Gelukkig zijn betekent ontvankelijk zijn voor de rijkdom die ligt, niet alleen in de dagelijkse ervaring met 'mensen onderweg' maar ook in de tedere herinnering aan mensen en dingen uit het verleden
Het is intussen weer bijna Kerstmis,tijd om de winkels af te schuimen om een gepast geschenk te kopen voor onze geliefde. Maar wat ik vandaag op TV zag dat gaat mijn petje te boven.Man lief geeft aan zijn teerbeminde een pracht geschenk,een prijzige bon om zijn vrouw verbouwings werken te laten doen aan haar uiterlijke,en vrouwlief is er ook nog blij mee.Ik zou me vernederd voelen als mijn man met zo een geschenk afkwam. Het is toch niet het uiterlijke dat je maakt wie je bent,schoonheid komt van binnen uit. Elk rimpeltje dat er door de jaren bij komt heeft zijn verhaal,er zijn er van geluk en van verdriet,het hoort nu eenmaal bij het leven Mannen wat doen jullie de vrouwen aan, dit is geen geschenk maar een pijnlijke marteling ,die niet altijd rimpeloos afloopt. En al is de buitenkant glad gestreken de sleet van de carroserie die blijft. Elke ouderdom heeft zijn charme,zolang we op onze voeding letten en ons uiterlijke verzorgen is alles toch ok,als we maar gezond blijven .(Jefke die zal wel blij zijn want bij hem rinkeld de kassa)
Als ik mijn gevoelens van tederheid uit ten aazien van iemand, dan kan die ander helemaal zichzelf zijn. Tederheid bevestigt de ander in zijn anders-zijn,in zijn eigenheid. De andere kan zichzelf daardoor ervaren als waardevol, als iemand die onvervangbaar is. (Seef Konijn)
Ik keek door het venster maar je was er niet. De kamer schijnt eensklaps te groot geworden, met weggeschoven stoelen, lege borden Je bril ligt in je lege boek, vergeet hem niet.
Van ergens dringt je stem nog tot mij door. Ik weet het al, je bent waarschijnlijk boven, ik zal het kraken van de treden horen, je woorden zijn je altijd even voor.
De deur staat op een kier, je komt terug je was alleen maar weg om iets te halen. Het duurt wel lang, mijn ogen staan vol tranen, een onverdacht verdriet achter je rug. ( Anton van Wilderode)
Men zou er goed aan doen een potlood bij zich te hebben en de gedachten van het ogenblik op te schrijven. Gedachten die ongezond opkomen, zijn gewoonlijk de meest waarde volle en dienen te worden vastgelegd, want zij komen zelden terug. (Francis Bacon)
Nieuwe liefde straalt het meest, een lange liefde is de grootste;maar een heropbloeiende liefde is het tederste wat er op aarde bestaat. (Thomas Hardy)
De mensen hebben slechts weinig begrip van wat eenzaamheid is, en hoeverre deze zich uitstrekt Want een menigte is geen gezelschap; en gezichten zijn slechts een gallerij schilderijen; en een gesprek een rinkelende cimbaal, waar de liefde ontbreekt (Francis Bacon)
De hoogste graad van wijsheid bestaat erin dromen te koesteren die groot genoeg zijn opdat men ze niet uit het oog zou verliezen tijdens de weg erheen. (William Faulkner)
Als ge van ze leven in de westhoek passeert deur regen en noorderwinden keert om den tijd als g' alhier passeert den oorlog ga j' hier weer vinden
Ja 't is den oorlog da j' hier were vindt en 't graf van duizend soldaten altijd iemands vader altijd iemands kind nu doodstil en godverlaten
Laat de bomen nu zwijgen en dat 't gras niets verteld en de wind moet 't ook maar nie zingen dat julder 'n dood tot niets hé geteld dat waren al te schrik'lijke dingen
Zeg 't gaat al goed der is welvaart in 't land en vrede ligt vast in de wetten we maken wel wapens maar met veel meer verstand maar just om den oorlog te beletten
En grote raketten atoom in den top we meugen toch experimenteren we mikken wel ne keer naar mekaar zijne kop maar just om ons t' amuseren
Als ge van ze leven in de westhoek passeert deur regen en noorderwinden keert omme den tijd als g' alhier passeert den oorlog ga j' hier were vinden
Ja't is den oorlog da j' hier were vindt en 't graf van duizend soldaten altijd iemands vader altijd iemands kind duizend en duizend soldaten duizend en duizend soldaten duizend en duizend soldaten........... (Willem Vermandere )
De wereld staat blijkbaar op zijn kop, Overdag zie je ze bij bosjes samen troepen de verveling druipt van hun gezichten Hun handen zijn ze blijkbaar verloren, maar ja die hebben ze overdag toch niet nodig. Werk is er (niet) ze hebben geen geld Maar toch zijn de meeste van hen goed gekleed en zien ze er meestal gezond uit. En dan valt plots de avond en alles klaart op Ze hebben zowaar hun handen terug gevonden die staken diep in hun broekzakken,en die handen willen wel wat actie,als ze maar niet hoeven te werken hun lichaam wil beweging en vooral willen ze zich eens goed amuzeren want er is weer een dag van verveling voorbij, ze zijn jong en niemand wil doen wat ze eisen.Dus de straat op en roepen en schelden, dat ze geen werk hebben.En wie is de schuldige, de regering,de werkgevers die hen geen werk geven, of is het luiheid.Iedereen is tegen hen, en nu hebben ze het gevonden. Ieder die gewerkt heeft moet het bekopen, Alles moet kapot,of branden ,hoemeer hoe beter en plezanter. Zelfs de werkgelegenheden van (misschien) hun ouders en onschuldigen, de scholen alles moet branden en in de vernieling, en dan de politie uitdagen en stiekem filmen om de wereld te laten zien wat voor sukkelaars zij zijn. Jongens worden jullie eens wakker en haal over dag die handen uit jullie zakken,ga op zoek achter werk of ga weer naar school,(maar ja alles ligt in as en zal weer moeten opgebouwd worden.(was dat niet iets voor jullie) Stop met dit zinloze geweld ,voor er slachtoffers vallen, dit heeft echt geen zin.Het is voor vele moeilijk om werk te vinden, maar zo losssen jullie het probleem niet op.Ik weet ook dat ze niet allemaal zo zijn gelukkig maar,want waar zou dit eindigen!
