04 dag 2  Vrije Dag  Venetië 25 mei 2011 

Ik hoor Hugo reeds in de badkamer als ik wakker word. Onze vriend is steeds als eerste op, de macht der gewoonte, is dan altijd zijn uitleg. Pol heeft er geen moeite mee zich nog eens op zijn andere zijde te draaien en Antoine wacht geduldig tot het zijn beurt is om het sanitaire gedeelte en onze badkamer in beslag te nemen….

Niettegenstaande dat, zijn wij, tot grote verwondering van onze gastvrouw Lorenza ,als eersten in de eetkamer. Onmiddellijk wilt ze weten wat we gisteren hebben beleefd in Venetië. Vóór je terug op stap gaat geef ik je nog meerdere inlichtingen maakt ze ons duidelijk. We moeten het beamen, nooit hadden  we kunnen vermoeden dat we het bij Lorenza zo naar onze zin zouden hebben.

Dit adres is een aanrader voor iedereen die op een rustige en gemoedelijke wijze deze niet alledaagse en buitengewone stad wensen te bezoeken. Madame heeft echt haar best gedaan om ons te verwennen met een continentaal ontbijt in buffetvorm  met alles erop en eraan. Na het ontbijt geeft onze geweldige gastvrouw, zoals enkel de Italianen dat kunnen, een onverbeterlijke uitleg wat wij vandaag allemaal zouden moeten bezoeken. Ze weet dat we slechts één complete dag uitgetrokken hebben om haar stad te bezoeken en vindt dit zonde. Eigenlijk, maakt ze ons met veel gebaren duidelijk, zou je hier wel 10 dagen moeten verblijven om deze mooie stad gezien te hebben……We krijgen plannetjes en lijstjes met allerhande nummers van de vaporettolijnen welke we achtereenvolgens moeten nemen……We worden er nu al duizelig van. 

Op aanwijzen van onze gastvrouw,  reppen we ons naar de overzijde van de straat, waar elke 15 minuten een bus, bijna rechtstreeks, de toeristen naar Venetië brengt.

 We komen aan bij de Piazzale Roma en wandelen naar het Canal Grande. Op de eerder wat moderne brug blijven we de chaotische bedrijvigheid op het water bewonderen.   Ongelofelijk, ze moeten hier werkelijk alles over het water vervoeren.  Zo zien we bootjes gevuld met allerhande bouwmaterialen, zelfs deuren en vensters komen voorbij…..Het moet een ongelofelijke bijkomende organisatie betekenen om de vele winkels en restaurants bedient te krijgen en dit enkel en alleen vanop het water. Vele keren zien we dat er zelfs moet overgeladen worden op vrachtgondels om door de grachtbrede kanaaltjes te geraken. Gondels, vrachtvervoer- politie-, ambulance- taxi- en vaporettoboten, alles kronkelt als een spaghetti door en tussen elkaar, hoe krijgen ze het voor elkaar! We blijven de stuurmanskunst met ongeloof bewonderen vanop de brug.

Ietsjes verder nemen we de vaporetto, een boot gebruikt en dienstig als autobus. De plaatselijke bewoners komen er zelfs met hun boodschappenwagentjes op. Het is drummen geblazen en de begeleider weigert om te vertrekken tot zolang de massa niet naar achter en of naar binnen opschuift. We krijgen stilaan zicht op de heel aparte Venetiaanse levenswijze…Stel je voor! Enkele jaren geleden kwam er in Brugge ook een voorstel om waterbussen in te schakelen…..zouden we dit ooit gewoon worden?

Na één complete rondvaart op het Canal Grande stappen we af aan het San Marcoplein en wachten op de stijger naar de vaporetto van lijn 42. We willen, zoals Lorenza (onze gastvrouw) suggereerde, naar het eiland Murano. Op deze gemotoriseerde busboot  bemachtigen we de zitbank op de achterplecht. Dit is een gegeerde plaats om een fenomenaal  uitzicht te krijgen op de stad Venetië .

Murano is een eilandje bekend om zijn glasblazers en glasfabriekjes.

We zijn echter niet van plan, met dit stralend weer, ons te laten binnensleuren in die glasblazerijen. We slenteren op de kades en bewonderen de vele glazen kunstwerken.  Na al dat kijkwerk krijgen we, hoe kan het ook anders bij dit schitterend weertje, zin in onze aperitief. We zijn tenslotte al over tijd…..We vleien ons op een kijkterras en bestellen een dorstlessend wijntje. Ondertussen kunnen we het drukke handelsleven op het water met ongeloof  verder blijven volgen.

