Welkom, in het leven van mij. Het leven, van mij en mn katten.
25-08-2007
Pissig
De mail die hierna kwam, heb ik niet geplaatst. Ik hen daar ook verder niks over gezegd, want die vond ik iets te prive en persoonlijk.
Maar de mail die daarna kwam, wil ik wel weer plaatsen en wat over zeggen. Dus hier komt ie...
~* BEGIN MAIL*~
Lieve vriendinnen en vrienden,
Morgenavond schrijf ik meer over de perspektieven van Marjolijn. Nu
alleen even over bezoeken op zaterdag en zondag.
Marjolijn's conditie is niet veranderd. Vandaag heeft zij volgens de
(zeer liefdevolle) verpleegsters 3 keer 10 minuten de ogen geoipend.
Verder is zij afwezig.
Wie haar even wil bezoeken... wat mij betreft graag! Er is geen
doktor's visite. Ga dus op het ogenblik dat je uitkomt. Tussen 10 en
20 uur. Wel even bij de balie van H6 of bij de interne balie van de
Care afdeling vragen of het mag. Indien er al iemand bij Marjolijn's
bed zit, geef haar/hem een signaal en wacht buiten even. Ik ben zeker
dat Marjolijn jullie aanwezigheid kan waarnemen. Ook al merken jullie
er niets van.
Liefs, Walter
~* EINDE MAIL~*
Mijn moeder is er dit weekend weer niet, dus ik moet het met mn vader doen. Meestal vind ik dat geen probleem, maar ik denk dat ie mijn moeder mist. En reageerd dat op mij af, omdat ie zo in haar bij-zijn niet kan, durft en/of wil doen. Maar goed, dat denk ik maar. Want hij en mijn moeder (hij heel even en mn moeder iets langer) hadden allebei Marjolijn gezien. Met die paar slangetjes, die ze in haar lichaam heeft. En volgens hun was het t beste voor mij, om Marjolijn maar niet zo te zien. Omdat ik me haar beter voor me kon blijven zien, als de echte Marjolijn. Ik zei toen, dat ik haar ook nog steeds zo voor me zie. Want in het verpleeghuis, zag ze er ook al anders uit dan normaal. Maar dat wil niet zeggen, dat ik dat beeld nu alleen maar voor me heb.
Ik heb daar een discussie met mn vader door de telefoon over gehad. Want mn moeder was er niet! Aan de ene kant was dat maar goed ook, want als zij er was was er geeneens zon discussie mogenlijk. Omdat zij dat meteen af-kapt en mijn vader netjes doet wat zij zegt. Óf door gewoon over een ander onderwerp te beginnen, als ik daar persoonlijk ben, òf als het telefonisch is, de telefoon er gewoon op te gooien. Omdat ze dan niks meer te zeggen hebben, of het er gewoon niet meer over willen hebben. En dan kan ik zeggen wat ik wil, als ik bijvoorbeeld nog wel wil verder discusieren en doorpraten. Maar wat zij willen, gebeurd en dat maken zij uit. Daar mag en kan ik gewoon niets over zeggen! Maar aan de andere kant, was ik wel afhankelijk van mn vader. Ik bedoel, als ik naar het naar Marjolijn toe zou willen, zou hij met met zn auto moeten rijden. Nee dat zeg ik verkeerd, want hij is niks verplicht. Maar voor mn moeder zou hij het wel zo doen! Dus waarom voor zn dochter niet? Daar ging de discussie dus over...
Hij vind en daar zal ie het wel met mn moeder over gehad hebben, dat ik haar niet zo moet zien (dat dat beter is voor mij) en daarom wil ie mij niet rijden. Of wat ik eerder denk, is dat mijn moeder vind dat ik haar maar beter niet zo kan zien en mijn vader vind dat automatiesch dan ook. Terwijl bijvoorbeelde de keer hiervoor, toen mn moeder er het weekend niet was, reed ie mij wel naar het verpleeghuis.
Ik ben daar dus zo giftig om geworden! Ja het is allemaal lief, aardig en goed bedoeld hoor. Dat weet ik ook wel! Maar mag ik zelf ook nog een mening hebben? Kijk, ik zou desnoods met het openbaar vervoer kunnen gaan, of aan iemand anders vragen of ie mij even wil wegbrengen. Maar het gaat om het principe, want ik ben altijd met mn moeder, of via de auto van mn vader gegaan. Dus als ik nu iets anders zou regelen en ze dat later vertellen, zullen ze toch zeggen Oh, had dat dan gezegd. Dan had ik je wel ff gebracht! Dat is zelfs zo, als ik met een kat naar de dierenarts moet. Want dan denk ik Laat ik mn vader maar niet lastig vallen met de vraag, of ie mij even wil brengen. Want dat zal ie toch wel teveel vinden! Dus denk ik, dan regel ik wel een taxi. En als ik ze dat dan later vertel, zeggen ze Had dat maar gezegd, want dat ie toch logiesch dat ik je dan even breng.Dus dat is heel tegenstrijdig en weet ook niet, wat ik daarvan moet denken.
Nu iig voel ik mij erg gekleineerd en betutteld. Door mn eigen vader! En zo is hij nooit! Dat ben ik dus helemaal niet van hem gewend. Het is juist mn moeder, die zo doet. En zelfs zij zegt dan uiteindelijk in zon situatie, dat ik het het zelf maar moet weten.. Maarja als hij nu toegeeft, heeft hij het straks gedaan bij mijn moeder en dat wil ie nou ook weer niet. Dus ik denk, dat hij gewoon duidelijk instructies heeft gekregen van haar.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben Ari..., en gebruik soms ook wel de schuilnaam Smokey.
Ik ben een vrouw en woon in Amsterdam (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 17/01/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mn katten, de computer, muziek luisteren, tv kijken, lezen, schrijven en nog veel meer..
Ik ben biseksueel. Heb donker-blond haar, licht-blauwe ogen en ben 1 meter 65 lang/kort (klein/groot)
