Meeuwen
            
                                Als visvrouwen schreeuwen
                                krijsen de meeuwen terug
                                duiken, een wolk van sneeuw en 
                                zonnelicht,over de brug. 
                   
                          Wit wemelende gensters,
                          wimpels, bewogen papier,
                          ver versplinsterde gensters
                          uit luchtkastelen tot hier,
                    
                          ijllichten der gedachte,
                         vonken, gebarsten ziel,
                         meeuwen, licht aangebracht en
                         zwierend op een windenwiel,
            
                         elke vleugel een zenuw
                         gespannen van zorg en lust,
                         maar,lieveling, ik leen u
                         al mijn zwermen, wees gerust,
                
                         naar u rilt licht en wimpel
                        en duikelen in de Taag,
                        weerkaatst en weggerimpeld,
                        meeuwen verlangend omlaag.
                                            (Hubert Van Herreweghen 1920)