We krijgen honger, op ons zonneterrasje kunnen we niet eten.  We moeten naar binnen in een schaduwrijke galerij. Een lunch met een panini en een frisse pint brengt ons weer in actie na die lome rustpauze van daarstraks in de zon. Het is ons opgevallen dat de Italianen liever binnen eten op de middag in plaats van in de volle zon op een terras.

We stappen verder langs de ondertussen veel rustiger geworden kanalen van Murano. Het is een schattig stadje met kronkelende kaden, romantische bruggetjes en oude statige huizen. We wachten onder een schaduwrijk balkon op de boot om ons terug te brengen naar het San Marco plein.

Het is genieten van een verfrissend windje op de snel varende vaporetto. We willen nog de meest bekende gebouwen van Venetië zien én bezoeken.

Wanneer we de kade naderen hoort Pol enkele meevarenden opscheppen over hun souper van de vorige dag. Ze wijzen hem op een bepaald ogenblik een straat aan ongeveer één kilometer vóór we moeten afstappen, in een buitenwijk dus! We zullen het adres straks opzoeken beloofd hij hen.

Wanneer we afstappen en op het immense San Marco plein komen, geraken we niet meer vooruit in de mensenmassa. We dreigen elkaar uit het oog te verliezen. Eerst en vooral bewonderen we het Dogenpaleis. Een staaltje van Venetiaanse gotiek met open arcades en decoratiebouwkunst. De ranke baksteenzuilen zijn wonderlijk voor zo’n immense gebouw. Het was de zetel van de rechterlijke macht en had  vele raadzalen.

Ernaast bevindt zich de brug der zuchten, feitelijk een gebouwtje boven een smal kanaal. We kunnen er niet zoveel van zien want er zijn werkzaamheden bezig en alles is afgeschermd met zeilen.

Wanneer we terug op het grote plein komen willen we de San Marco basiliek bezoeken .We moeten echter een poosje in een rij aanschuiven.

We hebben geen andere keuze want straks sluiten ze de kerk. Gelukkig kunnen we nog net mee naar binnen. Zoals algemeen gekend ,is deze basiliek een van de beroemdste voorbeelden van Byzantijnse architectuur. Een echt juweeltje, zowel binnen als buiten. De koepelsilhoueten zijn wereldberoemd. Binnen geraken we maar niet uitgekeken op de marmeren mozaïekvloeren.   De koepels zijn volledig bezet met gouden mozaïeken.

 We vermoeden dat ze evangelische  verhalen uitbeelden. We mogen echter niet blijven stilstaan en de bewakers drijven de bezoekers langzaam naar de uitgang…..enkele minuten later worden de enorme poorten gesloten. Hebben we geluk gehad ja!

Rechts van de San Marco bewonderen we de klokkentoren of Campanile. Ook de 2 grote zuilen of piazetta verdienen onze aandacht.

Er is echter nog zoveel te zien op het plein . We blijven verwonderd staan luisteren naar een jazzorkest dat op een van de caféterrassen populaire melodieën speelt. Sommige wandelaars met kinderen, hebben moeite om de agressieve duiven weg te jagen. Deze dieren komen zelfs het eten uit de handjes van hun kinderen plukken.

Grote dorst drijft ons weg van het plein. Enkele steegjes en brugjes verder vinden we een bruin cafeetje waar we aan een gemoedelijk prijsje meer dan één biertje kunnen nippen.  Stilaan wordt het tijd om de restaurantstraat op te zoeken…. Via Giuseppe Garibaldi hebben we genoteerd. Met gemak vinden we de straat die uitgeeft op het Canal Grande rechts van de Piaza San Marco.

We kiezen ristorante Giorgione , maar het terras zit al overvol. De patroon maakt er geen probleem van, binnen enkele ogenblikken zal ik mijn terras uitbreiden zegt hij. Onmiddellijk krijgen wij een aperitief om het wachten aangenamer te maken . De kwieke eigenaar sleurt enkele tafels en stoelen naar buiten.

Op een paar seconden heeft hij tot bij zijn gebuur, de juist gesloten souvenirwinkel, zijn terras tweemaal groter gemaakt.  We kunnen bestellen besluit hij…..Het is meer dan genieten van een echte Italiaanse souper met alles erop en eraan, rijkelijk overgoten met aangepaste wijnen.