De maan staat op de Joe- Mei berg, een boordevolle schaal. Haar glans vloeit in de oeverdamp en wordt daar droef en vaal. Lang leefde ik met je in deze stad, vannacht moet ik weer varen. Soms heeft een mens volmaakt geluk, maar kan het niet bewaren.
We weten te veel en voelen te weinig. Tenminste,we voelen te weinig van die oorspronkelijke emoties van waaruit een goed leven bestaat. ( Bertrand Rusell)
Wat is de zin van ons leven, wat is tenslotte voor ieder de zin van het leven?Het weten van een antwoord op deze vraag houdt in dat men gelooft- waarom dan ook deze vraag te stellen? Ik antwoord: Wie meent dat zijn eigen leven of dat van zijn medemens geen zin heeft, is niet alleen ongelukkig, maar nauwelijks tot leven in staat.' (Albert Einstein)
Het is weer 1 november, de kerkhoven worden weer één bloemen pracht, maar is het niet een beetje zielig, dat het voor de meeste mensen 1 november moet zijn om hen te gedenken die er niet meer zijn.Zijn het niet de herinneringen en de pijn in ons hart die we een blijvend meedragen, die belangrijker zijn.En hoevele mensen kunnen hun geliefde niet meer gaan opzoeken,wanneer ze er behoefte aan hebben.Gewoon omdat er gemeentes zijn die de oudere kerkhoven een doorn in hun ogen zijn en ze gewoon opruimen,zonder bij het menselijke leed dat ze de naastbestaande aandoen stil te staan. Ik kan er over meepraten,een laatste rustplaats bestaat er voor vele niet meer.Vele oude kerkhoven worden gewoon opgeruimd om er winstgevende gebouwen op neer te poten,gevoelens tellen niet meer mee.Je kan eventueel de stoffelijke resten tegen hoge prijzen laten overbrengen, naar het nieuwe kerkhof, maar is daar hun laatste rustplaats?Alles draait om geld maar niet meer om gevoel.
Neem een gast in huis, in je eigen huis. In dat hart van jou is plaats voor velen. Zet het beste voor van wat leeft in jou. In de warmte van je luisterend zwijgen komt een mens tot rust, woont een vriend in huis. (G.van Haegenborgh)
Rijken hebben honderd rozen nodig voor één druppel parfum. Dat is luxe.Het ware geluk bestaat erin dorens te verzamelen en een roos te vinden. (Johan Daisne)
Tederheid is als het geuren van de bloesem als het murmelen van zomergolven Tederheid is als het kleuren van het najaar als het welven van de sneeuw. Tederheid is wat ons samen zijn kwetsbaar maakt en dus waardevol. (Gaston van Camp)
Een onrechtvaardigheid waar wij van profiteren noemen wij geluk; een onrechtvaardigheid waar iemand anders van profiteert,noemen wij een schandaal. (Louis Dumur)
Als kind van de Zon, met de fluit als peter en de harp als meter, zal ik wel blijven op de bloemen schrijven, al wat mij invalt over haar Licht in de schijngestalten van een gedicht. Ook als dat Licht niet mals is en een prachtige leugen, want als de Zon soms vals is, moet ik dan deugen?
Opgeschreven, Misschien zijn mij meer jaar gegeven dan dit halve, haar. Waar praat ik over?Hoe moet je praten met wie dood gaat gauw? Kon ik maar even sneller leven en dan terug,hierheen om te vertellen hoe het gaat, daar. Maar door de spijlen van de stoel zie ik wat dingen op de tafel liggen als voorgoed, en voel dat ik haar afgunst voel want spijlen zijn als lijsten en als poorten en kozijnen en als verrekijkers en omlijnen zo goed erna als van te voren het levende en nog te levene waar wij nog niet of al niet meer bijhoren.
Het land is van koper,ik zal het vinden al effener gewreven door de winden of fijn geslepen tot een aangezicht, al blinkender en uit zichzelve licht.
