"Je zult zo ver komen, als je in je hart gelooft te kunnen komen."
Een interessant adres?
There comes a time in life when you have to let go of all the pointless drama & the people who create it,
& surround yourself with people who make you laugh so hard that you forget the bad and focus solely on the good.
After all, life is too short to be anything but happy !
Life is too short to wake up in the morning with regrets. So love the people who treat you right, and forget about the ones who don't and believe that everything happens for a reason. If you get a chance ; take it If it changes your life ; let it Nobody said that it would be easy, they just promised it would be worth it.
There comes a point in your life when you realize who matters, who never did, who won't anymore and who always will.
So don't worry about people from your past, there's a reason why they didn't make it to your future.
"Some people come into our lives and quickly go. Some stay for awhile and leave footprints on our hearts ... And we are never, ever the same."
Als je ooit gemene mensen tegenkomt in je leven, denk dan dat ze als schuurpapier zijn... Ze schaven en schuren je, maar uiteindelijk wordt jij er mooi en glad van ! Zij zijn het die lelijk en versleten achterblijven..!
Vroeger dacht ik altijd:
"Later". Later doe ik dit of dat.
Later maak ik verre reizen,
schrijf ik een boek, ik noem maar wat.
Later zullen al mijn dromen,
stuk voor stuk uitkomen.
Later, dat maakt alles "goed".
Maar ik heb ontdekt in het
leven dat ik zo niet denken moet.
Ik zeg niet langer: "Later".
Ik hou niet meer
"tegoed".
Ik vervul vandáág mijn dromen,
want ook ik weet niet.
Of "LATER" wel zal
komen.
Huidkanker, basaalcelcarcinomen
en de ziekte van Lyme
16-01-2017
update
lang geleden dat ik hier nog wat schreef, maar vermits ik het zelf anders allemaal niet kan onthouden, probeer ik het hier maar neer te pennen.
In april 2016, na onze vakantie in de ardennen, begin ik weer slechter te stappen. Na 14 dagen komt daar duizeligheid bij. Ik wijk af naar rechts, kan mij moeilijk recht houden.
De huisdokter geeft mij pillen, denkt aan mijn evenwichtsorgaan en wil mij naar de neurologe sturen. Daar kan ik pas 5 weken later terecht.
Ondertussen moet Izzy aan de lijn blijven als we gaan wandelen, om mij te ondersteunen. Na 14 dagen gaat het weer iets beter met de duizeligheid en wil Izzy ook weer eens los lopen, daarom neem ik een nordic walking stok mee zodat ik met 2 stokken kon gaan.
Vermits 5 weken lang duren vraag ik aan de huisdokter of ik ondertussen naar de osteopaat/ kinesist mag. Die behandelt mij op basis van mijn verhaal, zonder zelf iets vast te stellen. Hij doet aan drukpunt-masssage, behandelt mijn hoofd en mijn linkerbeen/ voet.
Ik stap slecht, niet alleen mijn rechter, maar nu ook mijn linkervoet begint slecht te gaan, mijn linkerkant waar ik altijd voor 80 procent op gesteund heb Ik vraag aan de kinesist om ook daar aan te werken. Na 9 beurten kiné, is er geen enkele verbetering.
In de loop van de volgende weken wordt mijn duizeligheid minder. Mijn linkervoet is een probleem ... mijn enkel lijkt in slaap te zijn, een band rondom mijn enkel en het slapend gevoel stijgt tot halfweg mijn scheenbeen. Ik sta nu slechter op mijn linker dan op mijn rechtervoet, dus heel onstabiel.
Mijn rechtervoet - daar sta ik steviger op - die doet ook minder spastisch, maar blijft regelmatig gewoon in de lucht hangen, en land niet op de grond. Mijn rechterknie, die blijft ook hangen telkens ik mij verschiet, en dat gebeurt vaak.
Na 5 weken kan ik dan naar de neurologe. Ik twijfel of ik wel zal gaan omdat ik ondertussen niet meer zo duizelig ben. Maar 't is een nieuwe, jonge neurloge, dus wil ik toch gaan, wie weet kan zij mij helpen. ik denk immers dat het een opstoot is van de ziekte van lyme.
Dat bezoekje aan de neurologe is een totale afknapper.
zodra wij daar binnen komen, zegt die dat ik al bij haar collega geweest ben ...ik weet al genoeg, die is vooringenomen. Ik moet al mijn uitleg niet meer doen. Ze wil mij wel onderzoeken, maar haar conclusie is dat er niks mis is met mijn evenwichtsrorgaan, ook geen uitgesproken symptomen heb van de ziekte van lyme en top of the bill ... is er volgens haar ook geen enkele reden waarom ik niet zonder stok zou kunnen stappen !!!!
Op die moment stap ik met twee - 2 - stokken en ga dan nog moeilijk
ze slaagt nog wat moeilijke woorden rond mijne kop, waar ik niet meer naar luister, wil dat ik weer een EMG onderga, wat ik weiger. Door dat onderzoek 3 jaar geleden, kan ik niet meer zonder stok stappen. No way dat ik dat weer onderga. Al snel zijn we uitgepraat, deze dokter vertrouw ik niet. Zij duwt mij weer in een putteke.
De volgende weken vecht ik weer tegen een depressie, bovenop ale andere problemen.
Ik ga weer op eigen initiatief kruiden slikken om mijn weerstand weer op te krikken en te ontgiften. Spirulina en chlorella, en verder rode bietensap.
In de loop van de volgende maanden gaat het weer beter, langzaam aan stap ik weer beter, de duizeligheid verdwijnt.
Stilaan stap ik weer met één stok. Alleen om gaan te wandelen in het weekend neem ik 2 stokken mee. In de week stap ik met 1 stok, gaat het niet goed, dan lijn ik Izzy weer aan.
...
in december moet ik weer op controle bij de dermatoloog voor die huidkanker. Het is die dokter die vastgesteld heeft dat ik borreliose had.
Ik merk op dat ik weer een opstoot gekregen heb in het voorjaar.
Hij beweert dat dat niet kan, dat ik indertijd antibiotica gekregen heb en dat dat genezen is, dat chronische lyme niet bestaat en dat dat fabels zijn van het internet.
wéér een dokter die mij graag in het putteke duwt.
Ontkennen dat de ziekte van lyme bestaat is zowat het zelfde als ontkennen dat de zon opkomt !
zo voelt dat voor mij aan.
Ik zou nu toch eens graag weten wat ik mankeer, waardoor ik telkens in het voorjaar weer zo ziek wordt want dit jaar was het zeker weer zo erg als 3 jaar geleden.
ik ben nu 8 x naar de osteopaat geweest. Hij heeft de doorbloedin in mijn voet weer op gang
gekregen en ik sta nu steviger op mijn hiel.
Mijn nek zit is nog steeds gevoelig.
Stappen lukt redelijk op bos- en zandgrond, op beton niet.
De osteopaat zegt dat de spasticiteit in mijn voet de oorzaak is dat ik niet meer vooruit ga.
Hij zegt dat ik eens moet vragen naar pillen hiervoor....
Ik ben echter al 2x naar de neurologe geweest, medicatie is geen optie.
Die spastische voet heb ik sinds ik 19 jaar was. Toen heb ik mijn dikke teen gebarsten en later hield ik daar een spastische trek aan over. Jarenlang was dat gewoon, dat die voet effe bleef hangen als ik een trap of de stoep moest opstappen, maar in de loop der jaren is dat verergerd, heb ik nog weinig gevoel in mijn voet, en als ik schrik slaat die hele voet, tot zelfs mijn been spastisch.
Het is dus een combinatie van verschillende zaken, die maken dat ik zo slecht stap ;
platvoeten, spasme in teen, slechte doorbloeding, scheef bekken en de halswervel die vast zit.
Moet het nog meer zijn ..? Enfin, de conclusie is simpel ; live with it !
vermits ik mij niet kan neerleggen met de diagnose "platvoeten" en dat ik daardoor zo slecht stap, ben ik nog eens met de huisdokter gaan overleggen wat mijn mogelijkheden nu nog zijn.
Ze stuurt me naar Gasthuisberg in Leuven, naar de fysische geneeskunde. Ik ben het daar niet helemaal mee eens, vermits ik denk dat de ziekte van Lyme mijn voetproblemen verergeren. Maar ik moet ergens beginnen.
Eerst maar eens proberen alles uit te sluiten, als ik al weet wat het niet is, kan ik verder op zoek ...
Op de fysische geneeskunde onderzoeken ze me weer met ... 3 :
een leerling geneeskunde, een assistent-geneesheer en als laatste de professor himself.
Hun conclusie is ... platvoeten ! Ze sturen me - weer eens - naar de kinesist voor een doorgedreven reeks stabilisatie-oefeningen.
De rest van de uitleg hoor ik al niet meer omdat ik zo ontgoocheld ben.
in plaats van weer naar de gewone kinesist te gaan, ga ik naar een osteopaat, die een diploma kinesist heeft, maar zo veel meer kan.
Hier geen oefeningen, maar er wordt aan mijn lichaam gewerkt.
De eerste keer zorgt hij al voor een betere doorbloeding in mijn rechterbeen en voet. Quasi direct voel ik een verbetering ! Ik durf weer op mijn hiel staan
De 2de keer werkt hij aan mijn bekken. Die staan niet gelijk. Hij denkt dat hier het probleem zit.
De 3de x vindt hij dan de oorzaak van alle problemen : de 2de halswervel zit vast. Van hier vertrekt het ruggemergvlies naar het bekken. Het bekken staat scheef.
Daar gaat hij nu verder aan werken. Ondertussen heeft hij al 2 x mijn rug gekraakt en aan mijn hele lichaam gewerkt. Het zal tijd vragen vooraleer alles weer in orde komt.
Ik probeer positief te blijven en zal voor mezelf ook een oefenprogramma opstellen om dagelijks mijn oefeningen te doen.
Eindelijk is er iemand die luistert naar mij en werkt aan een oplossing.
Deze keer was ze veel vriendelijker en heeft me mijn uitleg laten doen en heeft me degelijk onderzocht en alles uitgelegd.
Alleen krijg ik het hier moeilijk uitgelegd
ze heeft me weer helemaal neurologisch onderzocht. Mij laten stappen, hier getrokken, daar geklopt...
Haar bevindingen zijn dat mijn klachten niet zo uitgesproken zijn dat ze wijzen op neuro-lyme.
Ze raadt mij dan ook af om een lumbaalpunctie te laten doen, omdat dit voor mij teveel risico inhoudt,
aangezien ik vorig jaar al zo slecht gereageerd heb op de EMG. Bovendien was er op mijn NMR (scan van het hoofd) niks te zien vorig jaar wat op lyme zou kunnen wijzen.
Als ik het lyme-verhaal helemaal wil laten uitpluizen, moet ik naar Gasthuisberg om die hele rimram van onderzoeken weer te laten overdoen. ! Momenteel voel ik me niet zo slecht dat ik dat er voor over heb.
Mijn voetproblemen zouden daar ook niet van komen, vermits ik daar al veel langer mee sukkel.
Ik heb gewoon heel slechte voeten volgens haar en is het niet verwonderlijk dat ik slecht stap. Zelfs steunzolen bieden dan geen soelaas...
Mijn man wil dat ik nog eens naar een andere orthopedist ga voor een second opinion dan die van vorig jaar.
we shall see ! Heb er weer effe genoeg van en wil het weer allemaal wat laten bezinken.
Categorie:de ziekte van Lyme Tags:Lyme, neuro-lyme, neuroloog
heb net weer een slechte week achter de rug. Duizelig en slecht stappen.
Vorige week zijn we op vakantie geweest in de ardennen. De hele week geen problemen ondervonden.
Op bosgrond of zachte paden stap ik immers veel beter. 't is pas als ik weer op beton moet lopen dat het weer moeilijker gaat.