Doodmoe slenteren we naar een aanlegsteiger en nemen een vaporetto naar het Santa Lucia station.

Uiteindelijk beseffen we, wanneer we uit de bus stappen aan de Casa Villa Gardenia,  dat ons 24h ticket al lang verstreken is. We zullen het geheim houden, allé tot nu dan toch!

Niet aan denken en dromen van deze uitzonderlijk mooie dag.

Slaapwel,  maar vergeet de oordopjes zeker niet!

Verblijf:  Casa « Villa Gardenia  «   Seniora Lorenza

Via Rizzardi 36c

Marghera – Mestre   (Venezia)

+ 39 041 93 02 07

info@casavillagardenia.com

http://www.casavillagardenia.com

09-01-2012 om 11:33 geschreven door Via de la Plata

03 dag 1  Charleroi – Venetië 24 mei 2011 

Wie zal ons naar Charleroi brengen? Enkele dagen geleden was dit nog de vraag. Gelukkig vonden we Tomas, de vriend van Hugo zijn jongste dochter, bereid om ons  naar de vlieghaven te voeren. De fietsen staan goed ingepakt op een aanhangwagen. We zijn reeds om 3h00 bij Hugo in Knokke toegekomen.

Onmiddellijk vertrekken is het beste, weten we, we laten onze vriend Hugo zeker niet zenuwachtig worden.

Grote drukte wanneer we op de parking van de vlieghaven van Charleroi toekomen. We zijn wat te vroeg, zo denken we. Maar neen, we dragen onze grote dozen zoals echte verhuizers gezamenlijk binnen en kunnen onmiddellijk inchecken….Je weet nooit hoe er gereageerd wordt bij Ryanair wanneer je de fietsdozen aanbied! We moeten onze uitzonderlijke bagage laten wegen.

Gelukkig hebben we geen overgewicht, de dozen mogen slechts 30kg wegen, wat voor fietsen en bagage maar juist gepast is. Nu naar de scanner en daar gaan onze fietsen op de transportband, op hoop van zegen.

Eenmaal voorbij de controle, willen we ontbijten en wachten nu geduldig om op te stijgen. Het is in Charleroi niet zoals in Zaventem alles verloopt veel gemoedelijker. Het vliegtuig staat vlak bij het gebouw en al stappend is iedereen in de kortste tijd in het toestel. Stipt om 7h15 stijgen we op en stipt om 8h45 landen we in Venice-Treviso.

Treviso airport is een van die regionale vliegvelden waar de bagageafhandeling  vliegensvlug verloopt. Wanneer we aan de bagageband komen zien we al koffers verschijnen en enkele minuten later komt er een kruier met onze fietsen.

We zijn heel verwonderd, nooit is het vlugger en vlotter verlopen, menen we.

De zon nodigt ons uit om buiten onze fietsen in elkaar te steken. Het gaat vliegensvlug, het is tenslotte niet meer de eerste maal. Hugo wil absoluut de Vlaamse wimpel monteren, wijselijk heeft hij ook de Italiaanse driekleur mee.

Om 10h30 staan we klaar, de fietsverovering van Italië kan beginnen.

We willen langs fietsvriendelijke wegen naar Venetië, maar dat lijkt moeilijker dan we denken. Na enkele orientatierondjes zien we eindelijk een plaatje “Quinto di Treviso” . We hopen dat het langs daar rustiger zal zijn om te fietsen. Op hoop van zegen vertrekken we heel voorzichtig op een rijtje. De auto’s en vrachtwagens suizen ons met grote snelheid voorbij. Ai…..dat zal hier niet van de poes worden….De weg zoeken en uitkijken. Het wordt een zware klus. Dan maar de gps instellen, ramp echter, het kaartje met de stad Venetië is niet opgeslagen.

We blijven koppig rechtdoor fietsen. Na een poos hebben we een naar gevoel en inderdaad we zijn helemaal fout. Wanneer we de weg vragen sturen ze ons resoluut terug van waar we komen……Ondertussen krijgen we dorst en honger, onze normale aperitiefpauze is al een tijdje voorbij.

In Trivignano vinden we een winkel en doen onze inkopen voor onze 1° picknick.  Eten geblazen in de schaduw van de kerk waar we ons neervlijen op de banken van het dorpsplein.

We vinden onze draai niet, nochtans zijn we een aantal dorpen voorbijgereden die op ons lijstje stonden. Maar plots waren het andere namen, ook geven de zeldzame wegwijzers geen namen op welke we wel zouden moeten krijgen.