Want de glimmende dood is reeds geschapen. Gedierte en ongedierte zullen slapen. Ik rust in de schaar der glanzende kreeft, een rozeblad dat aan het snoeimes kleeft.
Heb al effener één groot wit voorhoofd, ervaarbaar nog van binnen uit doorschijnend, maar in volmaaktheid immer meer verdwijnend tot het lang niets meer is dan licht dat dooft, dan droogte geurend van traag bederf. Het is mijn zuiverheid wanneer ik sterf (Jos DE Haes-1920-1974).
Belgische kust wat heeft men je aangedaan Toen ik als kind na de oorlog voor het eerst mijn grootmoeder ging bezoeken was onze kust ondanks de vele stuk geschoten huizen gezellig. Je kon van bij mijn grootmoeder door de duinen naar het strand lopen ,en genieten van de zon, dwars door de duinen van Oostduinkerke naar Nieuwpoort hollen duin op, duin af rollen in het mooie heerlijke zand moe werden we er niet van, jongens wat was dat heerlijk,en dan bij grootmoeder stutjes eten en gebakken scharretjes heerlijk. .En dan met de kusttram rijden was een sprookje.Maar zee en duinen wat hebben ze jullie aangedaan, de zee is één grote vuilnisbak geworden ,en waar zijn al die duinen gebleven?Op de dijk staan hoge flats die de zon tegen houden,voor de rest zijn de duinen meestal verdwenen, en heeft men alles vol gebouwd. Met welk recht heeft men onze kust dit aangedaan. In de zomer vind ik er helemaal meer niets aan om naar de zee te gaan,je ruikt de zee zelfs niet meer, alleen nog zonneolie en ander smeersel . Het voorjaar en najaar kunnen me nog bekoren heerlijk uitwaaien en de zilte zeelucht inademen. (Maar dan zou ik het liefst met mijn ogen toe wandelen maar dat kan dus ook niet,want dan zie je weer niet waar je in trapt.)'T zal niet alleen aan de zee verandert zijn.'T zal een nostalgische bui zijn die me overvalt misschien,maar ik denk dat vele megelijk geven.
Vrouwen willen bemind worden zonder waaroms; niet omdat ze mooi zijn, of goed, of goed gevormd of elegant, of intelligent, maar gewoon omdat zij zichzelf zijn! (Fragments d'un Journal Intime)
Ik zit hier even alleen,en plots komen herinneringen boven,mijn man en ik zijn van plan om een weekendje weg te gaan.Een paar jaren geleden gingen we een week naarWenen. Plots vroeg ons kleindochtertje"Oma gaan jullie met het vliegtuig op vakantie?Ik zei haar dat we met de autobus meereden.Ze antwoorde "Dan ben ik gerust,want vliegtuigen vliegen door de kerktorens en dan ben jij en opa dood, en dan zijn we allemaal verdrietig. Ze was 11september 2001nog niet vergeten de kleine schat.
Om niemand anders te zijn dan uzelf, in een wereld die dag en nacht zijn best doet om van u iemand anders te maken, moet u het zwaarste gevecht leveren dat er ooit heeft bestaan, en de strijd nooit opgeven. (E.E.Cummings)
Limburgers slimmer dan jullie denken!!! Een Limburgse boer woont net aan de grens met Antwerpen,en zijn buur is dan ook een Antwerpse boer. De twee hebben altijd een goede verstandhouding gehad, tot een treurig incident de relatie vertroebelde. Het zat zo... De Limburger had een kip die elke ochtend een ei legde, en hem telkens een kakelvers ontbijt bezorgde Op een mooie ochtend ziet hij zijn kip op het erf van de buurman. Ze legt,haar ei ,en de Antwerpenaar raapt het op. De Limburger stapt op zijn buur af, en vraagt het ei terug. Die weigert omdat de kip het ei op zijn erf gelegd heeft, en alles wat op zijn erf ligt is dan ook van hem. De twee staan een hele tijd te discusiëren tot de Limburger met een oplossing op de proppen komt! "Kijk, zegt hij in Limburg ,als we een onoplosbaar geschil hebben, gebruiken we de methoden van de harde kl...." De watte? vraagt de Antwerpenaar. De harde kl...Het is heel simpel, ik schop je in je kl.... en kijk hoelang het duurd voor ge terug recht staat. Dan schopt gij in mijn kl....,en kijkt hoelang het duurd voor ik rechtsta. Diegene die het snelst rechtstaat heeft gewonnen. De Antwerpenaar gaat akkoord. De Limburger doet zijn klompen aan, neemt een ferme aanloop en schopt de Antwepenaar keihard in zijn b.... Die valt huilend naar zijn kruis grijpend op de grond, de tranen lopen over zij wangen,hij kan nauwelijks ademen hij rolt over de grond, heeft geen gevoel meer in zijn...... Enfin, you get the picture ? Het duurd meer dan een half uur voor hij kan rechtstaan. Als hij wankelend op zijn benen staat,zegt hij "Na ies 't on aa!" Zegt de Limburger"Nee, laa maar ,ge moog het ei hebben".