Paasmaandag was Michel nog thuis en wilden we gaan wandelen. We waren nog maar pas vertrokken of het liep al bijna mis. IK werd duizelig en gleed weg, bijna de gracht in. IK kon me nog recht houden, maar even verder kreeg ik het weer en zwalpte ik weer naar rechts.. Ik heb de hele wandeling hand in hand gelopen met mijn man, romantisch zal je denken, niet dus, ik voelde me net een klein kind dat gestraft is en aan de hand moet blijven lopen
De volgende dag was het nog geen sikkepit beter, maar ik ben toch gaan wandelen met Izzy. Koppig hé, blijven doorgaan ! 's Avonds dacht ik er aan een sinutab te nemen zoals ik vroeger deed als ik weer eens in de wind gelopen had of zo. Dat heeft toch wat geholpen, de volgende dagen ging het weer iets beter.
Gelukkig had onze Izzy zelf ook geen zin in lange wandelingen, hij was ook nog wat moe van de ardennen.
Sinds gisteren heb ik ook nog oorpijn, dus mss ligt de oorzaak daar wel ... Daarvoor heb wat olijfolie met een druppeltje teetree op een watje in mijn oor gedaan. Heb ik ergens op internet gelezen.
Ik ga meer en meer de alternatieve toer op, huis-tuin en keuken middeltjes en kruiden. Ik heb ook nog tijm gekregen van de buurman. Dat moet je thee van maken, zou goed zijn voor 's morgens vroeg, als je je niet lekker voelt, tasje tijm-thee en dat kikkert je op, ook goed voor de luchtwegen.
Nooit gedacht dat ik de ziekte van Lyme zou kunnen hebben ... ok ik wist wel dat je moest oppassen met een tekenbeet en dat je naar de dokter moet als daar een rode rand rond komt. Maar dat is bij mij nooit gebeurt ! Ik heb wel al teken op mij gehad maar ik heb nooit een rode rand daarrond gezien... Het kan natuurlijk dat ik een tekenbeet gehad heb zonder het op te merken ... Of ik heb wel een uitslag gehad maar geen teek gezien... Of ik ben door een ander steekinsect geinfecteerd ... dat kan ook. Ik vroeger verschillende keren een dazensteek gekregen en daarna enorme blaren op mijn benen van gehad. Maar ik ben daar nooit mee naar de dokter geweest, wist ik veel ! Ik vermoed zelfs dat de dokter het niet zou geweten hebben.
Dus hoe lang precies ik er al mee rondloop valt niet meer te achterhalen. De bloeduitslag geeft aan dat er IgM waarden in mijn bloed zitten. De dokter beweert dan dat het om een recente besmetting gaat, van in het najaar 2013 dan. Maar volgens de Lyme-groep - waar ze er toch wel meer van af weten- wil dat alleen zeggen dat ik antistoffen aanmaak en dat het om een actieve besmetting gaat. Hoe dan ook, ik zit ermee en moet ermee verder !
De laatste dagen gaat het precies iets beter. Ik stap vlotter, moet niet meer constant op mijn wandelstok leunen, mijn benen lopen als vanzelf... ik was bijna vergeten hoe dat voelt De voorbije maanden heb ik nogal staan sukkelen om te stappen, sommige dagen moest ik mij regelmatig pakken om niet tegen de vlakte te gaan, andere dagen leek het alsof mijn lichaam te zwaar was om mijn benen te dragen, andere dagen kon ik mij nauwelijks overeind houden op de beton en strompelde ik langs de berm of het veld om met Izzy gaan te wandelen.
Zouden al die maandenlange opofferingen, zoals weer leren lopen met wéér andere steunzolen, héle dagen rondlopen met bergschoenen, de dagelijkse kiné-oefeningen, de home-trainer, de aangepaste voeding, de kruiden enz eindelijk hun vruchten afwerpen ...? ah ja, en niet te vergeten , de antibiotica-kuur vn 3 weken.
blijkbaar gaat dat met ups and downs, opstoten van tijd tot tijd.
Momenteel gaat het weer redelijk goed. Ik kan redelijk stappen, mèt stok weliswaar.
Daar kom ik waarschijnlijk nooit meer vanaf, maar die stok op zich stoort me niet,
als ik daarmee "redelijk" goed kan stappen.
De duizeligheid valt de laatste tijd ook nogal mee. 's Avonds voor ik m'n bed in kruip,
smeer ik Vicks aan mijn neus en keel, wat maakt dat ik wat beter adem krijg- veronderstel ik.
(heb nl een chronisch verstopte neus).
ondertussen heb ik ook mijn stok al nodig om in de tuin te wandelen. Voordien waagde ik me zo de tuin in, maar dat lukt nu niet meer. Ofwel gebruik ik de borstel om naar de garage te stappen... de buren denken waarschijnlijk dat ik mijn gras borstel ofzo zut, ik kan het me niet aantrekken.
Ik slik nu alle dagen kruiden en vitaminen met hopen
* Spirulina en Chlorella van Econutrition ( opbouwen tot 3x5 pillen per dag)
* Cat's Claw ( weerstand en soepele gewrichten)
* L-Carnitine ( oa spieropbouw)
* Ginkgo Biloba ( voor een betere doorbloeding)
* Calcium, magnesium en zink
* Vitamine B-complex ( = voor geraakte zenuw in hoofd)
* Arti-sport ( spieren en rug)
* Blauwe bosbes
* Hep a clear ( ontgiften van de lever)
* Perfect woman ( geschikt voor vrouwen in alle stadia van haar leven)
* Rode bietensap 0,5 L per dag
* kruiden Kurkuma en Gember ( bij het eten)
ik geef toe dat ik niet alles slik op één dag, maar de ene dag een soort en de volgende dag een andere soort. Niet alles is voor de ziekte van Lyme.
Alleen de spirulina en chlorella neem ik alle dagen. Die dienen om mijn immuunsysteem te boosten en om te ontgiften. Ondertussen zit ik al aan 8 a 12 pillen per dag. Gelukkig gaan die vlot binnen met rode bietensap
Verder probeer ik wat gezonder te eten. Geen vettige frieten ed meer, maar volkoren spaghetti en ook wat minder suikers, minder koekjes en snoep. Méér groenten, veel ajuinen en peterselie toevoegen enz
ik heb in het onderstaande logje geschreven dat ik alle info die ik op internet vind, hier zou delen, maar ik ga dat niet doen. Ik zou teveel stommiteiten vertellen. Ik heb immers geen enkele medische achtergrond.
Het erge aan de ziekte van Lyme is dat het nog onvoldoende bekend is bij de belgische dokters, laat staan dat er een behandeling is.
Ik moet dus op eigen houtje iets zoeken waar ik mee geholpen ben. Ik ben gelukkig al vertrouwd met fytotherapie door mijn jarenlange rugproblemen. Ook toen heb ik mijn soelaas moeten zoeken in kruiden en ben daar heel goed mee geholpen geweest.
Maar een dokter moet je daar niet over aanspreken, want die kennen dat niet en zullen het zeker en vast afraden.
Categorie:de ziekte van Lyme Tags:ziekte van Lyme, tekenbeet, teken, spirulina, Chlorella, Cat's Claw
mijn antibiotica-kuur tegen de ziekte van Lyme zit er gelukkig al weer op !
3 lange weken heb ik die vuiligheid moeten innemen, alle dagen dik tegen mijn goesting, met schrik dat ik ze niet zou kunnen binnen houden. Na verschillende dagen proberen had ik door dat ik voldoende moest eten opdat ik geen maagpijn zou krijgen. Voor de buikpijn had ik gelukkig probiotica in huis.
Zolang ik die AB moest slikken stapte ik héél slecht, moest ik een rollator gehad hebben, zou ik hem zeker gebruikt hebben om Izzy uit te laten. Zo slecht stapte ik, zelfs met mijn stok. Sinds een paar dagen gaat het beter.
Ondertussen heb ik mij verdiept in de ziekte van Lyme.
Dat kan je dus krijgen van een teek, maar ook van een ander steek-insect ; een steekvlieg of daas bv. Ik weet niet dat ik een tekenbeet gehad heb de laatste jaren, dus waarschijnlijk loop ik daar al jaren mee rond, wat het héél moeilijk maakt om nog te genezen. Drie weken antibiotica volstaan dan niet ... volgens wat ik lees op internet, want de dokter beweert uiteraard van wel.
In Belgie is nog heel weinig bekend over de ziekte. Volgens internet wordt ze gecatalogeerd onder multi-systeemziekten genre fybromyalgie, cvs en ms. Om hier van te genezen of pijnverlichting te bekomen, moet ik blijkbaar de alternatieve toer op. Fyto-therapie = kruiden.
Ik heb mij ondertussen al een halve winkel kruiden in huis gehaald ;-)
Cat's claw
Spirulina en Chorella
Het voornaamste wat ik moet doen is mijn immuunsysteem aansterken en ontgiften. Verder gezond eten, fruit en groenten.
Ik zal hier zoveel mogelijk info plaatsen die ik in mijn zoektochten op internet tegen kom, deels voor lotgenoten, deels voor mezelf, zodat ik alles vlot terug vind, want ook mijn geheugen laat me in de steek - ook een symptoom van Lyme....
op 4 februari begin ik vol goed moed aan mijn antibiotica-kuur tegen de borreliose ( = ziekte van lyme)
zoals de dokter mij gezegd heeft, op mijn nuchter maag...
de eerste dag lukt dat, maar de 2 de gaat het al mis. Nog geen half uur nadat ik die pil geslikt heb, sta ik in de tuin te braken! Mijn maag doet pijn. Ik drink een blikje cola om mijn maag weer in gang te krijgen.
Dag 3 ben ik al iets slimmer ik eet eerst iets, op aanraden van de mensen van de Lyme-groep op facebook. Die beweren immers dat je antibiotica absoluut NIET op je nuchter maag mag nemen. Een half uur nadat ik die pil geslikt heb, gaat het alweer mis. Ik kots alles weer uit.
Pas vanaf de 4de dag slaag ik er in om die pilletjes binnen te houden maar heb toch nog alle dagen maagpijn én buikpijn. Daar neem ik probiotica voor, om mijn darmflora weer te normaliseren.
Ondertussen stap ik ook almaar slechter. Als ik 's morgens onze hond uitlaat in het veld, moet ik mij verschillende keren pakken met mijn wandelstok of ik ga onderuit.
Ik hoop maar dat dat wil zeggen dat die antibiotica werkt en de aanval heeft ingezet tegen al die vieze bacterieen in mijn bloed.
ik ben ondertussen half weg, 1 doos is al op, de 2de aangevat. Ik tel af, bah, begin al maar zieker te worden.
Categorie:Huidkanker Tags:antibitica, borrelia, ziekte van Lyme
1. het wegsnijden van een verdacht vlekje op mijn voorhoofd
2. het opstarten van een antibitica-kuur tegen de antistoffen borrelia in mijn bloed.
Ik ben ruim op tijd op de afspraak en ook de dokter is eens op tijd ;-)
ik moet dus niet lang wachten en heb aldus geen tijd om mij nerveus te maken.
Het vlekje op mijn voorhoofd is de laatste weken weer wat gaan ontsteken. De dokter verdoofd de boel, wat niet echt pijnloos is en begint quasi direct te snijden. Hij zegt nog, als je iets voelt, roep je maar hé.Ik antwoord dat er precies nog wel meer in slaap is dan mijn voorhoofd. Mijn neus, kaak en hoofd voelen verdoofd aan. Waarom ik dat hier zo expliciet vermeld? ik kom hier later op terug....
Een half uurtje later is alles alweer achter de rug.
Dan de antibiotica-kuur : 3 weken Doxycicline, nuchter te nemen ....
De dokter zegt dat ik nog niet de ziekte van Lyme heb, maar borrelia. Volgens hem is dat goed te genezen ....
Ik geloof er niks van, maar wat kan ik doen? Ik lees op internet - ok internet is vaag- maar ik ben bij een groep van Lyme-patienten aangesloten, en daar zeggen ze dat die bloeduitslag niet alles zeggend is. Het kan namelijk zeer goed zijn dat ik al langere tijd met die bacterie rondloop en hoe langer het reeds in je bloed zit, hoe moeilijker te behandelen.
En wat ik alsoluut niet snap ;
ik som hem mijn symptomen op ; uitvalsverschijnselen voet, pijnlijke benen, vooral knieen, duizeligheid.. en hij denkt aan de ziekte van Lyme, neemt bloed af en dan blijken er idd antistoffen IgM in mijn bloed te zitten én dan beweert die dokter doodleuk dat het een recente besmetting is. Dat het dus helemaal niks te maken heeft met al die symptomen ! Snappen wie kan ! Dan zou het dus louter toeval zijn dat hij mijn bloed daarop test en ik dat heb zonder enige reden, want ik heb helemaal geen teken op mij gehad de laatste maanden/jaren.
