Vanaf de zuidelijke top heeft men een prachtig zicht op Svolvaer, Skrova
en Kabelvag. Vanaf de noordelijke top kun je de omliggende toppen zien
alsook het meer "Kongsvannet".
De volgende acht foto's geven een zicht van de omgeving in 360°.
Omdat het weer zo prachtig was, vond ik het zonde om met de bus rond te toeren, alhoewel er nog veel mooie zaken te zien waren op de eilanden. Na een bezoek aan het toerismebureau, heb ik besloten om een paar mooie wandelingen te maken.
Een mogelijke wandeling was naar de "TJELDBERTIND". Eigenlijk zijn dat twee toppen die met elkaar verbonden zijn. Een wandeling die zowat voor iedereen haalbaar is.
In de voormiddag neem ik de bus naar Kabelvag. Dit was het belangrijkste vissersstadje van de Lofoten in de vorige eeuw. De Vagan-kerk, ook gekend onder de naam Lofoten kathedraal, werd gebouwd in 1898 en biedt plaats aan 1200 personen.
SVOLVAER is de onbetwiste hoofdstad van de Lofoten. De Svolvaergeita (Geitenberg) met zijn twee opmerkelijke hoorns, die 1,5 m uit elkaar staan is kenmerkend voor de stad. Er zijn bergbeklimmers die de sprong tussen de twee hoorns wagen. De basis van dit kuststadje is de grootste kabeljauwvisserij ter wereld. De stad beschikt over allerlei industrieën die verband houden met het verwerken van de vis, de visserij zelf en de scheepvaart. Het sterk toegenomen toerisme, ook in de winter, ligt aan de basis van een uitgebreid en gevarieerd infrastructuur- en dienstenaanbod voor reizigers.
Dan richten we de steven naar de Lofoten. Dit is een eilandengroep voor de kusten van het Noorden van Noorwegen.
We varen de haven van Svolvaer binnen om 18u30.
Hier zien we het Vissersvrouwtje, dat waakt voor de veiligheid van de vissers.
Dit zijn houten geraamten waar de vis wordt gedroogd.
Ik zal hier op de Lofoten 3 dagen verblijven, in een "rorbu" in de Svinoya Rorbuer. Dit zijn oude gerestaureerde vissershuisjes aan de rand van het water.
Er is eveneens een restaurant, waar de specialiteiten van het eiland worden opgediend.
We varen nu de Trollfjorden in. Deze is 2 km lang en slechts 100 m breed bij de monding. Het is gewoonweg indrukwekkend ! In het zuiden stijgt de "Trolltindan" tot 1084 m uit de zee op en dreigt met steenlawines van de bijna loodrechte bergwanden. Aan de noordzijde zien we de "Blafjellet" 998 m boven zee oprijzen. Dichter bij de Noorse Trollen kan de Hurtigruten niet komen.
Op het einde van de fjord is er als een soort sleutelgat waar het schip kan keren.
We zetten koers naar het zuidoosten, recht de bergwand in. We varen door de Raftsundet, een smalle 20 kilometer lange zee-engte die zich op bijna miraculeuse wijze een weg baant door de bergwanden tussen Hinnoya en Austvagoy. Vlak voor ons rijzen de bergen tot 1000 meter bobven de zeespiegel.
In Stokmarknes bevindt zich ook het Hurtigruten-museum.
Hier werd in 1881 het bedrijf "Vesteraalens Dampskibsselkab" opgericht door Richard With, de vader van de Hurtigruten. Het museum is deels ingericht in een oud schip waar je de kabines, restaurants enz.van vroeger kunt bewonderen.
Kaart met de vaarroute Harstad - Stokmarknes - Svolvaer (Lofoten)
Bij het binnenvaren van de haven van Sortland, zien we tientallen aalscholvers. Sortland is het centrum van de Vesteralen-eilanden en de belangrijkste basis voor de kustwachtschepen.
Dan wenden we de steven naar Stokmarknes.
