Wanneer ik vanmorgen ben opgestaan heb ik mij voorgenomen om nog eens een poging te ondernemen om aan een wandeling te beginnen .Wanneer ik dan te samen met mijn hondjes door de natuur stapten was het eerste wat mij opviel de rust die er heersten . Alleen het ruisen van de wind door de bomen was het enige geluid dat er te horen viel . Dit moment van rust heb ik nodig voor mijn batterijen terug op te laden , door de hinder die ik nog steeds ondervind van mijn voet heb ik maar voorzichtig niet te veel hooi op mijn vork genomen en zo niet te ver gestapt . Het weer leende zich zeer goed voor een wandeling en dat was dan ook te zien op het fietspad waar de vele fietstoeristen zich verplaatsten . Zo ben ik voorbereid op een nieuwe week waar de weervoorspellingen op een herfstachtig begin waarschuwen .
Ik kan het nog steeds niet goed geloven dat dit te mogen meemaken , een dochtertje geboren bij mij oudste kleinkind. Hoe dikwijls ik ook maar de foto's bekijk steeds word ik er heel klein bij en ontroerd zoals ik haar voor het eerst in mijn armen kon houden . Te samen met ons ma zijn we dus nu fiere overgrootouders , alleen spijtig dat het onze dochter niet heeft mogen beleven .
Ik kan het nog steeds niet goed geloven dat dit te mogen meemaken , een dochtertje geboren bij mij oudste kleinkind. Hoe dikwijls ik ook maar de foto's bekijk steeds word ik er heel klein bij en ontroerd zoals ik haar voor het eerst in mijn armen kon houden . Te samen met ons ma zijn we dus nu fiere overgrootouders , alleen spijtig dat het onze dochter niet heeft mogen beleven .