Tags:basalioom, ziekte van Lyme, borrelia, borreliose, tekenbeet
De dokter vraagt hoe ik mij voel en ik zeg dat mijn hoofd nog steeds verdoofd aanvoelt en dat dat pijn doet.
Hij tast eens aan mijn hoofd en zegt dan dat hij waarschijnlijk een zenuw geraakt of geprikkeld heeft in mijn hoofd ....
Ik weet effe niet wat zeggen, want dit klinkt ernstig. Mijn vader heeft nl al jaren een dove plek op zijn voorhoofd door zona, en klaagt daar regelmatig over.
De dokter geeft ook onmiddellijk toe dat dit een heel vervelend gevoel geeft in het hoofd en dat dat weken, zoniet maanden gaat duren eer daar beterschap in komt. Baf! dat kon er nog wel bij !!!! Ik moet 2 maanden mulivitaminen B nemen en daarna gaan we zien.
Het is een gevoel alsof je met je hoofd ergens tegen gebotst bent en dat je hoofd gekwetst is, pijnlijk. Het ene moment heb ik er meer last van de andere. Als ik per ongeluk eens door mijn haar strijk, kan er een pijnscheut door mijn hoofd schieten. Dat in combinatie met mijn duizeligheid , beetje stress door al wat mij overkomt, maakt dat ik al eens pijnstillers moet slikken tegen hoofdpijn.
Het vlekje op mijn voorhoofd was een basalioom, een mutifocale basaalcelcarcinoom. Die moest dus wel degelijk weggesneden worden. Gelukkig is ze er nu helemaal uit.
Da's al een geluk bij een ongeluk, dat er niet voor niets in mijn hoofd gesneden is.
Categorie:de ziekte van Lyme Tags:basalioom, basaalcelcarcinoom, zenuw geraakt, vitamine B
Terwijl ik daar toch was bij de dermatoloog heb ik ervan geprofiteerd om hem eens mijn voetprobleem voor te leggen. Hij is immers ook gespecialiseerd in aderziekten.
met de symptomen ; door hiel zakken, pijn in benen, duizeligheid
vroeg hij mij of ik al ooit een tekenbeet had gehad.
Ja dus ! Ik heb dat al een paar keer gehad.
Hij heeft bloed getrokken en Bingo ! ik heb prijs ; antistoffen Borrelia in mijn bloed, wat wijst op de
ziekte van Lyme.
Het zou gaan om een recente besmetting. Alleen heb ik er geen weet van dat er recent nog een teek op mij gezeten heeft. Ik dacht dat als die zich vastzette, ze dan niet meer loste vooraleer ze volgezogen is.
En dan maak je mij niet wijs dat ik dat niet zou opmerken ! jakkes mag er niet aan denken !
Onze bordercollie Izzy heeft regelmatig teken en soms gebeurt het al eens dat we die pas opmerken als die dik vol bloed zit ... ik weet dus hoe vies dat er uit ziet
Op 3 februari moet ik weer naar de dermatoloog en dan gaat hij een antibiotica-kuur opstarten.
Méér weet ik nog niet !
vele vragen spoken door mijn hoofd, heb immers ook al 't een en 't ander opgezocht op internet en dat ziet er allemaal niet zo goed uit, niks om vrolijk van te worden.
Categorie:de ziekte van Lyme Tags:tekenbeet, ziekte van Lyme
De podologe heeft mijn voeten helemaal uitgemeten, mij op een loopband doen stappen, alles op video gezet. Zij blijft er van overtuigd dat mijn voetproblemen van elders komen : de rug of één of andere sluimerende spierziekte. Als het van haar afhing, stuurde ze mij naar Leuven, om daar van voor af aan alle onderzoeken opnieuw te ondergaan.
Ik zie dat helemaal niet zitten. Ik heb hier in Tienen 4 specialisten gezien, geen enkele heeft ook maar iets gevonden wat mij zou kunnen helpen. Wat zouden ze dan in Leuven meer gaan vinden. Tussen de regels door heb ik van die specialisten begrepen dat wat het ook is, de rug of iets anders, na zoveel jaar is er toch niks meer aan te doen. Leer er maar mee leven is mij ietwat omfloerst meegegeven...
ondertussen heb ik al een maand mijn nieuwe steunzolen. De eerste weken was het aanpassen ; mijn voet staat er weer helemaal anders in - rechter - maar naar mijn gevoel naar buiten, waardoor ik weer meer druk op de enkels voel.
Ik ga nog steeds met een stok . Zeker met de wintermaanden - natte gladde wegen - zie ik daar nog niet direct verandering in komen.
Ik blijf wel gaan wandelen met Izzy, de ene dag al beter dan de andere.
Gisteren ging het zelfs zo goed dat ik eens een andere weg wou nemen ... tja, je kan het misschien al raden? Ik ben op mijn gezicht gegaan, zomaar pardoes, opeens lag ik er. Vanmorgen zat de schrik er weer goed in. Mijn zelfvertrouwen is weer compleet weg en ik sta weer te wiebelen op mijn enkels. Zo jammer.
Ik zal er mee moeten leren leven zeker ... met vallen en opstaan. Letterlijk.
de hersenscan is goed meegevallen. Het was daar lekker fris en in die "helm" die ze over je hoofd schuiven, zit een spiegeltje, zodat je naar buiten kan kijken en geen claustrofobisch gevoel krijgt.
Ik heb 3 - drie ! weken lang moeten wachten op de uitslag ! Daar was ook niks op te zien, wat uiteraard goed nieuws is.
Deze avond moet ik naar de podologe voor het aanmeten van nieuwe steunzolen. Mijn laatste hoop ...
Ik ben voor het eerst op 17 mei 2013 op consultatie geweest bij mijn huisarts met mijn voetprobleem. Tot nu toe nog steeds geen resultaat. Niemand die me kan zeggen, waarom ik soms door mijn hiel zak....
Ik ga ondertussen al maanden met een wandelstok. De ene dat al vlotter dan de andere. Ik heb nu al wel pijn aan de pols en elleboog door te vaak te steunen op die stok.
Gelukkig gaat het de laatste tijd alweer wat beter. In de zomer ging ik héél slecht en was ik bovendien ook nog duizelig. Blijkbaar kan ik helemaal niet meer tegen de warmte en was mijn bloeddruk te sterk gedaald. Daar moet ik de dermatoloog toch eens op aanspreken als ik de volgende keer op controle ga voor mijn huidkanker.
Ondertussen ben ik bij de neurologe geweest, zonder veel resultaat ...
Ze heeft een paar testjes gedaan, maar meer dan de opmerking " amai, jij hebt lelijke voeten" kwam er niet. Volgens haar is er geen neurologische oorzaak.
Dat is een scanner die gesloten is rond je hoofd en je moet daar een kwartier stil blijven onderliggen. Stilliggen op zich is al een probleem ( de MRI van mijn enkel is mislukt doordat ik mijn spastische teen niet kon stilhouden), maar ik heb bovendien ook nog claustrofobie.
Alsof dat nog niet volstaat heb ik ook nog een verkoudheid, verstopte neus inbegrepen.
Ik ben dus nu al nerveus voor dat onderzoek, nog maar gezwegen van het eventuele resultaat... De neurologe heeft mij alvast verteld dat als er iets op de scan te zien is, er hoogstwaarschijnlijk niks meer te doen is aan mijn voetproblemen en ik me verder zal moeten behelpen met een wandelstok.
Ik heb ook al een nieuwe afspraak bij de podologe op 18 oktober voor beter aangepaste steunzolen.
mijn voet problemen zijn nog lang niet opgelost - integendeel
omdat ik niet zomaar naar Viga wou gaan voor nieuwe steunzolen, heb ik een afspraak gemaakt bij een podologe. Eerst opgezocht op internet welke officieel erkent is, want iedereen kan zichzelf podoloog noemen...
Vermits het net grote vakantie is, is er ook daar een lange wachttijd. Eind augustus, net de laatste dag van onze vakantie kan ik er terecht.
Ik ben aangenaam verrast door de professionaliteit van deze podologe. Eindelijk iemand die luistert naar mijn problemen en zinnige antwoorden geeft !
zij onderzoekt mijn voeten en doet een klein testje. Daaruit blijkt dat ik een verminderd gevoel heb in mijn rechtervoet. Zij concludeert daaruit dat mijn probleem waarschijnlijk van mijn rug komt ...
10 jaar geleden hernia gehad met uitvalsverschijnselen in de voet.
De volgende stap is dan dat ik een afspraak moet maken met een neuroloog.
Ik heb een goed gevoel bij deze podologe. Zij had mij ook eenvoudig nieuwe steunzolen kunnen aansmeren ! Maar nee, deze dame weet waarover ze spreekt en wil dat ik mij verder laat onderzoeken om later ergere problemen te voorkomen.
Omdat ik niet weet bij welke neuroloog ik terecht kan, ga ik langs bij mijn huisarts. Die is ...sceptisch ... zoals ik al verwacht had. Nooit, maar dan ook nooit neemt die mij serieus hé ! Zo heeft ze natuurlijk haar bedenkingen bij een podoloog, tja, tot daar aan toe, maar bovendien meent ze dat door de EMG die genomen is, alles wat hoger dan de voeten ligt, onderzocht is en het dus niet van de rug kan komen. Als ik dan al mijn symptomen nog eens opnoem en vraag of dat alles samen niet kan wijzen op een ziekte, en er dan nog eens fijntjes aan toe voeg dat ik toch de dokter niet ben, stemt ze toe om mij een verwijsbrief te schrijven voor een neuroloog.
Ik had daar ook naartoe kunnen gaan ,zonder haar toestemming natuurlijk, maar het leek me toch handig dat ook zij de resultaten kon krijgen. Zij beschikt immers over mijn globaal medisch dossier. Als ook hier geen resultaat uitkomt kan het toch later nog van pas komen veronderstel ik.
Op 13 september kan ik dus naar een neuroloog.
Ondertussen kan ik niet meer zonder stok buiten komen. Ik sta te wiebelen op mijn voeten, mijn dikke teen doet spastisch, ik zak door mijn hiel, heb pijn aan mijn benen en knieen ... pff ik zal maar stoppen zeker ...
Door al die problemen met mijn voet ben ik totaal vergeten het goeie nieuws met jullie te delen ....
ik ben op 6-maandelijkse controle geweest bij de dermatoloog.
Voor het eerst in bijna 3 jaar heb ik geen enkele basalioom meer bijgekregen
Ik was bijna euforisch toen de dokter mij dat vertelde ! wow, geen nieuwe ingrepen, geen operatie, geen nieuwe littekens .. ik glunderde gewoon !
De dermatoloog heeft mij echter weer vlug met mijn twee voetjes op aarde gezet. Vermits ik duidelijk aanleg heb voor deze vorm van huidkanker, zal ik hoogstwaarschijnlijk nog van die vlekjes krijgen in de toekomst.
Dit min-puntje heeft mij er toch niet van weerhouden om daar met een big smile weer buiten te stappen
op 17 juni kom ik bij die orthopedist die vorig jaar mijn steunzolen voorgeschreven heeft. Die bekijkt mijn voet eens van ver en zegt dan doodleuk dat voeten niet zijn specialisatie zijn en verwijst me door naar een andere orthopedist ! Razend was ik !!! vorig jaar wist hij alles van platvoeten en was hij maar al te happig om mij steunzolen te verkopen en nu wil hij mij niet helpen !
Aan de receptie een afspraak gemaakt bij de volgende orthopedist ; 3= DRIE weken wachten !!!!
Hij stuurt mij naar de radiografie voor foto's en een echo. (de mri was mislukt door mijn spastische teen). Op de foto's is niks te zien - ah nee, ondertussen loop ik al bijna 3 maanden met een wandelstok en leun ik amper op die voet en heb aldus ook geen pijn. Gevolg ... ook deze dokter kan geen diagnose stellen Hij denkt dat er iets aan mijn enkelbanden mankeert maar kan mij dus niet opereren of een infiltratie doen vermits hij de exacte locatie van het probleem niet weet ...