Mijn hart en ik. Mijn hart en ik(of is het mijn ziel?zijn het mijn klieren? hoe noem je dat deel van jou dat steeds feest wil vieren? ik zeg maar: mijn hart, een deel van het geheel)
Wij liepen met zijn tweeën in de rouw. Goed geraden, om een vrouw.
Mijn hart was kwaad, en ik, had te veel gegeten.
Mijn hart en ik liepen elkaar te tergen. De avond verviel van kwaad tot erger.
Wij bleven verdwalen in haar verloren woorden, haar filamenten, haar membranen van gisteren nog.
Zo liepen op die winteravond ik en mijn hart (of dat deel van ons dat steeds wil derven) met zijn tweeën onbedaarlijk te sterven. ( Hugo Claus)
Neither a borrower nor a lender be. For loan oft, loses both it' self and friend. Leen niet uit en leen niet zelf. Want lenen doet vaak het geleende en een vriend verliezen! (ShakespearHamlet)
Ik heb me verdomd weer eens opgewonden,over dat programma op T V van Euro Kids of hoe noemen ze dat programma waar kinderen, komen om te zingen(Of is het een droom die mama of papa niet konden waar maken).Ik heb maar even gekeken want ik werd er niet goed ,ik werd er verdrietig van door er naar te kijken,die gezichtjes gespannen bang dat het fout zou gaan,en als het fout loopt heb je niet veel aan dat lieve snoetje en die madamme kleren,en kapsels.Ze doen zo hun best om hun ouders en fans niet te ontgoochelen,en dan nadien de reacties van hun ouders,vriendjes en vriendinnetjes als ze niet de de beste waren. Ik begrijp die ouders niet die hun kind laten meedoen.De T V makers ja die moeten iets op de buis brengen,maar dan a.u.b.niet ten koste van kinderen. Ik heb er altijd medelijden mee,willen ze dit zelf ,ik heb bij sommigen mijn bedenken als je ziet hoe onwennig ze er bij staan ,hun oogjes spreken een andere, taal dan die van hun ouders en omgeving. Laat a.u.b.een kind: kind zijn en niet een afgietsel van een of andere zanger of zangeres.Laat ze spelen en ravotten of aan sport doen ,zich lekker vuil maken , en heerlijk genieten van nog kind te mogen.zijn. Volwassen worden kunnen ze later nog .Er zijn nog niet veel wonderkinderen geboren,al zouden veel ouders het graag hebben.En dan snap ik ook de< zo genaamde jury> leden niet, hebben die nu niets anders te doen dan het ene kind de hemel in te prijzen ,en het andere met een hoop minderwaardigheids complexen op te zadelen.Ouders denk eens goed na eer ge uw kinderen laat meedoen aan zo een circus en hun kindheid naar de knoppen helpt.
Onze oudste kleinzoon is een echte knutselaar, vooral met legoblokjes maakt hij echte kunstwerken, Geef hem een paar lampjes ,wat draad en hij weet er iets mee te maken, en het werkt ook nog. Hij is met zijn papa naar een vliegshow geweest en hij was nog maar net thuis of hij had al een B2 met bommen en alles in elkaar gestoken.
Wie met opgeheven hoofd en vooruitziende blik naar zijn doel wil schrijden, trapt op zoveel geliktdoornde tenen; dat hij meestal weer naar de grond kijkt, uit vrees eindelijk over een wraakzuchtig uitgestoken been te vallen. (Frederik Van Eeden)
Het woordje liefde komt niet los van papier. Spreek het uit en ik kan het niet vangen, wel vangen misschien, maar niet met mijn hand open
doen en zien wat het is,of het bewaren in een glazen pot,in een doos vol geheimen, in een boek platslaan en laten drogen.
Ik ken de letters waaruit het woord is opgebouwd en schrijven kan ik duizend keer,en lezen. Maar nog komt liefde niet los van papier. (Ted van Lieshout)
Je zou genoeg geld moeten hebben om gewetens op te kopen voor wat ze waard zijn, om ze te kunnen verkopen voor wat ze denken dat ze waard zijn, Dan zou je pas zaken kunnen doen! (Geka)(G Knutzer Nederlands dichter)
Kim heeft gewonnen,ze was weer supper , ze is gewoon de beste ook zonder die Grand Slam titel was ze gewoon was ze top. Nu ze de U S Open op haar palmares heeft staan kan haar tennis loopbaan niet meer stuk.En er zal een bepaalde speelster moeten toegeven dat Kim de beste is. 't Is een meisje zonder kapsones, vriendelijk,lief, ze zal nu ook wel met haar beide voeten op de grond blijven. Ze is zo menselijk,de manier waarop ze naar haar mama en haar zus,en haar gevolg klauterde,'t was gewoon ontroerend.Ik ben blij dat ik niet ben gaan slapen, ik heb genoten van het hele gebeuren. Dank je Kim je hebt ons landje weer eens op de wereldkaart gezet,doe zo verder.
