Droog je tranen
Ik weet van je verdriet
droog je tranen
Ik verkwik je ziel.

Geef je elke dag kracht
ga en je wordt niet moede
bid en Ik zal je behoeden.

al is je verdriet zo groot
al ben je nog zo moedeloos
geef het niet op mijn kind
Ik ben het die je bemind.

Zonnen staal

Zonnen straal ik wil u vragen

Slaat u” u armen om heen.

Wilt u mij leren dragen

Loopt u even met mee.

Ben zo bang voor mijn gevoelens

Als ik ze laat zien

Doet mijn hartje telkens boemels

Dan slaat ze 10 op 10.

Zo gesloten en onzeker

Maakt me soms een beetje bang

Mijn verdriet zit tegen beter weten

Al lang in het gevang.

Zonnen stralen kom me helpen

Om mijn angsten snel te stelpen

Geef me warmte en wat kracht

Zodat ook ik”wat rusten mag.

't Is niet vervuilend 't is gezond
Overal rij ik met mijn fietske rond
Door weer en wind gereden
Blijf ik fit in lijf en leden

Soms wind tegen
Dan is 't alles geven
Met de wind in de rug
Zo weer heen en zo weer terug

Met een vaste tred
In 't juiste verzet
Kilometers malen
Rondgedraaid die pedalen!

Met regen is het even balen
Ik vraag me af of ik 't wel zal halen
Met de warmte van de zon is 't fijn
Rustig kijken naar 't landschap in volle zonneschijn...

't Fietske brengt me overal
Waar ik wezen moet
Fietsen, fietsen, fietsen maar
Fietsen, 't doet je goed...

Je kan me blijven kwetsen
zoals je dat altijd al hebt gedaan
Me vernederen kan je blijven proberen
Maar aan de kant zul je me nooit slaan

Je kan de zon uit m'n leven halen
en het slechtste voor me hopen
De wolken laten overheersen
maar over me heen zul je nooit lopen

Ook al wens je me
alleen maar pijn
Je kan doen wat je wilt
mij krijg je niet klein!

Peinzend kijk ik uit mijn venster,
En zie de wereld als in rouw.
Kale bomen, nergens bloemen,
En de lucht is dicht en grauw.

Maar uit grijze wolkenvelden,
Vallen vlokken naar benee,
Brengen als uit 'n sprookjeswereld,
Licht en vrede met zich mee.

Langzaam gaat het al verdwijnen,
Als door een wonder toegedekt;
Zie, hoe 't witte, donzen sneeuwkleed,
Het duister aan het oog onttrekt.

Peinzend kijk ik uit mijn venster,
Naar die wereld van de schijn.
Mocht het, denk ik, eens op aarde,
Voorgoed zo licht en vredig zijn.

Er zijn van die dagen dat je het even niet meer weet
Je kan niets meer doen, alles zit tegen
Dat zijn dagen die je het liefst vergeet

Fouten, ellende stress en zorgen
Zucht .. laat de dag maar snel voorbij gaan
Hoeveel uren nog tot morgen?

86400 seconden, dat is een hele dag
Nog 12 hele uren, dan is het weer morgen
43200 seconden vol ellende en pech
Gelukkig .. alweer 200 seconden weg

De avond valt, tijd om te dromen
Morgen zal het vast beter gaan
Laat de morgen maar komen
Nog 32400 seconden alvorens op te staan

Ver voorbij aan wat ik zie
weet jij, kijk jij voor mij
een zien niet zoals
ik ooit waarnemen zal maar
vol beweeglijke bewogenheid
zo nabij als jij, zo kan
ik nooit bij mezelf komen

De spiegel van mijn ziel
is in jouw handen
hou die maar vast voor mij
zal nooit in scherven vallen
je fluistert en luistert
naar mijn diepste zijn
zo ben jij voor mij
een medemens
een tegenover