TV
Er zijn in Curaçao in de loop der jaren (sedert de tijd dat wij er woonden en werkten) veel zaken veranderd en vooral verbeterd. Ik noem er enkele: de restauratie van vooral Otrobanda, mooie winkels in Punda, grote moderne supermarkten, de vernieuwde airport, meer en betere toeristische accommodaties en heel veel televisiezenders van over heel de wereld.
Toch kom je een heleboel dingen tegen waar je je over verbaast omdat het zo primitief en zelfs komisch overkomt.
Zo wilden wij begin dit jaar een televisieaansluiting aanvragen. Ik toog naar het kantoor van TDS aan de Santa Rosaweg, schaarde mij tussen de menigte wachtenden en kreeg na anderhalf uur te horen dat wij pas in juni aan de beurt zouden zijn, want ze hadden grote problemen met de decoders die vervangen en aangesloten moesten worden, een operatie waar ze alle mankracht voor nodig hadden. Voorlopig geen nieuwe aansluitingen dus. (Ze hadden dat via de media bekend kunnen maken, toch!). Geen tv dus!
Enkele weken geleden, we waren net weer op het eiland, wilden we een nieuwe poging wagen. We kochten een tv, meldden ons weer bij TDS, rekening houdend met een lange wachttijd, en stonden tot onze verbazing na twintig minuten weer buiten, vierhonderd gulden armer maar met de belofte dat we over twee dagen tv konden kijken. Dat zal wel, dachten we! De volgende dag echter werden we gebeld dat de monteurs de volgende middag zouden komen om alles aan te sluiten en de antenne te monteren; maar we moesten wel zelf voor een tv-mast zorgen en plaatsen. Hoezo, zelf voor een mast zorgen. Waar moeten we die halen? Misschien bij Jimmy Electronics? Ja, dat kan. Maar heeft u niet nog ergens een oude waterleidingbuis liggen? Zaag die op maat, zet hem rechtop en maak hem vast met een paar beugeltjes aan de muur!
De volgende dag keken we naar één van de zeventig zenders (want we hadden ons slechts op het basispakket geabonneerd), BVN, naar het Nederlandse NOS-journaal en Met het mes op tafel. Nederland laat je toch niet los!
Tot het volgende blogje.
|