Tot de tweede Wereldoorlog was de stad het centrum van een grote zomermarktvoor de kustbewoners. Nu doet men hier o.a.aan vis- en garnaalverwerking.
Tegen 8 u 00 varen we de haven van Harstad binnen. Het mooie heldere weer van de vroege ochtend heeft plaats gemaakt voor lichte regen. De stad telt ongeveer 23.000 inwoners en ontwikkelde zich, na het verdwijnen van de harinvangst aan het einde van de 19e eeuw, dank zij de scheepswerven en sinds kort ook als basis bij het zoeken naar olie in de streek. Ten noorden en ten westen van de stad liggen vruchtbare landbouwgronden die gezorgd hebben voor een omvangrijke vleesverwerkende en zuivelindustrie. Zo zijn de eigen landbouwproducten een welkome aanvulling geworden voor de visproducten uit zee.
Bij het binnenvaren ontmoeten we de MS Finmarken die noordelijk vaart.
De brug van de MS Lofoten
Harstadt
De Trondenes Kerk was waarschijnlijk oorspronkelijk van hout. Volgens de legende werden de eerste christenen van Noord-Noorwegen in een meertje bij de kerk gedoopt in het jaar 999. De stenen kerk bevindt zich op de plek waar vroeger recht werd gesproken.
Om 11u15 varen we de haven van Hammerfest binnen. Dit is de meest noordelijke stad ter wereld. Dank zij de nabijheid van de Golfstroom bestaat de vissershaven sinds onheuglijke tijden. Ten gevolge van haar strategische ligging tijdens de Noord-Atlantische zeeoorlog was Hammerfest een Duitse vlootbasis van 1940 tot 1944. In 1944 werd de stad volledig vernield maar later weer opgebouwd tot de moderne stad die ze nu is. Het toerisme naar de Noordkaap heeft gunstige gevolgen gehad voor de plaatselijke economie. Nu heeft men veel hoop in de grote gasvoorraden van de Noordelijke IJszee en de Barentszee.
Tijdens een stadrondrit, bezoeken we : De Meridiaansteen op Fuglenes, deze staat op de plek waar de verdedigingsschans zich in 1809 bevond. De gedenksteen werd opgericht als herinnering aan het grote landmetinsproject dat Rusland, Zweden en Noorwegen in de jaren 1816-1852 gezamenlijk op zich namen om de grootte en de vorm van de aardbol te bepalen.
Salen (het Zadel) is een uitkijkpunt 80 meter boven de zeespiegel.
Om 12u45 verlaten we Hammerfest en zetten koers naar Oksfjord.
Het stadje staat volledig in het teken van de visserij.
Tegen 19u20 bereiken we Skjervoy met een natuurlijke haven middenin een bergwereld, die zich rond diepe fjorden en grote eilanden uitstrekt naar de oneindigheid van de Noorse zee. Men heeft hier overblijfselen gevonden van oude nederzettingen van de Samen die teruggaan tot het stenen tijdperk.
Om 6u15 verlaten we Honningsvag. De degelijke beschutting van de haven heeft er mee toe geleid dat deze zich ontwikkelde tot een grote vissershaven. Vroeger vormde een veerboot de enige verbinding met het vasteland, maar sinds 1999 werd een nieuwe weg geopend met een onderzeese tunnel van 6,8 km. In de lente worden kudden rendieren met landingsboten overgebracht naar hun zomerweiden op het eiland Mageroy. In de herfst keren ze al zwemmend naar de besneeuwde vlakten van Karasjok.
We varen naar Havoysund
Onderweg naar Hammerfest
Ontmoeting mat de MS Vesteralen
Het eiland Melkoya, waar vloeibaar gas naar Europa wordt geëxporteerd
Eens op open zee steekt een vrij krachtige wind op en wordt de zee nogal woelig. Alhoewel ik "Touristil" meeheb, vergeet ik eentje in te nemen, met als gevolg : zeeziek!