Plant uw hof naar 't u belieft. Bouw uw huis naar 't u gerieft En, door 't venster,wijze guit Lach deez' zotte wereld uit. (P A Geneset Nederlands dichter)
Wat leg je in een kinderhand" Voor de wereld van morgen"?We kunnen er zoveel inleggen, een hoop materieële dingen ?Maar als ouder kan je er zoveel meer en belangrijkere dingen inleggen.,wat zou je denken van liefde ,tijd en luisteren of open staan voor een gesprek met je kind,ook kleine kinderen hebben er af en toe behoefte aan om gehoord te worden zodat ze durven op te komen voor zichzelf. Wat zou je er van denken om wat meer tijd te nemen voor de kinderen ook al heb je het druk.Een kind respect bijbrengen voor de mens en de natuur, en ook vooral voor zichzelf,want iemand die zichzelf respecteerd die heeft ook respect voor zijn omgeving ,en breng ze de waarde van het leven bij .Zodat ze opgroeien tot eerlijke fijne mensen.Zo zijn.er nog velen dingen die je in een kinderhand kunt leggen zodat zij "De wereld van morgen"aan kunnen. Maar laat ze nu eerst kind zijn, en genieten van nog kind te mogen zijn.
Leve de jenever, die reinste der dranken. Die tot den arbeid ons moed geeft en kracht.... Aan wie zo menigeen reeds heeft te danken. Dat zijn gezin is ten onder gebracht! (J.J. Estor Nederlands dichter)
De zon, waar al de planeten om draaien die van haar afhankelijk zijn,kan nog steeds een tros druiven doen rijpen alsof ze in het heelal niets anders te doen heeft.
Als je een wandeling door het Blog landschap maakt kom je regelmatig ,Toon Hermans tegen.Wat was die geweldig,ik genoot telkens als ik hem op T V zag , met zijn snorretje,guitige ogen en zijn fijne humor. Telkens vroeg hij zich af ,op zijn speelse manier "Wat ruist er door het struikgewas?Ik had het hem kunnen vertellen,want ik wist het.Toen ik nog een klein meisje was ,mocht ik met mijn pa mee gaan vissen in de Maas,ik moest dan wel stilletjes zijn zodat ik de vissen niet weg jaagde,maar dat stil zitten was niets voor mij.Ik wierp mijn lijntje uit en dan ging ik op verkenning,op een zekere dag hoorde ik iets in het struikgewas,ik liep naar mijn pa om het te vertellen. Maar die zegde dat ik stil moest zijn ,die vissen hielden niet van lawaai.En ik maar aandringen dat pa zou mee gaan om te kijken wat er in het struikgewas zat, maar pa was aan het vissen en wilde liever niet gestoord worden Dat was niet naar mijn zin,ik was nieuwsgierig. Ik bleef maar zeggen "Pa er ruist iets in het struikgewas" om van mijn gezeur af te zijn ging hij mee,en ja hoor er zat iets in het struikgewas,namelijk een gewonde duif. Pa heeft het duifje uit de struik gehaald en naar het duivenlokaal gebracht,waar ze dan de duif aan de eigenaar terug bezorgd hebben .(dat hoop ik toch)
"When at last I took the time to look into the heart of a flower, it opened up a whole new world as if a window had been opened to let in the sun" (Princes Grace of Monaco)
In 2001 brachten we met vrienden een bezoek aan Portoroz,we hadden het er naar onze zin.Met de autocar maakten we mooie uitstappen,kortom het is er mooi.We verbleven in het hotel Bernardin een goed hotel,maar met eindeloze lange gangen.Op een dag zouden we naar Venetië gaan, dus vroeg uit de veren.We lagen nogal vroeg in ons bed ,en een heel stuk na middernacht werden we wakker van het gezang in de gang, het bleef maar lallen van"Ich bin der Anton aus Tirol.....De stilte was weer gekeerd toen er een dame op leeftijd, die iets gedronken had ,waar ze zeemans benen van gekregen had, vlak voor onze deur riep"Wo bleibt den der Gerhard"na 2-3 maal was het me teveel ,ik in vliegende vaan de deur open om te vragen of ze wel wist hoe laat het was "Ze bekeek me, en strompelde verder(al zingende) "Ich bin........Weer even stilte ,weer vlak voor onze deur , ik denk dat het der Gerhard was, roepend "Martha wo bleibst du"Ik kreeg het vreselijk op mijn zenuwen ,en weer mijn bed uit ,ik zei tegen GERHARD dat er mensen waren die wilden slapen of het niet stiller kon.Der Gerhard met zijn hand aan zij oor riep"Wie bitte?Hij hoorde niet goed en riep nogmaals "Wie bitte? Plots kreeg hij in de gate dat ik in mijn nachtpon stond, hij keek ,en was precies plots nuchter Ik denk dat het lang geleden was dat hij blote benen gezien had.Toen hoorde ik een raar geluid ,ik denk dat het Martha was,ze sleepte zo 'n klein koffertje op wieltjes achter zich er zat precies een gewicht van honderd kilo in.Ze zijn toen samen al strompelend verdwenen en konden we nog even slapen,vroeg het bed uit voor onze trip naar Venetië die de moeite waard was.Voor de andere nachten zijn we gespaard gebleven van Anton en Gerhard's familie en hadden nog een mooi verlof.
Wanneer een kind liegt, is er altijd wel een strenge ouder in de buurt . Een leugen zou zinloos zijn als de waarheid niet als gevaarlijk werd aan gevoeld.
