriendelijkheid en gelukzaligheid.

(Uit het boek: 'De trein naar de nieuwe tijd' van Guido Rombouts.