Juist op het ogenblik van onze nieuwe start, komt er een jonge fietser voorbij. Ik spurt hem achterna en tracht hem ons probleem uitteleggen. De jongeling verklaart zich onmiddellijk bereid ons langs groene weggetjes tot in Mestre te loodsen. Een beetje geluk hoort erbij zie je wel! Twee kilometer vóór ons doel, zien we uiteindelijk een verkeersbord met de vermelding Mestre. Onze jeugdige begeleider verlaat ons. Iets verder vinden we een terras waar we zonder enig overleg alle vier halt houden. Hoog tijd vinden we, om het Italiaanse bier te proeven, alhoewel, we hebben meer dorst dan goesting !

Wanneer we de stad binnenrijden worden we door de automobilisten weggeblazen. Het is bijna onmogelijk om op onze fietsen te blijven. Soms raken de voorbij snorrende auto’s de fietstassen. We houden halt bij het station, ons plannetje verwijst ons naar de andere zijde van de sporen…..we volgen gedwee de talrijke bussen tot bij een lange viaduct, die zo hopen wij, ons naar de andere kant van de stad zal leiden.  Ramp, er zijn wegeniswerken bezig en we belanden zonder het te beseffen op een snelwegaftakking. 

Gelukkig vinden we tussen de viaductpijlers een werfweg die ons van het gekke verkeer verlost. Ongeloof, we staan  enkele minuten later aan ons overnachtingsadres. Met ongekend Italiaans enthousiasme worden we ontvangen door onze gastvrouw “Signora Lorenza” van Casa Vila Gardenia.  We krijgen een knusse kamer voor ons vier en kunnen de fietsen in een ruime garage bergen.

In recordtempo zijn we klaar om op stap te gaan. Madame Lorenza geeft ons met een ongekende precisie uitleg hoe we tewerk moeten gaan om Venetië te bezoeken. Ze spreekt prefect Engels en geeft ons alle mogelijke details over transport en bezienswaardigheden …..

Ze weet dat we hier 24h verblijven en raad ons aan om het vandaag rustig aan te doen en een 24h dagkaart aan te schaffen en deze zo laat mogelijk te valideren. We wandelen naar het station van Mestre, de achterzijde ligt slechts op 500m. Hadden we dat maar geweten toen we in deze stad toekwamen deze namiddag.

 Via een perrontunnel waren we zo naar ons verblijf kunnen stappen, in plaats van ons leven te wagen in die waanzinnige verkeersdrukte. De trein is werkelijk de meest aangewezen manier om heel snel, in minder dan 10 minuten in Venetië te belanden.

Eerst en vooral willen we, om oriëntatiegevoel op te doen de stad wandelend verkennen. We zijn echter geen getrainde stappers. Wanneer onze vermoeide voeten het gehad hebben, vleien we ons op een van de drukke plaatsen op een terras…..Hoog tijd voor een welgekomen verfrissing en een hapje. Uiteindelijk willen we deze wonderbaarlijke stad van op het water bekijken

We stappen op de lijnboot of  “Vaparetto” en laten ons enkele keren rondvaren op het Canal Grande. De boot is precies als een autobus op het water en stopt  bijna elke 500m. Zo duurt een rondvaart van 4km, de totale lengte van deze lijn ongeveer één uur. We doen dit dan ook 2 maal na elkaar om de meeste rijkelijke paleizen langs de oevers te bekijken. We zien  dat de meeste van die paleizen omgebouwd zijn tot concert- en expositieruimten maar ook zijn er nog heel wat bewoond.

We stappen uit bij de Riatobrug. We weten  dat dit de meest bekende brug Is. We blijven er lang genietend uitkijken over het water.  De bedrijvigheid op het Canal Grande zwakt sterk af naargelang het later wordt. Zo zijn er bijna geen vrachtboten meer te bespeuren. Ook het gondelverkeer is fel afgenomen.

We blijven maar rondwandelen door steegjes over bruggetjes en pleintjes tot onze voeten nog meer pijn doen. Gelukkig doen we tussendoor een terrasstop met een koel wijntje en een hapje.

We willen absoluut Venetië in het duister ervaren……Na zonsondergang is de wereld in de stad  iets heel anders. Er hangt een magische sfeer van rust boven de eilandjes. 

