Welkom, in het leven van mij. Het leven, van mij en mn katten.
15-02-2007
Verder...
We gingen gister dus gister weer, naar Marjolijn toe. Ze lag te slapen, toen we binnenkwamen. Maar we konden haar gewoon wakker maken! Ze was erg sloom, maar dat vond ik logiesch. Dat ben ik namelijk ook, als ik net wakker ben. En vooral, als je word wakker gemaakt. Maar ze was wel goed aanspreekbaar! We hadden het weer, over koetjes en kalfjes. Het weer en de fysio-therapie, die ze nu krijgen. Vandaar, dat ze ook moe was, denk ik. We hadden trouwens eerst een mail gehad, over dat ze sochends dus elke dag die fysio-therapie zou krijgen en als ze bezoek had op diezelfde tijd, of die haar daar dan wat ekstra bij wou stimuleren. Die mail, kregen we sochtends. Maar smiddags, kregen we een aanvulling. En daar stond in, dat je nog wel kon bellen voor weer een volgende bezoek-afspraak, maar dan tot en met maandag en gister was het woensdag. Want ze zou dus op die dinsdag daarna, verhuist worden van het ziekenhuis naar het revalidatie-centrum. En aangezien mijn moeder vandaag niet kon bellen voor een volgende afspraak, moest ik dat doen. Dus beldde ik zo snel mogenlijk! Ja en je hebt dan nog de keus he. Maar we hadden nu nog alleen de keus tussen zaterdag, zondag en maandag. Want hoe dat met bezoek zou gaan, als ze dus in het revalidatie-centrum is, moeten we nog maar afwachten. Nou ja, ik zei natuurlijk meteen zaterdag om 11.00 uur. Maar ik was even vergeten, dat mijn moeder had gezegd, dat ze het wel leuk vond om er te zijn, als ze die fysio-therapie dus krijgt. En dat is dan alleen nog maar die maandag! Want in het weekend, heeft ze dat niet. Dus ik terug-gebeld, maarja ik was wel te laat. Te laat, om voor die maandag af te spreken. Wel jammer! Maarja, mijn eerste reactie was gewoon om zo snel mogenlijk Marjolijn weer te zien. Vandaar, dat ik blij was, met die zaterdag meteen. En dacht ik niet meteen, dat maandag nog maar de enige dag was in het ziekenhuis, dat we bij de fysio-therapie met haar konden zijn. Maarja, wie weet wat voor oefeningen ze moet gaan doen in dat revalidatiecentrum. Alleen ze gaan dan ook eindelijk echt met de behandeling(en) beginnen he... en ik hoop dat dat Marjolijn goed doet. Ik bedoel, dat ze daar niet weer slechter van word. Want volgens mij voeld ze zich, naar omstandigheden, wel steeds iets beter. Tenminste, zo ziet ze er uit. Maar de behandeling(en) kunnen haar natuurlijk ook weer heel wat aan doen. Dus ik ben benieuwd, hoe het nu verder gaat. En daar ben ik zo bang voor.....
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben Ari..., en gebruik soms ook wel de schuilnaam Smokey.
Ik ben een vrouw en woon in Amsterdam (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 17/01/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mn katten, de computer, muziek luisteren, tv kijken, lezen, schrijven en nog veel meer..
Ik ben biseksueel. Heb donker-blond haar, licht-blauwe ogen en ben 1 meter 65 lang/kort (klein/groot)