Onze meisjes zijn weer in topvorm,weer een Belgische finale, in Toronto ik heb er van genoten .Als je Kim ziet over en weer rennen voor elke bal, en de bal zelfs uit het decor plukt om er dan nog een punt mee te maken ,geweldig.Hopelijk is ze top fit voor de U.S.Open ,en dat we daar nog dikwijls haar vuist mogen zien dat is een goed teken.En voor Justin wens ik dat ze weer de Juju word van voor haar ziekte,want hoelang zullen we moeten wachten om weer zo' n kampioenen in het tennis te hebben.Met onze twee kampioenen is het tennis weer interresant geworden.
Enkele jaren geleden hebben wij een reis ondernomen naar Turkije, een rondreis en hebben we de schatten van Anatoliën bezocht.Gewoon prachtig,wij zijn van Zaventem naar Izmir gevlogen, (met het vliegtuig dat was gemakkelijker)daar stond een bus klaar die ons naar Gumüldür bracht voor onze eerste overnachting.'s Morgens na een heerlijk ontbijt ging het richting Bursa ,de groene stad,je weet niet waar eerst kijken ,de groene moskee uit 1421 ,de groene graftombe alles heeft zijn verleden en geschiedenis ,tussen al die sarcofagen en toeristen knielden vrouwen om te bidden.Van Bursa ging het met een ferryboot over de zee van Marmara ,en dan verder met de bus over de Bosphorus naar Istanbul ,onderweg heb je ogen tekort we zagen zelfs dolfijnen zwemmen en hun sprongen maken.We hadden een prachtig hotel ,lekker eten en van vermoeidheid was er geen sprake,volgens onze gids mochten we Istanbul bij nacht niet missen.en gelijk had hij,een drukte van je welste, en muziek klonk er overal het was net één groot feest ,na onze wandeling was het slaaptijd want 's morgens bij zonsopgang werden we gewekt via de minarettes een wekker hadden we niet nodig.Istanbul is een spiciale stad ,met al die drukte,er is de Grote Bazaar iedereen wil je wel iets verkopen,er zijn prachtige Moskeeën kortom alles was facinerend , we hebben een boottocht gemaakt op de Bosphorus( 31,7km lang het smalste punt 660m het breedste 4,7km een gemiddelde diepte van 70m) aan de ene zijde Europa aan de andere Azië.Van Istanbul reden we naar Ankara ,onder weg als je even weg dommeld, ben je net in een andere wereld, de natuur is er zo afwisselend .We bezochten het muzeum van de Anatolische Beschaving en en het Mausoleum van Atatürk.Dan reden we verder naar Capadocia ,moet je gezien hebben, het was er 'avonds tegen het vriespunt maar onze gezellige kamers waren aangenaam verwarmd,overdag was het er heel warm ,ik heb nog nooit zo een blauwe lucht gezien als daarJe kan je ogen niet geloven,.wat sneeuw,regen, zon, en wind hier met het tufsteen gedaan hebben door de jaren heen prachtig ,met wat fantasie zie je de gekste dingen.We bezochten ook een tapijtweverij ,een engelen geduld moeten deze meisjes hebben om met zijde zo 'n prachtige tapijten te weven.We bezochten ook een ondergrondse stad 8 verdiepingen diep( maar zo diep zijn we niet geweest) uit de 6" eeuw.'S avonds hadden we een eten in een grot waar een restaurant ingericht was er was zelfs zang ,dans, en er was een optreden van buikdanseressen het kon niet op.De volgende dag ging het verder via de zijde route naar Konya ,naar het Mevlàna klooster van de dansende Derwisjen .Dit is ondertussen al dag 5 toen we daar onze ogen uitgekeken hadden was het weer slaaptijd.' Morgens reden we naar Pamukale of het<< Katoenen Kasteel>> ,overal mag je daar niet meer rondlopen er is al veel schade toe gebracht door toeristen, spijtig want het is er prachtig.Daarna ging het verder naar Efese ,het was er snik heet, maar dat deerde niet, wat daar nog staat van resterende gebouwen uit het verleden,het mooiste vind ik de bibliotheek ,in Turkije ligt een groot deel van onze beschaving ,niet alleen in Griekenland. Hier in Efese lag het eindpunt van onze rondreis ,een trip om nooit meer te vergeten. Dat komt ook door de fijne groep ,de goeie hotels ,lekker en goed eten goede en vriendelijke bediening ,en niet te vergeten de busbestuurder met zijn helper, en dan een zeer goeide gids die goed nederlands sprak en van heel veel op de hoogte was ,en zeer behulpzaam.Het is echt een aanrader deze trip .Dit was een samenvatting van een van onze mooiste reizen,wie meer wil weten kan ik maar een raad geven ,zelf naartoe gaan en genieten.