Na enig aandringen van mijn kant, wil hij een papier opmaken om mijn steunzolen te laten aanpassen... zodat ik hopelijk niet meer door mijn hiel zak.....
Voor de spastische trek aan mijn dikke teen zou ik naar een neuroloog moeten.
Ik ga het nu maar effe aanzien, volgende week nieuwe steunzolen laten maken en ik heb ondertussen weer mijn dikke hoge wandelschoenen aan om gaan te wandelen met Izzy. En dat bij 30° leuk is anders, maar er zit niks anders op, ik probeer me te behelpen.
op 14 mei ga ik naar de huisarts omdat ik al geruime tijd last heb met mijn voet. Ik ga al eens tegen de vlakte of val bijna - wat ook pijn doet ...
zij denkt in eerste instantie dat dat een gevolg is van mijn hernia 10 jaar geleden. ze stuurt me dan in het medisch centrum naar een fysische geneesheer voor een EMG. dat is een onderzoek met naalden waar ze elektriciteit opzetten om de zenuwbanen te controleren. er zijn geen neurologische afwijkingen vast te stellen, wat al goed is natuurlijk. Dan komt het niet van mijn rug. Omdat mijn enkel pijnlijk is stuurt die dokter mij naar de scanner voor een MRI.
Op 4 juni kan ik daar pas terecht. Jammergenoeg mislukt de MRI omdat ik mijn voet (teen eigenlijk) niet kan stilhouden. Ik bel 's anderdaags weer naar die dokter wat ik nu moet doen. Hij weet het ook even niet meer ..... Nadat ik zelf suggereer dat het misschien door mijn platvoeten of (onaangepaste) steunzolen komt dat ik al eens val, wil die mij naar een gespecialiseerd centrum sturen waar ze mij op een loopband kunnen testen met een camera met het oog op nieuwe steunzolen .... weliswaar allemaal op mijn eigen kosten vermits ik pas een dik jaar steunzolen heb en je daar slechts om de 2 jaar recht hebt op tussenkomst van het ziekenfonds.
Ik twijfel ...ik heb er geen probleem mee om die kosten te doen ... tenminste als ik wel degelijk nieuwe steunzolen nodig heb, want dat staat nog helemaal niet vast.
Ik beslis op eigen houtje een afspraak te maken met een andere specialist ; een orthopedist. Daar kan ik pas op 17 juni terecht.
Ondertussen stap ik met 2 braces om mijn enkels én met een wandelstok, zo wankel sta ik op mijn voeten, zeker na die EMG...
Vorige vrijdag kan ik het niet meer aan en ga weer langs bij de huisarts in de hoop dat die mij een paardenmiddel kan geven zodat ik het uithou tot de 17de. Zij onderzoekt me nogmaals en stelt vast dat mijn voet helemaal scheef staat... waarschijnlijk een gevolg van een gebarsten dikke teen zo'n 30 jaar geleden - jawel ! Ik krijg pijnstillers mee én een voorschrift voor de kinesist - 9 beurten om te beginnen.
Nog steeds is er géén diagnose gesteld wat er nu precies mis is met mijn voet ... de kinesist onderzoekt en behandelt mijn voet. Ik moet stabilisatie en proprioceptie oefeningen doen. Ik was doodsbang voor die oefeningen vermits ik niet op blote voeten kan stappen - nooit gekund. Maar de kinesist geeft me vertrouwen. Ik heb er een goed oog in.
Ondertussen voel ik me al iets beter en doe mijn best om zonder stok te stappen.
ik moet 3x per week naar de kiné. Maandag 17 juni naar de orthopedist... Benieuwd dat die uit zijn mouw gaat schudden !
het begon allemaal met een wondje in de nek dat maar niet wou genezen. Uiteindelijk toch maar eens naar de dermatoloog. het was een basalioom of basaalcelcarcinoom genaamd.
Dat is HUIDKANKER .
Baf ! een klop van de hamer ! Alleen het woord al :
K.A.N.K.E.R.
Daar heb ik het mentaal héél moeilijk mee gehad. Fysiek viel het allemaal nogal mee ; dat wondje moest worden weggesneden. Bij nader onderzoek bleek ik nog een 6-tal basaliomen te hebben.
Sindsdien ga ik elke 6 maanden op controle bij de dermatoloog. Telkens vindt hij enkele verdachte vlekken die moeten weggesneden worden. Ondertussen al een 10-tal.
Basaalcelcarcinomen krijg je door de ZON . Levenslang liggen bakken in de zon, blijft niet ongestraft. Dus mijn boodschap is ; geniet van het zonnetje, maar met mate. Smeer je goed in, draag een hoedje en een zonnebril.
Verder hoop ik met dit blogje ook een beetje het taboe rond kanker te doorbreken. Ik heb zelf ondervonden dat mensen dichtklappen als ik vertel dat ik huidkanker heb. Ze kunnen niet snel genoeg weg zijn, alsof kanker besmettelijk is ...
ik heb de laatste keer aan de dermatoloog gevraagd of ik nog onder infra-roodlampen mocht liggen met die huidkanker ;
HET MAG !!!
infra-roodlampen/warmtelampen kunnen geen kwaad.
Het zijn de ultra-violet stralen die gevaarlijk zijn ; dus géén zonnebank meer voor mij.
Die infra-roodlampen gebruik ik in de winter als ik rugpijn heb of gewoon als het héél koud is. Die geven lekker warmte af en ik heb de hele dag geen kou meer.
Infra-roodlampen zijn ook nog voor andere zaken heel gezond zie google !
De draadjes zijn vorige week al verwijderd, maar het was nog even wachten op de uitslag. Dat wondje op mijn pols was goedaardig !
Dat op mijn rug was wel degelijk een basalioom. Toen ik bij de dokter was om de draadjes te laten verwijderen, bleek de uitslag van het labo niet volledig. De dokter heeft dan naar het labo gebeld, maar de betreffende medewerker was afwezig. Het heeft dan nog tot dinsdag geduurd vooraleer ik wist dat de basalioom volledig weg is Dat was weer even stressen. Maar eind goed, al goed.
Volgende controle ; binnen 6 maanden ; op 5 juli 2013
Donderdag heb ik weer 2 kleine ingrepen ondergaan. Aan de pols, waar mijn horloge hangt, was er een klein wondje. Eerst dacht ik dat mijn uurwerk te vast zat of schuurde. Ik liet mijn uurwerk uit, maar het wondje bleef en werd zelfs groter. Er zat een glans op .... wat mijn aandacht nog verscherpte, want een basalioom heeft dat ook.
De dermatoloog was niet zeker, maar heeft ze toch weg gesneden.
Het andere vlekje zat op mijn bovenrug. Ik had het zelf niet gezien, het was de dermatoloog die bij de laatste controle direct zag dat daar een nieuwe basalioom zat.
De ingrepen op zich zijn niet zo erg. Buiten de venijnige prikken voor de verdoving, voel je er niks van.
Volgende donderdag worden de draadjes verwijderd en krijg ik de uitslag.
Gisteren moest ik op controle bij de dermatoloog. Het was precies 6 maanden geleden dat ik daar was.
met een klein hartje ging ik er naartoe.
Na controle bleek ik weer 2 basaliomen te hebben !
Eentje op mijn pols, die ikzelf al vermoedde, maar ook eentje op mijn bovenrug. Een klein onnozel rood vlekje ! ik kon het zelf amper zien .
Gelukkig was mijn ventje erbij deze keer en kwam het dan ook minder hard aan. Ik word het ook stillekesaan allemaal gewoon. 't is niet plezant, maar zolang het maar basaliomen zijn, overleef ik het wel hé.
op 10 januari onderga ik dus weer 2 kleine ingrepen. weer 2 littekens bij, but who cares ! daar geeft ik niet zo om.
Behalve dat grote litteken in mijn gezicht , dat dan nog niet eens zooo fel opvalt, zijn alle andere littekens onzichtbaar met mijn kleren aan.
en beter een litteken dan een woekerende kanker, toch !!!!
Ik probeer er niet te lang bij stil te staan.
Fijne feestdagen iedereen ! leef en geniet van de kleine dingen in het leven !
Ik lees regelmatig blogs van mensen met kanker en speciaal melanoom - uitgezaaide melanoom...
Operaties, ... uitzaaiingen, .... chemo en bestralingen .... niet echt opbeurende literatuur.
Waarom ik dat dan wil lezen, vraag je je af ?
't Is mijn grootste angst om een melanoom te krijgen. Met mijn voorgeschiedenis is dat niet zo verwonderlijk hé. Het is dan ook niet zo abnormaal dat ik daar alles wil over weten en lezen.
Bovendien ben ik nogal goed in struisvogelpolitiek ; ik steek mijn kop in het zand en zou de signalen negeren. Door die blogs te lezen blijf ik alert !
De prognose voor een uitgezaaide melanoom zijn dan ook archi- slecht ... De overlevingskansen minimaal. 2 a 3 jaar ....
Op de blogjes reageer ik gewoonlijk standaard met de mensen proberen op te beuren, te blijven vechten en positief te blijven.
Voor mezelf echter .... als ik me probeer in te beelden dat ik die diagnose ooit zou krijgen .... het enige wat ik me weet te bedenken is ....hoe snel kan een mens euthanasie krijgen ....?
't is weer bijna zover ; op 17 december moet ik op controle. Nakijken of er nieuwe basaalcelcarcinomen ( basaliomen) of verdachte geboortevlekken zijn bijgekomen.
Regelmatig denk ik dat ik weer een basalioom opmerk, maar dan verdwijnt dat vlekje weer en blijkt het niks te zijn.
Eéntje heb ik wel bijgekregen denk ik ; op mijn pols, waar mijn uurwerk zit, staat er een rood glazig vlekje. Al sinds eind augustus. Dat er op die plaats eentje zou staan verwonderd me niet ; het hele jaar draag ik mijn uurwerk, behalve de 14 dagen, dat we op vakantie gingen. Daardoor is de huid op die plaats extra gevoelig én dus meermaals verbrand. Afwachten of mijn gevoel klopt ....
Voor het eerst in jaren heb ik deze winter (tot nu toe) bijna geen geboortevlekken bijgekregen. Het moet toch zijn dat het feit dat ik niet meer in de zon zit, er wat mee te maken heeft.
begin augustus heb ik buikgriep gehad.. met alles erop en eraan ;
buikpijn, koude rillingen, dan weer koorts, diarree en overgeven. Het ergste leed was op een paar dagen voorbij, alleen de buikpijn heeft nog een tijdje aangemodderd.
ik schrijf dit hier eigenlijk alleen neer voor mezelf, anderen hebben hier geen boodschap aan, maar het valt me nu wel op dat het precies een weerkerend fenomeen is dat ik eens goed ziek moet zijn na een paar maanden behandeling bij de dermatoloog.
Vorig jaar heb ik een 5-tal ingrepen gehad en in september ben ik serieus ziek geweest. Dit jaar herhaalt het verhaal zich blijkbaar ; weer een 5-tal ingrepen en ziek nadien.
Tegen volgend jaar zal ik maar mijn voorzorgen nemen en al preventief iets nemen om mijn weerstand wat op te krikken.
De draadjes zijn sinds maandag uit mijn voet, oef ! Bij het verwijderen heb ik nog serieus gepiept ... blijkbaar waren het vooral die, die mij 12 dagen parten gespeeld hebben.
Ondertussen kan ik al weer vlot stappen.
De uitslag was trouwens OK
Nu heb ik eindelijk wat rust, pff. In april ging ik op controle ; 4 maanden en 4 ingrepen later, kan ik eindelijk opgelucht ademhalen.
mijn volgende controle is pas in december... als er niks tussen komt natuurlijk.
Fingers crossed dat ik in de tussentijd geen verdachte vlekken, genre basaliomen of moedervlekken ontdek !!!!
Categorie:Huidkanker Tags:basalioom, moedervlek, controle, moedervlek op voetzool
gisteren is de geboortevlek op mijn voetzool ( onderkant voet) weggesneden.
