Marianne Kros, een vriendin van ons, had enige tijd geleden een wandeling gemaakt onder leiding van Harold Welvaart. Ze was zo enthousiast dat ze een groepje van 20 mensen bij elkaar kreeg om samen met Harold deze tocht nog een keer te maken. Op 13 februari kwamen we bij het museumcunucuhuisje bij landhuis Ascencion bij elkaar. Vervolgens reden we het straatje naast het huisje inen parkeerden de auto's bij Harold, die achter dit huisje woont, in de tuin. Nadat we de volière en de mooie plantentuinbewonderd hadden ennaar de wc geweest waren vertrokken we om half 9. Harold is geen officiële natuurgids maar hij is van jongs af aan erg geïnteresseerd en weet er daardoor veel van af. Franklin Clementia, een collega van mij vroeger op school en nu natuurgids bleek zijn beste vriend te zijn. We volgden een pad door de cunucu dat wij nog niet kenden.Dat hij inderdaad veel weet merkten we al vlug. Hij vertelde heel enthousiast over allerlei bomen bv. de manzaliña, de kalabasboom, de kibrahacha, de dividivi, enz. enz. De bladeren van deze bomen krullen om in een droge periode en dat beschermt hen tegen uitdroging. Hij vertelde het verschil tussen een datu en een cadushi, dit zijn veel voorkomende cactussen op Curaçao. Zij zijn op een bijzondere manier aan het droge klimaat aangepast. Ze hebben geen bladeren maar doornen zodat ze geen water kunnen verliezen door verdamping via de bladeren.

De datu vertakt meteen al vanaf de bodem en vormt metershoge takken. De datu heeft een donkergroene kleur en heeft korte, dikke doornen, 7 tot 13 per aureool.


Ze hebben een langwerpige vrucht die dadel genoemd wordt en 's nachts open gaat. De troepiaal en de chuchubi, twee veel voorkomende vogels, eten deze vruchten vooral in de droge tijd. Deze vogels zijn voor een deel van hun voedsel afhankelijk van de vleermuizen die de bloemen moeten bestuiven. Datu's werden gebruik als erfafscheiding, en zie je zo maar ergens een rechte rij datu's staan dan kun je er zeker van zijn dat daar vroeger een plantagegrens liep.

De cadushi begint met een enkele stam en begint zich pas hogerop te vertakken; bovendien heeft geledingen. De kleur is grijsgroen en ze heeft dunne, lange, dicht op elkaar zitten doornen.
Elk aureool heeft 8 tot 20 doornen. De vrucht (tampaña) is rond, langwerpig en kan gegeten worden. Het vruchtvlees van jonge vertakkingen wordt gebruikt om soep van te maken. In het woord cadushi zit het woord dushi wat lief maar ook lekker betekent. Op de wandeling komen we langs de plasticbaai.

De baai wordt zo genoemd omdat er heel, heel veel plastic aanspoelt. En niet alleen plastic van Curaçao maar plastic van allerlei andere eilanden in de buurt. Waarom dat precies daar aanspoelt is niet bekend. De baai heet eigenlijk Ascencionbaai maar in de volksmond plasticbaai. Helaas. Vandaar klimmen we naar boven en via een pad verder naar beneden komen we op de vlakte van Hato uit. We lopen door naar de vlakte van St. Patrick naar de Boca St. Patrick. Daar pauzeren we enige tijd en eten een heerlijk stukje watermeloen. Na deze rust gaan we via een voor ons weer onbekende weg terug naar de auto's. Het zou een wandeling van 2 tot 2 1/2 uur zijn, het werden er 4. Maar iedereen heeft zeer genoten en isvoldaan naar huis gegaan. Harold bedankt, het was zeer de moeite waard.