Het is vandaag 10 jaar geleden dat pa is overleden, hij was een goede vader ik kan me niet herinneren dat hij ooit boos was als ik weer eens kattekwaad had uitgestoken, ik denk eerder dat hij er heimelijk plezier in had.Altijd kwam hij op voor zijn gezin,samen met ma bracht hij ons wel de waarde van het leven bij,respect en eerbied voor iedereen.Door de ziekte van ma was hij wat ze nu <<de nieuwe man>> noemen,hij zorgde voor alles, als ma niet kon .Daarom konden wij kind zijn ,en begrepen wij niet dat ma niet lang zou leven Bedankt pa omdat je ondanks je grote zorgen ons hebt laten genieten van onze kinderjaren .Het moet voor jullie niet altijd gemakkelijk geweest zijn jullie zorgen te verbergen.Daarom ook ma bedankt ,en sorry als ik niet het meisje was dat met poppen speelde maar wel in de bomen zat, je had het misschien liever anders gezien .
Behandel de vrouwen met toegevendheid! Zij werd geschapen uit een kromme rib, God kon ze niet geheel recht maken. Als ge ze wilt buigen breekt ze! (Goethe)
Vandaag heb ik nog eens naar vakantie fotos gekeken,het waren fotos vanonze vakantie in Hongarije in 1993 dus een tijdje geleden.Het was een zeer fijne vakantie in Matrahaza,goed hotel vriendelijke mensen,lekker eten wat moet een mens nog meer.Mijn man en ik hebben er vele dagtrips met de auto gemaakt.Zo zouden we een uitstap maken naar het Bück gebergte ,na ongeveer 20Km rijden was de weg versperd er was een soort auto race .De man die het verkeer moest regelen sprak uitsluitend Hongaars ,ik nam onze landkaart om de man duidelijk te maken waar we naar toe wilde, ondertussen vroeg een man me of de weg versperd was ,ik bevestigde het en vroeg of hij ook uit België kwam ,hij kwam uit Denemarken De hongaarse veiligheidsman kwam vertellen dat we via Gyongios onze bestemming konden bereiken maar dat was een hele omweg en de Deense familie had net deze stad bezocht en was op weg naar haar vakantie adres ,de Hongaar kwam me met handen en voeten uitleggen dat we een wit busje moesten volgen via een binneweg wij allemaal de auto in en volgen maar een hele sliert autos de bergen in tot het busje een panne had,er kwam een andere Hongaar bij die sprak wat engels en hij zou ons de weg wijzen.Ieder volgde hem eerst wij dan de Denen en de andere.Het was een weg vol putten en stenen en heel smal er was geen weg terug,plots merkte ik dat na de Denen geen enkele auto meer te bespeuren was ,dat gaf ons zo'n eng gevoel geen huizen ,geen mensen alleen die slechte smalle weg en die afgrond naast ons en het ging altijd maar hoger en hoger de bergen in .Griezelig ,en beangstigend mijn man zegde ik denk dat die man van de mafia is .Plots zagen we auto 's staan en onze gids stopte,wij en de Denen ook op een respectabele afstand,we stapten uit en voegde ons bij de Deense familie,die man zag het niet meer zitten ,hij betrouwde de zaak ook niet en dacht aan de mafia we zouden samen blijven en uitkijken ,als ze ons hier naar beneden zouden duwen geen mens zou ons daar ooit vinden ,en daarbij hij had dringend brandstof nodig voor zijn auto.Onze gids was aan het praten met de bestuurdes van die auto's en kwam dan naar ons hij verontschuldigde zich, hij wist ook niet dat de weg zo lang en zo slecht was.We stelde vast dat die (mafioso)eigenlijk lieve mensen waren, een van hen stapte in zijn auto en bracht ons naar een dorpje waar hij een auto deed stoppen en de bestuurder vroeg ons naar de juiste weg te brengen.We vergezelde de Deense familie tot ze een tank station gevonden hadden.Na deze ervaring hadden we nog een fijne dag ,na een wandeling kwamen we terug bij onze auto en zagen dat het V W kenteken van de auto verdwenen was ,mijn man zei godv......ik zei hem na al wat er gebeurd was <<don' t worry be happy,ze hebben alleen het kenteken meegenomen niet de hele auto.Daarna hebben we nog mooie dagen gehad .En zijn we nog terug naar Hongarije geweest een prachtig land en lieve behulpzame mensen.
Good night, Good night! Parting is such sweet sarrow, that I shall say :Good night, till it be morrow. Vaarwel, vaarwel! 'T verdriet van 't afscheid is zo zoet, dat ik 't vaarwel herhaal tot d' ochtend ons begroet Shakespeare-Romeo en Juliet..
Friend after friend departs ,who hath not lost a friend ? There is no union here of hearts, that find not here an end. De ene vriend na de andere gaat heen,wie heeft nimmer een vriend verloren? Er is geen hartverbindende band die niet hier verbroken wordt. (J. Montgomery -1771-1845-Friends)
Vandaag is het niet mijn dag,soms heeft een mens zo van die dagen dat het niet meezit.Je voelt je niet goed in je vel ,hebt hoofdpijn ,eigelijk voel je zulke dagen overal wel iets maar ja we worden een dagje ouder dat zal het zijn.Voor ik ga slapen nog even op op internet,kijken of ergeen E mailtjes zijn ,neen ben dan nog maar eens gaan kijken hoe het met Jan gaat dat is die jongen van 20jaar die ALS heeft die spier ziekte.Mensen waar zit ik me eigenlijk druk over te maken, en me zielig te voelen.Die jongen is naar China geweest voor een behandeling met stamcellen en moet nu elke dag nabehandeling hebben voor zijn spieren soepel en stevig te houden .Mensen wat heeft die kerel moed,elke keer als ik zijn dagboek lees bewonder ik hem meer en meer,en schaam ik me soms als ik een dipje heb .(voor mensen die meer willen weten over ALS kunnen terecht op WWW.steunjan.be) Hopelijk zal zijn moed en inzet beloond worden.