Zolang het nog verdoofd was, kon ik er goed op stappen. In de namiddag begon het gesukkel en tegen de avond kon ik er niet meer op steunen. De waterdichte plakker was ook al gelost. Op handen en voeten ben ik de trap op gekropen en in mijn bed gekropen. De hele nacht geen last gehad. Vanmorgen weer de trap af, op mijn gat deze keer. Van stoel naar tafel, naar deur tot in de keuken gestunteld...
Tot ik mijn schoenen mét steunzolen aangedaan heb! gelukkig kan ik nu voorzichtig rondstappen, met mijn wandelstok, die ik vorige week al aangeschaft had, in het vooruitzicht van mijn operatie.
Nu is 't 10 dagen geduld oefenen tot de draadjes eruit mogen en ik de uitslag krijg.
Ik hoop echt dat het nu voor een tijdje gedaan is met in mijn lijf te laten snijden
Categorie:Huidkanker Tags:geboortevlek voetzool, verhoogde kans op huidkanker
Donderdag, 12 juni, wordt de geboortevlek op mijn voetzool weggesneden. Ik zie er enorm tegenop omdat ik vrees dat ik lange tijd niet- goed- zal kunnen stappen. En laat dat nu net mijn goeie voet zijn
vorige vrijdag zijn de draadjes verwijderd. De wonde was al mooi genezen. Vandaag ziet je er nog amper wat van De snee loopt zowat gelijk met de plooi van de neus naar de mond.
De basalioom is nu volledig weg !
ik ben dus content.
Ondertussen heb ik wel beslist om de geboortevlek aan de onderkant van mijn voet toch te laten wegsnijden.
Een geboortevlek op de handpalmen of voetzolen is een verhoogd risico op kanker omdat een mens daar geen pigmenten heeft en er normaal gezien dus ook geen geboortevlek kan staan. Vermits die er bij mij wel staat en ik al een voorgeschiedenis heb van huidkanker .... weet je het wel zeker ....
Vorig jaar, deze tijd, wou ik dat ook al laten doen, maar toen wou de dokter wachten tot na de vakantie. In september was mijn goesting echter over. Toen ik dit jaar, in april, op controle kwam, vroeg ik hem of dat echt noodzakelijk was om die vlek te laten verwijderen. Toen zei hij dat ik ze ook gewoon in de gaten kon houden om te zien of ze groeide of niet.... Ik had ook wratten op mijn voeten en telkens hij die behandelde, zei hij, zo langs zijn neus weg, dat ik die geboortevlek toch "eens " moest laten weghalen.
Vrijdag heb ik de knoop dus doorgehakt ; ze moet eruit ! Ik wou nog wachten tot kerst, omdat Michel dan in verlof is om onze Izzy uit te laten, maar Michel vond dat ik niet zo lang moest wachten. De korte pijn, dus ; op 12 juli word ik nog maar eens geopereerd. Pas op 23 juli mogen de draadjes er weer uit. Zolang zal ik al zeker niet goed kunnen stappen. En daarna .... zien we dan wel weer !
Gisteren ben ik voor de 2de x geopereerd aan een basalioom in mijn gezicht. Het is een serieuze snee geworden deze keer, amai ! Ik was super nerveus en het deed ook veel meer pijn deze keer. Ik hoop dat nu alles weg is, want een 3de keer zie ik absoluut niet meer zitten.
Uitslag volgende week vrijdag.
Eén troost heb ik ; het litteken van vorige maand was al mooi genezen, dus hoop ik dat het ditmaal ook zo snel geneest en ik niet met zo'n kanjer van een litteken op mijn gezicht moet rondlopen.
de uitslag over de ingreep in mijn gezicht was niet volledig positief ... de ingreep moet de 15 juni opnieuw gedaan worden, vermits niet alles verwijderd is ... de randen zijn onbetrouwbaar .
om het litteken zo klein mogelijk te houden, heeft de dermatoloog zo weinig mogelijk weg gesneden, .... net niet genoeg blijkbaar. Jammer, want het was al mooi genezen.
Ik kon ook gewoon afwachten om te zien of die basalioom terug zou komen of niet, maar dat vond ik geen optie. Onderhuids woekert die dan immers verder.
Dan maar liever de korte pijn en de ingreep opnieuw laten doen, samen met nog een "wondje" op mijn dijbeen.
"gezien mijn voorgeschiedenis" ( woorden van de dokter) wordt het maar weggesneden. Labo- onderzoek zal uitmaken wat het is.....
vrijdag ben ik dus weer eens geopereerd. Twee basaliomen ; eentje op mijn bovenrug en de andere in mijn gezicht, net naast mijn neus. Ik heb geen pijn gehad, alleen last van de draad, die aan mijn neus kriebelt. Vrijdag mogen de draadjes er al weer uit en krijg ik de uitslag.
Ondertussen heb ik alweer een andere basalioom gespot op mijn been, maar de dokter wil nog wat afwachten.
Gisteren namiddag naar de dermatoloog geweest. Ik heb daar toch weer een doef van de hamer gekregen ... weer 2 basaliomen !
* basalioom of basaalcelcarcinoom is een vorm van huidkanker die NIET uitzaait, maar plaatselijk wel groter wordt, het zijn rode vlekjes, soms schilferig. Ze worden ofwel behandeld met Aldara créme, als ze niet te diep zijn, of weggesneden.
Deze keer had ik mij er helemaal niet aan verwacht. Ik ging gewoon op controle en wou eventueel nog een paar geboortevlekken preventief laten wegsnijden. maar nee, pats, weer 2 basaliomen. De ene zit op mijn rug, op schouderhoogte. Een gewoon, onschuldig lijkend rood vlekje. Ik had het niet eens opgemerkt. De 2de zit vlak naast mijn neus, pal in mijn aangezicht. Vorig jaar had de dermatoloog die vlek nog bevroren en beweerde hij dat het géén basalioom was. Maar dat vlekje is terug gekomen en moet nu dus ook weggesneden worden.
Op 18 mei is het zover, ... dan krijg ik weer twee " tirètten" bij ( ritssluitingen, voor degene die mijn dialect niet verstaan )
Het enige goed nieuws is , dat de vlek aan de onderkant van mijn voet niet persé MOET weggesneden worden. Als ik ze goed in de gaten hou, is 't ook goed. Ik zie dat nl niet zitten om die te laten verwijderen, omdat ik al zo slecht op mijn voeten sta en dan ook niet onnodig wil laten snijden.
Deze keer heb ik toch al niet meer zo'n schrik. Ik denk nl dat er niks ernstig aan de hand is. Het zou kunnen dat ik nog wat moedervlekken laat verwijderen, gewoon uit voorzorg, maar echt verdachte vlekken heb ik niet -zelf- gezien.
Sinds vorige woensdag heb ik mijn steunzolen. De eerste moment was ik al heel enthousiast, want ik had gedacht dat dat heel hard zou zijn maar dat viel reuze mee. Eigenlijk voelde het helemaal anders dan ik verwacht had. De dokter had gezegd dat er een hieltje zou aankomen om mijn achillespees te ontlasten, maar zo voelde het niet, integendeel, ik had meer de neiging om achterover te vallen.
Eén dag later was mijn enthousiasme al heel wat getemperd.... Toen ik 's morgens mijn dikke bergschoenen weer moest aantrekken - daar waren de steunzolen in gepast- voelde dat wél hard aan en toen ik even aan het stappen was, kwamen mijn tenen in slaap. Ik stond ook weer heel onstabiel op mijn rechtervoet en had schrik om te vallen.
Zaterdag zijn we dan nieuwe schoenen gaan kopen. Op aanraden van de dokter het merk Mephisto. Gewone platte sportieve schoenen om thuis te dragen ipv die dikke bergschoenen : prijs 150 euro
omdat ik ook dikke schoenen nodig heb om gaan te wandelen ; nieuwe bergschoenen gekocht, een half maatje groter ; het merk Lowa, prijs 170 euro
voeg daar nog de prijs van de steunzolen aan toe en je weet dat het een kostelijke affaire geworden is hé.
Maar ik had geen andere keuze ; ik liep al maar schever en mijn achillespees werd al maar dikker.
Het zal een zaak van vallen en opstaan worden. Ik verander gedurende de dag regelmatig van schoenen, maar het is nog wennen. Ik sta wat te hobbelen op mijn voeten. Het lijkt alsof ik loop te balanceren op een tennisbal onder mijn voet.
Ook zonder mijn steunzolen sta ik onstabiel op mijn voeten, dan loop ik weer meer op mijn tenen om mijn achillespees te ontzien....
Ik hou de moed erin, het moet lukken en het zal lukken !!!!
ik heb een achillespeesontsteking. blijkbaar heb ik enorme platvoeten
De laatste tijd had ik veel last van mijn rechtse voet. Die is zo scheef gegroeid dat ik regelmatig bijna viel, en zelfs een paar keer echt gevallen ben.
Door de andere voet te overbelasten heb ik nu daar die achilles pees ontsteking.
Hoe het komt dat ik daar nu pas mee naar de dokter geweest ben ...? Tja, de story of my life .... struisvogelpolitiek zeker
O-benen ;
Toen ik een jaar of 15-16 was is er tijdens een schoolonderzoek vastgesteld dat ik O-benen had. Mijn ouders beweerden toen dat dat kwam, door die extreem smalle jeans-broeken die ik altijd droeg. Die liet ik altijd versmallen in de winkel, zodat ik mij daar liggend op het bed moest inwurmen, maar dan zaten ze ook als gegoten. Net een tweede huid. Toen bestonden er nog geen stretch-broeken...
Gebarsten dikke teen :
Toen ik 19 jaar was heb ik mijn dikke teen gebarsten. Ik werkte indertijd in een stoffenwinkel. Op zekere dag wou ik in de stockruimte wat kapstokken ontwarren, maar ik trok daarmee een ijzeren buis - waar de grote rollen stof mee opgehangen werden- mee op de grond. Recht op mijn voet. Resultaat ; dikke teen gebarsten. Ik was op dat moment alleen thuis, mijn ouders waren op vakantie. Daardoor heb ik niet gerust, zoals vereist was, maar met die spalk blijven rondlopen.
Ik heb daar altijd last van blijven hebben. Ik heb daar -wat ik noem " een spastische trek" aan overgehouden ; als ik de trap opging of een voetpad op wou stappen, bleeft die voet een tel hangen, en landde die niet waar hij hoorde te landen, maar op mijn tenen. Ik kom ook nooit schoenen of sandalen met riempjes over mijn tenen dragen. Alleen gesloten schoenen- en liefst van al hoge bergschoenen of bottines. Ook toen ik , jaren later, ging joggen, had ik daar veel last van. Telkens die voet bleef hangen, was ik uit mijn ritme en kwam ik niet meer vooruit.
Hernia :
Toen ik een kleine 10 jaar geleden een hernia in de rug kreeg, had ik uitvalsverschijnselen naar mijn been en voet. Voor het eerst moest ik mij als eens pakken om niet omver te vallen als ik ergens stond.
Izzy :
3 jaar geleden kwam Izzy, onze border collie in ons leven. Die bleek wat zwaar en hevig voor mij, om mee gaan te wandelen. Als hij opsprong om achter een fiets aan te hollen , of naar een andere hond wou springen, belandde ik al eens languit op de beton.....
Excuses uitgeput :
Maar ik kan geen uitvluchten meer blijven verzinnen! De laatste tijd stond ik al maar onstabieler op mijn voeten en ging ik ook al eens tegen de grond, zonder aanwijsbare reden. Door die rechtse voet te ontzien, heb ik mijn linkse overbelast en heb ik dus daar een pijnlijke, dikke achillespees .
Dokter :
Hoogtijd om naar de huisdokter te gaan ! Die verwijst me door naar de orthopedische chirurg. Diagnose : platvoeten !!!!
Van alle bovenstaande redenen en excuses, die ik mezelf in de loop van 30 jaar heb aangepraat, bleek dus geen enkel te kloppen ! Nooit heeft er ook maar iemand de opmerking gemaakt dat ik platvoeten had.
Nu moet ik steunzolen gaan dragen. Ik hoop dat me dat vlug lukt, want ik ben nu niet meer echt mobiel.