De verlichtingsweerkaatsingen over het kabbelende water  laten ons als in een dromeland belanden. Slechts af en toe horen we een eenzame gondel, we blijven telkens met grote verwondering het peddelen bewonderen. Hoe krijgen die mannen het voor elkaar om op die soms maar beekbreedte kanaaltjes, zich tussen de aangemeerde bootjes en  al die bochten te wringen.

We nemen nog een laatste keer een Vaparetto tot aan het Santa Lucia station, waar we onmiddellijk een trein hebben en enkele minuten later zijn we in Mestre, wat een luxe.

Moe van het geslenter,  komen we doodvermoeid  aan op ons overnachtingadres.  Enkele ogenblikken later beginnen we aan ons snurkconcert.

Start :         Treviso  10H30

Aankomst: Mestre  16H30

Afstand :    41km

Weer:         Zeer warm en veel zon  geen  wind   +/- 30°C

Verblijf:  Casa « Villa Gardenia  «   Seniora Lorenza

Via Rizzardi 36c

Marghera – Mestre   (Venezia)

+ 39 041 93 02 07

info@casavillagardenia.com

http://www.casavillagardenia.com

06-01-2012 om 16:51 geschreven door Via de la Plata

02 Hoe het begon & de voorbereiding

Lang vóór onze “Vuelta de Andalucia 2010” hebben we al dikwijls ons verlangen besproken om ooit eens van Venetië naar Rome te fietsen .

De vrees om door de vele Italiaanse bergtekens te moeten, weerhield ons steeds.

Nog vóór het einde van onze fietstocht 2010, na het goed doorstaan van de bergkwellingen in Andalusië , nemen we unaniem de beslissing, 2011 wordt ons Italië-jaar. Na onze terugkeer uit Spanje, begon ik te zoeken naar een mooie, voor ons geschikte reisweg, met korte ritten en vooral met overnachtingen in de verschillende kunststeden.

Onze prioriteiten liggen, zoals altijd, om er een sportieve, maar vooral een natuur- , cultuur- en culinaire tocht van maken.  Ook  vrije dagen willen we kost wat kost inbouwen, de steden Venetië, Firenze en Rome verdienen meer dan één dagverblijf , ook al zijn we geen echte musea freaks! 

Moeilijk is het niet om bij onze Nederlandse fietsvrienden een geschikte gids te vinden. Zo leek mij “Reitsma’s Route naar Rome” voor ons de meest geschikte handleiding.

Ik heb dan ook deel 2 en 3 aangekocht en deze boekjes als leidraad gebruikt, samen met gegevens van “Wegwijzer Reisinfo” www.wegwijzer.be  Beenhouwerstraat 9 8000 Brugge.

Data bepaling is het moeilijkste onderdeel. Je moet met zoveel rekening houden, zoals feestjes voor de kleinkinderen, verjaardagen en  vliegdagen van en naar de bestemmingen.

De reisweg krijgt stilaan vorm. We zouden op 24 mei starten in Treviso bij Venetië en eindigen in Rome. Op 8 juni zouden we terugkeren naar Charleroi en naar huis.

Met de lowbudgetmaatschappij Ryanair koste de reis heen en terug, fietsen inbegrepen 720€ of 180€ pp.

Om verrassingen te vermijden moest er ook voor elke dagbestemming naar een overnachting worden gezocht. Op mijn 65°verjaardagsfeestje  in februari, kon ik alles aan mijn vrienden en hun echtgenoten voorleggen, uitvoerig bespreken en definitief vastleggen.

Nu nog alles mooi in een exellijst gieten, van dorp naar dorp met afstanden en cumuls per dag. Ik maakte voor iedereen een routeboekje met teksten, trajectkaartjes en overnachtingadressen.

Het prachtige voorjaarsweer doet de bende regelmatig dagritten maken. Zeeland en de Scheldeboorden maken dat we ons wintervetlaagje vlug kwijt zijn.

Er komt een grote trainingsrit naar de Côte d’Opale, dit verslag kan je lezen op mijn  http://blog.seniorennet.be/viadelaplata/

Stilaan begint het erg te kribbelen. We krijgen er zin in!

De hoofdrolspelers van de bende zijn ook nu, zoals vorige jaren:

Hugo, Antoine, Pol en Bob.

05-01-2012 om 14:30 geschreven door Via de la Plata

Venetië – Rome

Fietstocht 2011

Met de “Bende van Bob”

Dagboek van een fietstocht van 24/05 tot 8/06/2011

05-01-2012 om 14:24 geschreven door Via de la Plata