Morgen is het weeral je verjaardag Waar is de tijd dat je voor het eerst in mijn armen lag Je was zo lief zo zacht We hadden op jou gewacht Eindelijk een meisje erbij God wat waren we blij We hadden al drie schatten van kleinzoontjes Je broer en je twee neefjes Je kreeg er nog een neefje bij Vier jongens en jij als meisje alleen Maar als het moet zijn jullie èèn Vele kusjes voor je negende verjaardag!!!!!!!!
Ik volgde vandaag op T V de Ronde van Frankrijk,echt een iets voor waaghalzen, vlakke ritten zijn nog te doen.Maar.als het dan berg op gaat zie je die mannen zwoegen, en al hun krachten uit hun lichaam persen .'T ging op een bepaald moment nogal bergop,en voor vele is dat niet zo gemakkelijk.Er zijn er weer enkele gevallen je merkt het meestal aan hun gehavende broekjes en truitjes, kapotte knieen, en ellebogen,één kon zelfs niet verder en moest opgeven.Andere stappen weer op hun fiets en rijden verder,nu kan dat nog.Maar de hoge bergen moeten nog komen, en dan zie je sommige opgelapte renners met de moed der wanhoop verder waggelen vechten tegen zichzelf en die berg ,ze hebben pijn zijn volledig leeg ,maar moeten verder voor hun kopman ,die heeft hen misschien de volgende dag nog nodig.Als het dan echt niet meer kan en ze van hun fiets vallen zie je die ontgoocheling op hun gezicht.Soms erger ik me en vraag me dan af, is dat nu echt nodig zoveel bergen in één rit, maar<< the show must go on>>, één berg is niet genoeg ,hoe meer en hoe hoger hoe beter.En als die renners dan naar boven rijden(soms lijkt kruipen een betere benaming)moeten ze zich door die horde zogezegde supporters wringen de meeste komen volgens mij niet voor de koers ,maar voor het spektakel ,ze staan vlak voor de renners hun neus foto's te maken, andere zwaaien met vlaggen alsof hun leven er vanaf hangt.Dan heb je nog een apparte soort die zetten het op een lopen alsof de duivel op hun hielen zit ,ze lopen en lopen maar kijken niet waar ze lopen .Als ik die horde bezig zie krijg ik het benauwd in de renners hun plaats ,een beetje discipline zou geen kwaad doen.Supporters moeten er zijn ,maar mensen denk toch even na jullie brengen die renners in gevaar (er zijn voorbeelden genoeg).En waar ik met mijn verstand helemaal niet bij kan is dat die snuggere reclame makers de mensen nog van die grote en lange spullen in hun handen geven ,dat is om ongelukken vragen.Geef de renners de ruimte om te rijden ,ze zullen zich een stuk veiliger voelen ,en de koers zal spannender en mooier worden en er zullen minder renners tegen de grond gaan,en de ronde op T V volgen zou een gezellige spannende gebeurtenis kunnen worden.
Vele jaren geleden ,waren we in blijde verwachting van je,pappa je broertje en zusje.We telden de maanden ,nadien de dagen af tot we je in onze armen konden houden, en je verwennen.Telkens ik je voelde bewegen was het zo een fijn gevoel,je broertje en zusje konden er niet genoeg van krijgen je te voelen bewegen in mammas buik.Eindelijk was het dan zover, maar wat een wonder moest zijn was voor ons de donkerste dag uit ons leven.Je was er ,maar je leefde niet ,enkel een engeltje was je Hoe moesten we dat aan onze kindjes vertellen, ze waren nog zo jong om het te begrijpen,dat ze toch geen broertje of zusje kregen .Hoe moet je een peuter uitleggen dat de baby naar de hemel is bij de engeltjes. Wat is voor een peuter een hemel en wat zijn engeltjes,en wanneer mogen ze nu eindelijk de baby zien.Met het verlies en verdriet moet je ,de kindjes ontgoochelen ik zie na al die jaren nog die blik in hu oogjes.Na al die jaren kan ik je niet vergeten,meisje ik mis je zo, had ik je maar een keer in mijn armen mogen houden ,maar toen mocht dat niet .Ik mis je elke dag steeds meer. Je mamma,
Wanneer een kind liegt, is er altijd wel een strenge ouder
Rust is een hel voor ongedurige harten.©
Gebruik uw tijd verstandig! 
Roem schrijdt moeizaam
Moed staat aan het begin van de daad
O ijdelheid der ijdelheden uw naam is vrouw!!!
Laat komen wat wil,
Auf der Höhe mus es einsam sein 
Alles kan men in de wereld verdragen
Be the day weary,be the day long.