Ik, die alles tevoet doe. Ik heb geen rijbewijs, geen bromfiets meer, niet gewend van het openbaar vervoer te gebruiken, alleen mijn twee eigen voeten brachten mij overal waar ik zijn moest.
ik hoop dat ik me 2011 kan herinneren als het jaar waarin ik huidkanker had.
In 2012 hoop ik gezond te blijven en laat ik de kanker achter mij. Laat het een levensles zijn ; geniet van de zon, maar met mate - zoals zoveel zaken ; geniet, maar met mate !
Ik weet nog niet of ik hier nog veel zal komen schrijven, maar éen zaak weet ik wel, de blogjes die ik hier volg, blijf ik volgen. Ik volg jullie verhalen en leef mee met jullie leven, in ups en downs !
Dikke knuf allemaal en bedankt voor de steun het voorbije jaar !!!
Ik wens iedereen een jaar vol geluk, liefde en goede gezondheid !!!
Geen nieuws, is goed nieuws ! Toch in mijn geval .
Het jaar loopt op zijn laatste benen en ik wil het dan ook positief afsluiten. Het was een moeilijk jaar voor mij, geconfronteerd worden met "kanker", het heeft me vooral mentaal, emotioneel geraakt. Fysiek was het allemaal zo erg niet, maar in het koppeke maalt dat door. Ik heb het moeilijk gehad, ik geef dat grif toe.
Wat mij ook gekwetst heeft, is het feit dat je gestigmatiseerd wordt, tenminste zo heb ik het ervaren. Alsof het een besmettelijke ziekte is. Mensen negeren je, nemen geen contact meer met je op, of beantwoorden zelfs je mails niet.
So be it ! Een mens leert er mee om te gaan. Het omgekeerde is natuurlijk ook waar ; ik heb hier op dit blogje mensen leren kennen, die wel geinteresseerd zijn, bezorgd en meelevend. En ik .... ik ben ook empatischer geworden naar anderen toe. Ik zal al vlugger vragen hoe het met iemand gaat, en ook effectief luisteren naar hun verhaal en later nog eens informeren naar het verloop.
Zo is het leven nu eenmaal, met zijn ups en downs. Ook daar kunnen we iets uit leren.
Life is full of ups and downs. The trick is to enjoy the ups and have courage during the downs.
ik vond een interessant artikel over infraroodlampen. Ik heb een (zonne) hemel met infraroodlampen, in het artikel gaat het over een infraroodsauna, maar het principe is hetzelfde ;
De vorige dagen hing er een dichte mist, vandaag is het winderig en koud. De winter komt er nu met rasse schreden aan. Als het van mij afhing, ging ik nu in winterslaap tot ergens einde maart
Brr, moet ik nu echt buiten ...? Ja dus ! Onze Izzy zorgt er voor dat ik buiten moét. Zo een grote hond heeft behoefte aan beweging en wil graag buiten spelen. Alleen doet hij dat niet graag alleen. Ik ben dus verplicht om alle dagen met hem een fikse wandeling te doen 's morgens vroeg en in de namiddag nog wat in de tuin te spelen met hem.
Moest Izzy er niet zijn, dan kwam ik van de hele week niet buiten. Lekker in de zetel, met een dekentje over mij, een goed boek of de laptop op schoot. Dat is mijn regime om de winter door te komen ; cocoonen.
's middags na het eten , doe ik mijn oefeningen voor mijn rug. Izzy houdt me dan gezelschap Daarna doen we een haze-slaatje.
ik ga ook weer onder mijn infraroodlampen. Jaren geleden heb ik zo'n zonnehemel gekocht met infraroodlampen. De zonnelampen dienen niet meer , gezien mijn huidkanker, maar die warmtelampen zijn zalig. Die warmte doet deugd en is heel gezond ; goed voor gewrichten, ontstekingen, de doorbloeding van het lichaam enz.
Donderdagnamiddag kreeg ik weer buikpijn. Een buikpijn die ik niet kon thuisbrengen, dus dacht ik weer aan een baarmoederhals ontsteking.
Omdat ik nog niet vergeten ben hoe ziek ik daar twee maanden geleden van geweest ben, besliste ik om vrijdag naar de huisarts te gaan.
Daar heb ik bijna een halve dag gezeten, weliswaar drie vierde van de tijd in de wachtzaal Ik heb daar alle beschikbare lectuur gelezen, van Dag Allemaal, over De Tijd , naar Goed Gevoel. Ik ben dus weer helemaal up-to-date over alle roddels over de BV's in Vlaanderen, ik weet wat ik met mijn geld moet doen op mijn oude dag ... gesteld dat ik dat nog heb, nog genoeg bij zinnen om te weten wat ik doe, of zo lang leef tout court. Een echt goed gevoel hou ik alleszins niet over aan mijn doktersbezoek.
Toen ik uiteindelijk bij de dokter kwam deed ik mijn uitleg, maar volgens de dokter kon het niks vaginaals zijn omdat je daar geen buikpijn van hebt . Hallo, dokter ....???? Nog geen twee maanden geleden had ik net hetzelfde ....!!! Pijn in de buik, that's it ! en toen was het overduidelijk iets in de baarmoeder. Al vergeten? Ik alleszins niet ! Dan maar eens naar de buik luisteren ; de darmen rammelen nogal fel. Ja, hoe zou dat nu komen 't is onderussen half 12 en ik zit daar nuchter. Ik laat nog - op eigen vraag - bloed trekken, want ik voel mij al maanden niet al te gezond. Wie weet ....vinden ze daar iets in. Ik sta terug buiten met de raad een buscopan te slikken, tegen de buikpijn
Vandaag, zondag, heb ik nog steeds een zeurende buikpijn, niet zo erg meer. En oke, het bleek niks vaginaals te zijn, maar wat is het dan wel ... Dinsdag krijg ik de uitslag van de labo-testen .... maar daar verwacht ik eigenlijk niks van.
Heb ik last van de overgang misschien....? Dat zou al veel verklaren over al die vage klachten die ik heb.
De geboortevlekken steken ook weer her en der de kop op. Raar toch dat ik altijd in de wintermaanden nieuwe geboortevlekken krijg.
Ik ben dus niet echt ziek, maar echt lekker in mijn vel zit ik zeker niet ......
Gisteren ben ik 47 jaar geworden. Tijd om het afgelopen jaar eens te overdenken....
"Born to be alive" van Patrick Hernandez was mijn absolute favoriete liedje toen ik een jaar of 16 was. Ik heb daar ongelofelijk veel op gedanst en dat liedje keer op keer mee gekeeld. Ik was toen een echte discofreak Flip Kowlier heeft dat liedje weer uitgebracht in het vlaams, alé, het Gents ; geboren voa te leven. Ik begrijp er geen snars van, maar 't klinkt nog altijd even goed
Wat dat hier ter zake komt doen? Wel, het afgelopen jaar was niet zo denderend. Eerst die huidkanker en de maanden nadien sukkelde ik van het ene kwaaltje in het andere. Geboren om te leven ...pff ik moet mij zien te herpakken, maar die hele affaire heeft toch een serieuze impact op mij gehad. Enerzijds wil ik dat hoofdstuk afsluiten, maar anderzijds moet ik ook alert blijven op eventuele gevaarlijke vlekken. Dat evenwicht moet ik nog wat zoeken....
De voorbije maanden had ik geen nieuwe geboortevlekken meer gezien. Ik was dan ook al voorzichtig positief ingesteld. Tot ik van de week al twee vlekjes zag in mijn decolleté ; niks ergs, gewoon twee vlekjes. Enigzins gealarmeerd speurde ik vanmorgen dan nog maar eens grondig mijn rug af in de spiegel.
Toen zag ik toch weer een zwart vlekje , een nieuw. Zucht. Verdacht. Weer één om in de gaten te houden. Op slag werd ik weer helemaal down. Mijn vage hoop dat ik er vanaf zou zijn is weer vervlogen. Ik zal mij constant moeten in de gaten houden ; zien of er geboortevlekken bijkomen, of te groter worden of van kleur veranderen. Zucht. Niet leuk !
Vanmorgen las ik een tof berichtje in "het Nieuwsblad" :
Er is goed nieuws voor koffieverslaafden. Wie dagelijks enkele kopjes koffie drinkt, loopt minder kans om basaalcelcarcinoom - een vorm van huidkanker - te ontwikkelen. Dat blijkt uit een studie waarvan de resultaten maandag in de Verenigde Staten werden voorgesteld.
Volgens de onderzoekers lopen vrouwen die dagelijks meer dan drie koppen koffie drinken twintig procent minder kans op basaalcelcarcinoom dan vrouwen die weinig of geen koffie nuttigen.
Mannen halen iets minder profijt uit hun dagelijkse dosis cafeïne, maar toch zouden drie kopjes koffie per dag ook bij hen resulteren in 9 procent minder kans om deze vorm van huidkanker te ontwikkelen. Waarom koffie beschermender werkt bij vrouwen dan bij mannen, blijkt niet uit de resultaten.
Het onderzoek, dat werd voorgesteld op een conferentie van de American Association for Cancer Research in Boston (Massachusetts), toont dus duidelijk aan dat wie meer koffie drinkt, minder kans loopt op basaalcelcarcinoom, besluiten de onderzoekers. Ze waren naar verluidt zelf verrast door de uitkomst van de studie.
Ik geloof er geen snars van, maar alle excuses zijn goed om nog een lekker kopje koffie te drinken hé
Ik lijk nog steeds van het ene kwaaltje in het andere te sukkelen Van oogonsteking naar tand ontsteking, over blauwe knieen van te vallen
Ik heb beslist om voorlopig die geboortevlek aan de onderkant van mijn voet niét te laten verwijderen. De dermatoloog wou die preventief verwijderen omdat daar normaal gezien geen geboortevlek kan staan ; aan de onderkant van handen en voeten heeft een mens geen pigment. Behalve ik dan
Maar toevallig staat die geboortevlek op mijn "goeie " voet. Die andere hangt er zo maar wat bij Regelmatig heb ik geen gevoel aan de buitenkant van mijn rechtervoet. Daardoor ga ik regelmatig tegen de vlakte ... Of dat nu samen met Izzy is of niet. Daarom wil ik mijn "goeie" voet niet laten opereren. Eerst en vooral zou ik daar al 10 dagen niet mogen op steunen. En wie weet hoelang daarna dat ik daar nog niet goed kan op steunen, en dat met de winter (en gladde wegen) voor de deur.... nee, dank u.
Ik zal die vlek natuurlijk nauwgezet in de gaten houden, net zoals alle andere geboortevlekken op mijn lichaam !
wij zijn een lang weekend naar Vielsalm geweest. We zijn 20 jaar getrouwd en zijn dat daar gaan vieren.
Voor we vertrokken had ik nog tegen Michel gezegd dat ik terug naar de huisarts wou gaan omdat ik mij helemaal niet goed voelde.
Het weekendje gezonde boslucht heeft me blijkbaar goed gedaan ; ik voel me prima nu.
We hebben veel gewandeld in de bossen, lekker gegeten, alé vooral gesnoept ; croissantjes 's morgens, dame blancheke, en voor de zaterdag avond hadden we een gourmetschotel besteld.
ik kom er stillekesaan weer bovenop ! pff, wat was dat allemaal, zo ziek was ik al lang niet meer geweest. Ik weet nog steeds niet precies wat ik gehad heb, want bij dat tweede onderzoek was niks meer te vinden, vermits ik toen al 4 dagen antibiotica aan 't slikken was. Ik heb dan ook nog eens héél zware maandstonden gehad en nu voel ik me dus nog maar slappekes op mijn benen. Ik zal eens wat vitaminekes en ehinacea moeten gaan pakken om er weer bovenop te komen, maar ik durf nog geen pillen te nemen, want mijn maag is nog lang niet terug in orde. Mijn eten smaakt ook niet, zelf mijn koffie lust ik niet.
Maar er zijn ergere zaken in het leven hé. Kijk eens rond je en je ziet en hoort overal miserie. Ik probeer dan ook niet teveel te klagen tegen de mensen in mijn directe omgeving. Ik doe dat hier dan maar hé
Zaterdag ben ik de hele dag doodziek geweest. Migraine en overgeven. Elke slok water moest er weer terug uit.
Waarschijnlijk ben ik zo ziek geworden door een overdosis medicatie van de hele week allerlei pijnstillers te slikken ...