De haven van Vardo varen we voorbij omdat de wind te hevig is en aanmeren te gevaarlijk is.
In 1891 lanceerde de scheepvaartadviseur van de Noorse staat het idee om
een expresdienst te organiseren tussen Trondheim en Hammerfest.
Alleen de nog relatief jonge firma "Vesteraalens Dampskibsselskab"
in Stokmarknes nam de uitdaging aan. Op 18 mei 1893 ondertekenden de
Noorse staat en deze firma een contract van 4 jaar, waarbij de staat
ondersteuning verleende voor het organiseren van een wekelijkse
lijndienst tussen Trondheim en Hammerfest in de zomer en tussen
Trondheim en Tromso in de winter, met 9 aanloophavens onderweg.
Toen de stoomboot "Vesteraalen"
op 2 juli 1893 's achtends uit Trondheim afvoer naar Hammerfest, luidde
dit een revolutie in op communicatiegebied : de kustbevolking beschikte
nu over een geheel nieuwe manier om contact te houden met elkaar. Vroeger duurde het in de zomer drie weken en in de winter zelfs vijf maanden om een brief van Trondheim naar Hammerfest te versturen. Dankzij de Hurtigruten werd deze reistijd nu tot enkele dagen teruggebracht.
Svolvaer werd na 36 uur bereikt en 67 uur na de afvaart uit Trondheim, meer bepaald op 5 juli om 03.30 u, wierp het schip zijn ankers uit in de haven van Hammerfest. Langs de hele kust werden zowel schip als bemanning onthaald op eresaluten en volksfeesten.
Al snel volgden andere rederijen, de lijn werd voortdurend uitgebreid en in 1898 werd Bergen de zuidelijke eindhaven van de Hurtigruten. In 1914 werd de lijn verlengd tot Kirkenes.
In de loop van 100 jaar zijn meer dan 70 schepen op de Hurtigruten-lijn ingezet. Geleidelijk aan begon men speciaal voor Hurtigruten schepen te bouwen, met o.a. koel- en vrieskamers, speciale constructies voor het laden van paletten, autoplaatsen en roll-on/roll-off systemen.
Dankzij Hurtigruten werden plaatsen als Lofoten, Trollfjorden, Hammerfest en Noordkaap toegankelijk gemaakt voor een internationaal publiek, dat het land van de middernachtzon wenste te ontdekken. En de toeristen kwamen in grote getale en maakten Hurtigruten tot één van de belangrijkste attracties in Europa.
De Noorse Vlag
De MS Lofoten in Hammerfest (eerste eindhaven van de vroege Hurtigruten)
Vlucht van Oslo naar Kirkeness en transfer naar het hotel, waar ik iets na 21 u aankom.
KIRKENESS ligt aan de kop van de Bokfjord en is de grootste stad van Oost-Finnmark en begin/eindpunt van de Hurtigruten. De stad werd gebouwd rondom de mijnonderneming AS Sydvarangar, maar de ijzerindustrie is intussen stopgezet. De haven ligt zo diep in de fjord dat de Golfstroom er niet bij kan, waardoor de haven regelmatig dichtvriest. Vaak moeten ijsbrekers ingezet worden om deze vrij te maken.
In de voormiddag maak ik, in druilerig weer, een wandeling door de stad tot aan de Bokfjord, en zie hoe de MS Lofoten de haven binnenvaart.
Om 11 u neem ik de bus richting haven en scheep in op de MS Lofoten.
Omwille van de vrij korte tijd die ik in Oslo ben, beperk ik mijn vluchtig bezoek tot enkele, naar mijn menig belanrijke gebouwen.
Kvadraturen met historische architectuur en mooie tuin
De Haven
Radhuset (stadhuis) waar elk jaar in december de Nobelprijs voor de Vrede wordt uitgereikt. Het gebouw is deels opgetrokken met handgemaakte bakstenen (de zogenaamde monniksteen)
Slottet of Koninklijk Paleis staat op de heuvel boven de Karl Johans Gate