Vorige zaterdag dacht ik dat ik buikgriep had en was al begonnen met pijnstillers voor de maag en darmen én daarboven op nog iets tegen de griep vermits ik koorts had. 's Maandags denkt de dokter dan dat het een blaasontsteking is ; antibiotica + pijnstillers.
Donderdag is de uitslag binnen van het urine onderzoek ; geen blaasontsteking Wat dan ? Ik dacht dat al de hele week dat ik water verloor door die blaasontsteking, maar dat bleek dan vaginaal vocht te zijn. De dokter heeft daar dan een cultuur van genomen om te laten onderzoeken. Onmiddellijk heeft ze me dan andere pillen voor geschreven : vrijdags moest ik nog 2 antibiotica pillen nemen + 4 pillen tegen die vaginale ontsteking.
Verbaasd het je dan dat ik zaterdag zo ziek als een hond was ......?
Zaterdag middag voelde ik me zo ellendig dat Michel de dokter van wacht belde. Telefoon bezet. Getelefoneerd tot 3 u in de namiddag. Telefoon steeds bezet ! michel belt dan maar naar de dokter van wacht in Boutersem. Die neemt zijn telefoon wel op, .... maar mag niet komen Die mogen hun regio niet uit, begrijpe wie kan. Die dokter geeft Michel dan het advies om de politie te contacteren. Die zijn heel gewillig, maar kunnen ons ook niet direct verder helpen vermits ze daar ook niet weten wie de dokter van wacht is. Blijkbaar is dat een goed bewaard geheim. De politie begint dan rond te bellen ; eerst een bevriend arts ; geen antwoord. Dan bellen ze naar het ziekenhuis om de voorzitter van de dienst te spreken ; niet bereikbaar. Dan maar weer de dokter in Boutersem gebeld ; die is op ronde en moet weer naar huis rijden om op zijn computer te zien wie er in Tienen van wacht is. Eindelijk weet de politie wie er van wacht is ; die dokter opgebeld ; geen antwoord ( dat wisten wij ook al !!!! ) Dan maar een politie-combi opgestuurd naar de dokter thuis. Wat bleek ; de telefoon lag niet goed op de haak ....
Al die tijd heeft de politie ons telefonisch op de hoogte gehouden van elke stap die ze ondernamen ; chapeau voor de politie Tienen !!!!!
Uiteindelijk konden we dus zelf bellen om de dokter te laten komen ; om half 6 's avonds is ze gearriveerd ! In Tienen word je dus beter niet ziek in het weekend, want eer je een dokter aan je bed krijgt, is de kans héél groot dat je al dood ligt !
Ik heb dan 2 spuiten gekregen ; eentje voor mijn maag en eentje tegen de hoofdpijn. De rest van het weekend ben ik ziek geweest. Maandag avond moest ik dan weer naar de huisarts bellen voor de uitslag van het onderzoek. Wéér geen resultaat. Vermits ik al 5 dagen antibiotica geslikt had, kon men daar niks nuttig meer in vinden. Ik weet dus nog steeds niet welk gevaarlijk beest = microbe mij te pakken genomen heeft. Ondertussen heb ik ook nog eens mijn maandstonden, dus weet ik ook nog niet of ik genezen ben of niet. Het blijft bang afwachten.
Nu heb ik weer een blaasontsteking, pff, what's next ?
Zaterdag avond kreeg ik buikpijn en koude rillingen. Ik dacht aan buikgriep en kroop in bed met een pijnstiller. Zondag de hele dag buikpijn.
maandagmorgen was de pijn precies nog erger geworden, niet normaal. Ik heb dan maar direct de huisarts gebeld, want sinds die behandeling tegen huidkanker, spookt er al vlug vanalles door m'n hoofd
Het blijkt dus een blaasontsteking te zijn. Dat heeft niets te maken met huidkanker, alhoewel ... sinds die behandeling heb ik een hele droge huid door vochtgebrek. en waardoor krijg je een blaasontsteking..? door vochtgebrek .
Ik heb antibiotica gekregen en neem pijnstillers. Verder moet ik véél drinken. Ik sabbel dus de hele dag aan een flesje water.
Ik heb drie dagen krom gelopen van de buikpijn. Vandaag gaat het iets beter gelukkig, want ik durf niet teveel pijnstillers meer slikken. Dan krijg ik weer maagpijn.
Als er iemand tips heeft om er zo vlug mogelijk vanaf te geraken, of om het in de toekomst te voorkomen, laat het me zeker weten ! Ik hoop het nooit meer mee te maken.
Onze Izzy heeft mij een lesje in het genieten geleerd
Woensdagmorgen was ik aan het strijken in de veranda. Onze Izzy bleef maar zeuren om mee met hem buiten te gaan. Om van zijn gezaag af te zijn, ging ik even mee tot achteraan in de tuin, tot aan ons afdak. Het zonnetje scheen daar heerlijk.
Ik dacht ; wat heb ik toch een slimme hond ! Ik ben terug binnen gelopen, heb me een tas koffie ingeschonken, de krant meegenomen en ik heb mij daar lui-lekker in een zetelke gezet onder ons afdak. Zalig ! Lekker genieten van het ochtendzonnetje, beschut van de wind. We hebben daar prinsheerlijk een uurtje gezeten.
De strijk is later toch nog gedaan geraakt.
Lesje van de dag : geniet wanneer het kan, werken kan je later ook nog !
Nu ik niet meer in de zon mag zitten, heeft Michel voor mij een afdak / zomerhuisje gebouwd. Hij heeft er zijn hele vakantie aan opgeofferd. 1000 x merci daarvoor Michel !
Nu kan ik heerlijk beschut in ons huisje zitten, geen last van zon of wind, zelfs als het regent kan ik er gezellig een boekje lezen. Mij zul je niet meer horen klagen over het weer ..... en ook niet over mijn ventje
het is hier een tijdje stil geweest op m'n blogje ... Na mijn eerste blijdschap én vooral opluchting, dat alle verdachte vlekken weg zijn, ben ik toch in een dipje gesukkeld. De weerbots van 6 maanden stress en ongerustheid waarschijnlijk. Ik voel me niet zo goed in m'n vel, beetje depri en emotioneel.
Met de zon heb ik een haat-liefde verhouding gekregen Een beetje zon is aangenaam, maar die zomerse stekende zon verdraag ik niet meer. Zelfs dik ingesmeerd met zonnecrème factor 50 hou ik het maar 5 minuten uit in de zon.
Vroeger had ik een hekel aan zonnemelk, maar nu smeer ik me 's morgens vroeg al in. Dat ben ik ondertussen al gewend. Het is ook nodig want mijn huid is heel droog geworden. Ook mijn zonnehoedje en zonnebril was ik vlug gewoon, allemaal zaken die ik vroeger weggelachen zou hebben.
Ik ga nu al heel vroeg in de ochtend wandelen met onze Izzy, dan is het nog heerlijk fris. De lucht is dan nog zuiver, zalig om buiten te zijn. Ik ben dan ook maar wat blij met deze kwakkelzomer ! Een paar dagen warm en daarna weer een paar dagen afkoeling, meer moet dat niet zijn. De regen pak ik er dan maar voor lief bij
Ik huppel weer door het leven en dat heb ik toch ook voor een groot stuk te danken aan de steun van jullie, mijn internet- en blogvrienden. Daarom nog eens een dikke "dank je wel" allemaal !!!!
Ik begin de dag al zingend en voel me vrolijk de hele dag lang. Lang geleden dat ik me nog zo goed gevoeld heb.
Het waren dan ook moeilijke maanden. Ik heb diep gezeten . Ik heb donkere gedachten gehad, hele donkere... Het k...k ... woord boezemt iedereen angst in. Dat is iets wat een ander overkomt, maar toch mij niet ....
het is dan ook een enorme opluchting dat ik er zo goed vanaf kom. Maar ik laat het niet zomaar achter me ; het was een serieuze waarschuwing, die ik zeker in acht zal nemen ! De zon zal ik voortaan met andere ogen bezien ! Evenals mijn lichaam ... Ik zal blijven speuren naar "verdachte" vlekken en wondjes .
Tja, nog even onbezonnen door het leven stappen zal ik niet meer, ik heb mijn lesje geleerd !
I love rainy days! Ik had nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen En toch is het zo. Ik vind het een zalig weertje nu ; niet te warm, geen zon, beetje regen.
Sinds ik niet meer in de zon mag zitten, draag ik geen shorten en open bloesjes meer. Ik voel me beter in een lange broek.
Vanmorgen zijn Izzy en ik nog een heerlijk lange wandeling gaan maken in de velden achter ons huis. Dat vinden we beiden zalig ... Da's echt genieten !
genieten van kleine dingen, daar draait het om in een mensen leven , dat is ware levenskunst !
Een basaalcelcarcinoom wordt ofwel chirurgisch verwijderd, ofwel behandeld met zalf voor de meer oppervlakkige wondjes.
Die in mijn nek was te groot en te diep geworden ... tja, veel te lang gewacht en is dus weggesneden.
Maar het bleek dat ik nog 6 - zes - oppervlakkige basaliomen had. Die zijn behandeld met Aldara crème.
over de behandeling wil ik ook nog eens in 't lang en in 't breed uitleg geven, omdat ik via mijn stat counter gezien heb dat veel mensen via Google op zoek zijn naar de bijwerkingen van Aldara crème.
Die crème is niet zomaar een zalfke natuurlijk. Het is zalf speciaal voor huidkanker. Héél straf spul. Het zet je immuunsysteem in gang tegen de kanker. Via een speciale toelating van het ziekenfonds krijg je ze gratis, anders is ze enorm duur. Zes weken lang moet je 5 dagen na mekaar de vlekken behandelen.
Er zijn echter héél veel bijwerkingen aan die zalf. Ik denk dat ik ze zowat allemaal gehad heb, pff. Het begon met hoofdpijn, dan jeuk , dan weer rugpijn, verder heb ik ook nog spierpijnen gehad in armen en benen, kortademigheid. De plaatsen waar die basaliomen zitten beginnen te onsteken en doen pijn, lijken op brandwonden.
Ik heb waarschijnlijk de dubbele pech gehad dat het zo vroeg in het jaar, zo'n warm, zonnig weer was. Als ik even buiten wou komen moest ik mijn zonnebril opzetten en een hoedje op mijn hoofd. Ik verdroeg geen zon op mijn lichaam en kreeg stekende koppijn. Nog lang nadat de behandeling afgelopen was, heb ik daar last mee gehad.
Allebei de behandelingsmethodes ( chrirugisch of zalf) laten littekens na ! Maar Who cares ?
I wear my scars whithe pride ! Ik ben trots op mijn littekens !
het maakt me tot wie ik ben, een mens van vlees en bloed en met gebreken.
Er zijn verschillende vormen van huidkanker. De meest bekende is natuurlijk de melanoom. Maar basaal celcarcinoom en pleistercelcarcinoom zijn ook huidkanker. Over die laastste wil ik het hier niet hebben, vermits ik er zelf geen ervaring mee heb.
Bij mij begon het met een basaalcelcarcinoom. Dat is een huidkanker die zich niet uitzaait , maar wel behandeld moet worden omdat hij anders plaatselijk grote schade kan aanrichten.
Ik wil hier nog even op terug komen omdat ik er van overtuigd ben dat véél mensen dat hebben, maar er zich niet van bewust zijn !
hoe ziet een basaalcelcarcinoom, of kortweg basalioom er uit ? Het is géén geboortevlek en ziet er ook zo niet uit !!!! Het ziet eruit als een gewoon, onbenullig wondje. Het is een huidvlekje dat rood wordt, of waar een rapje opkomt, even geneest maar dan weer terug komt.
ik heb enkele voorbeelden van het internet gedownload :
De grootste die ik had zat in mijn nek, onder mijn haar. Ik had er zelf niets van gemerkt. Het was de kapster die me er een opmerking over maakte. Toen zag het eruit als een rond wondje, rood met een schilferig randje. Niets om bij te panikeren ... Ik dacht aan een brandwondje veroorzaakt door de haarverf, of een allergische reaktie of eczeem.
Ik bleef er maar mee rondlopen ..... totdat het uiteindelijk toch te storend werd, vooral door de jeuk en ik dan maar naar de dermatoloog trok.
Het verdict viel dan ook als een donderslag bij heldere hemel ; huidkanker !
Categorie:Huidkanker Tags:basaalcelcarcinoom, huidvlekje, huidkanker, wat is een basalioom?
Gisteren de film " Komt een vrouw bij de dokter" gezien op VTM ? Om je ogen uit te bleiten !
Het ging over een vrouw met borstkanker. Ik vond dat alles nogal extreem uitvergroot was, vooral hun levenswandel, maar toch heel herkenbaar.
Over de borstkanker onthoud ik vooral het leed, de pijn en miserie door chemo en bestralingen. Onmenselijk wat ze een mens laten doorstaan. En waarom ? Heeft het geholpen ? Nee ! Uiteindelijk heeft ze toch nog euthanasie moeten vragen omdat zo verder leven ... geen leven meer was...
Ook het diepmenselijke verdriet en de druk op een relatie vond ik treffend en waarheidsgetrouw. Ik heb het in mijn omgeving al een paar keer zien gebeuren... intriest maar menselijk.
oef, wat een opluchting ! Het waren alleen maar onrustige vlekken. Jeezes, nu was ik echt ongerust. met klamme handjes zat ik in de wachtzaal. Toen de secretaresse het papier van het labo-onderzoek ging halen, stelde zij mij al onmiddellijk gerust ; als 't ernstig was zou de dokter wel gebeld hebben.
Voorlopig ontsnap ik dus aan het ergste. Al blijft het opletten geblazen natuurlijk.
Na de zomer moet de geboortevlek aan de onderkant van mijn voet nog - preventief- verwijderd worden. Maar dat moet ik nog eens zien wanneer het kan, vermits ik dan niet op mijn voet kan staan. Ik zal dus niet met onze Izzy kunnen gaan wandelen die dagen. Tegelijkertijd word ik nog eens grondig gecontroleerd.
nu is het dus kwestie van op m'n qui vive te blijven en mijn lichaam steeds goed in de gaten te houden én uit de zon te blijven Maar daar valt mee te leven hé !
Morgen weet ik de uitslag van die drie geboortevlekken en worden de draadjes verwijderd.
Ik ben wel ongerust dit maal, ik slaap slecht en droom allerlei rampscenario's. het kan nog alle kanten uit....
Ik heb al gemerkt dat mensen daar heel onwennig mee omgaan, met iemands ziekte, of is het dat woordje kanker dat hen afschrikt... men wil het niet horen, of draait zelfs zijn hoofd weg, precies alsof het besmettelijk zou zijn.
Ik heb nochtans behoefte aan om het te vertellen, om er over te praten. Medelijden hoef ik niet, daar is niemand mee gediend, maar wat medeleven, een luisterend oor of wat peptalk, kan deugd doen .
Bedankt aan de lezers die met me meeleven en een reaktie achterlaten, dat doet me echt plezier !
Ligt het nu aan het feit dat ik er zelf mee bezig ben, of komt huidkanker echt vaker voor, ik weet het niet, feit is dat het al maar meer opduikt in de media.
Ik kan geen krant of tijdschrift meer openslaan, of ze slaan me er mee in mijn gezicht
Zo stond er deze week weer een heel artkel in "het laatste nieuws" . Grootste doorbraak in 30 jaar ! kopte de titel. Blijkt dat ze in Amerika een medicijn ontdekt hebben dat zou helpen. Het verlengt de levensverwachting van 8 naar 19 maanden.
Zijn dat de vooruitzichten ...? da's bitter weinig hé
De kwaadaardige huidkanker melanoom treft in ons land jaarlijks 700 mensen. Het is een zeer aggressieve kanker en chemo of bestraling haalt weinig uit als de kanker uitgezaaid is. Jaarlijks sterven 250 mensen aan deze vorm van kanker. bron; het laatste nieuws.
Ik weet het, ik mag er niet te lang bij stilstaan, maar af en toe gekruipt me toch de angst ..........
Gisteren heb ik 3 geboortevlekken laten weghalen op m'n buik. Het waren er die er pas sinds vorige winter stonden én dus extra gevaarlijk, vermits de kans groter is dat er kankercellen zitten in nieuwe vlekken.
Ik was veel nerveuzer voor de ingreep dan de vorige keer .... waarschijnlijk omdat ik het al een maand op voorhand wist. De ingreep op zich stelde eigenlijk niks voor en de inspuitingen deden minder pijn dan op mijn rug.
Volgende week mogen de draadjes eruit én krijg ik de uitslag van het onderzoek. Wéér in spanning afwachten dus....
Het goede nieuws is dat er op mijn benen geen verdachte plekken gevonden zijn door de dermatoloog. Ik had er nochtans enkele gezien die me niet aanstonden omdat ze zo donker van kleur zijn. Aan de onderkant van mijn voet staat er wel nog een geboortevlek die verwijderd moet worden, want op de voeten... jawel, zijn ze gevaarlijk.
Meer nieuws volgende woensdag 15 juni !
Categorie:Huidkanker Tags:drie nieuwe geboortevlekken, geboortevlek onderkant voet
we zijn net terug van een deugddoende vakantie in Vielsalm. We zijn 5 dagen gaan stappen in de bossen, even ontstressen, genieten van de natuur, de geur van de bossen, ontspannen, wandelen en genieten van mekaar.
nu is 't aftellen naar dinsdag om mij weer te laten opereren ....
vandaag heb ik dit blogje aangemaakt. voordien schreef ik allemaal in het archief van ons andere blogje www.bloggen.be/rebelshoekje maar dat blogje gaat over onze bordercollie Izzy. Ik wil die lezers niet steeds confronteren met mijn ziekte.
Ik hoop hier echt geinteresseerden te vinden ...........
Pas op 7 juni kan ik weer naar de dermatoloog. Dan worden er twee geboortevlekken verwijderd op mijn buik. Dat vind ik op zich niet zo erg, maar de resultaten van het labo onderzoek, pff.... wat zal het zijn ... gewoon onrustige vlekken of 1ste, 2de , 3de fase... of een melanoom.
Een melanoom is huidkanker die uitzaait ; dat verdict hoop ik NIET te krijgen..........
ik ben bij de dermatoloog op controle geweest. het litteken in mijn nek en de andere wondjes van de basaliomen genezen langzaam maar zeker.
Op mijn buik zag de dokter echter weer 3 - drie ! verdachte geboortevlekken. Met mijn voorgeschiedenis, jawel ik heb ondertussen al een voorgeschiedenis moeten die 3 geboortevlekken weggesneden worden.
pff, en ik dacht dat ik er al vanaf was ! Niet dus. Op 7 juni wordt ik dus weer geopereerd.
en ik vrees dat het daar niet zal bij blijven, want op mijn benen staan nog héél veel geboortevlekken, waarvan zeker een 3 -tal donker kleurige.
Het begon in februari met die rode wondjes, basaliomen. Dat is een huidkanker, die niet uitzaait, maar wel moet behandeld worden, tenzij door operatie of met zalf ( voor de oppervlakkige) info : basaalcelcarcinoom
preventief had ik ook een geboortevlek laten verwijderen. Die bleek in de 2de fase (van 3 ) voor een melanoom te worden. Een melanoom is een kwaadaardige huidkanker die uitzaait in de bloedbaan en lymfeklieren. info : verdachte geboortevlek of video over huidkanker
Het wordt dus een spannende maand. Weer een operatie, weer wachten op de uitslag, weer spanning en stress.
oef, de zes weken Aldara zalf smeren zit er op ! Die Aldara zalf moest ik op die 6 oppervlakkige basaliomen smeren. Eentje daarvan is blijkbaar toch niet zo oppervlakkig Op mijn borstkas is dat een ernstige ontsteking geworden ; het lijkt wel een brandwonde en doet behoorlijk pijn.
Volgens de dokter is dat net goed ; dat wil zeggen dat mijn afweersysteem in werking getreden is. Dat zou zo moeten genezen, maar waarschijnlijk ga ik er een fraai litteken aan overhouden.
De snee in mijn nek begint nu eindelijk te genezen. Daar heb ik alleen maar last van al ik mijn nek wil draaien.
De eerste dagen dat de zon scheen, kon ik ze niet verdragen. Tijdens onze wandeling vorige zaterdag, kreeg ik serieus koppijn. Ik kan nog geen zon verdragen op die wonde op mijn voorhoofd. Zondag heb ik dan een haarband en een zonnebril aangedaan en toen ging het al veel beter.
Geleidelijk aan zal ik wel wennen aan de nieuwe situatie. Ik moet er een gewoonte van maken om mij 's morgens al in te smeren met zonnemelk, iets op mijn hoofd zetten - da's het moeilijkste deel als ik ga wandelen én een zonnebril opzetten.
Vanmiddag zijn de draadjes verwijderd en heb ik de resultaten van het lab-onderzoek gekregen. Het goede nieuws is dat alles verwijderd is !
De wonde van de basalioom in mijn nek is nog niet goed genezen. Omdat de nek voortdurend in beweging is, vraagt dat meer tijd. Het was een hele grote, nl 26 mm, en 8 mm dik. Ik wist niet dat ik zo'n dik vel had
Het minder goede nieuws is dat die geboortevlek op mijn rug - die ik gewoon preventief laten wegsnijden heb- goed op weg was om een melanoom te worden Daar zijn drie fases in vooraleer het een melanoom wordt en ze zat al in de tweede fase. Een melanoom is ook kwaadaardige kanker, maar die zaait wel degelijk uit.
Maar ze is dus weggesneden en alle gevaar is dus - voorlopig - geweken.
Verder moet ik nog 1 week de andere zes wondjes insmeren en binnen 6 weken moet ik weer op controle om te zien of alle wonden genezen zijn.
Gisteren is er dus een basalioom weggesneden uit mijn nek + een donkere geboortevlek op m'n rug.
Twee flinke lappen huid zijn verwijderd ! Ik ben dus zeker wat lichter in gewicht en mijn huid is weer wat strakker... ik had ook nog een volledige face-lift gevraagd, maar dat was precies wat teveel
Het was een grote basalioom in m'n nek. Die is via een eclips-vormige snede weggesneden. Een moeilijke plaats om te genezen, vermits de nek voortdurend in beweging is. Mijn velleke wordt opgestuurd naar het labo voor verder onderzoek en binnen 10 dagen mogen de draadjes er weer uit.
Puur fysiek zal dat wel genezen, maar mentaal is het een harde dobber. Vermits ik nu al 7 tumoren heb, is de kans héél groot dat ik er in de toekomst nog ga krijgen, aldus de dokter.
Ik mag alleen 's morgens en 's avonds in de zon. Wandelen is blijkbaar niet zo'n groot probleem, vermits ik dan gekleed ben ... Een short en topje zal er echter deze zomer niet inzitten ; die wondjes, die ik nu moet insmeren met zalf, - en die zowat over mijn hele lichaam verspreidt zijn - zullen pas genezen zijn 12 weken na het beeindigen van de behandeling ; die mag ik zeker niet blootstellen aan de zon.
Dus eer dit avontuur achter de rug is zijn we hoogzomer....
Ik ben Carla. Ik word sinds februari 2011 geconfronteerd met huidkanker. Ik ben dit blogje begonnen om daar mee om te gaan, om mijn twijfels en frustraties van me af te schrijven. Tevens wil ik mijn ervaring met jullie delen. En wie weet, kan ik misschien 1 van jullie ervan overtuigen om voorzichtig om te springen met het zonnebaden, want dat is de grote boosdoener.
Ik vraag aan de kinesist om ook daar aan te werken. Na 9 beurten kiné, is er geen enkele verbetering.
en begint quasi direct te snijden. Hij zegt nog, als je iets voelt, roep je maar hé.Ik antwoord dat er precies nog wel meer in slaap is dan mijn voorhoofd. Mijn neus, kaak en hoofd voelen verdoofd aan. Waarom ik dat hier zo expliciet vermeld? ik kom hier later op terug....
. Zeker met de wintermaanden - natte gladde wegen - zie ik daar nog niet direct verandering in komen.
zie google !
Die mogen hun regio niet uit, begrijpe wie kan.
als ik ga wandelen
