Jantje is aan het gamen als zijn moeder zegt: "Kom ik wil weer eens naar het strand, ga je mee?" Jantje zegt: "Ik heb geen zin, mam!" Moeder: "Dan maak je maar zin."
Die avond zegt Jantje: "Ma, ik wil pannenkoeken." Moeder: "Maar ik heb geen pannenkoeken!" Jantje: "Dan maak je maar pannenkoeken...."
Een man komt in paniek het politiebureau binnengestormd. - Man : "Mijnheer de politie, mijn vrouw is verdwenen !" - Agent (heel lakoniek) "Zet u ; uw naam !" - Man: "Maar mijnheer de agent, mijn vrouw ....... !" - Agent : "Uw voornaam!" - Man : "Maar mijnh........." - Agent : "Uw adres!" - Man : "Mijnheer toch, ik heb....." - Agent : (steeds lakoniek) "Dit is een verdachte verdwijning; heb je een foto?" - Man : "Ja, mijnheer de agent, maar mijn vrouw ......" De agent krijgt een foto; bekijkt deze aandachtig en ziet een lelijk vrouwengezicht en vraagt - Agent : "Je bent toch zeker dat je ze terug wilt hebben!?"
Twee Belgen lopen ieder aan een kant van een riviertje. Roept de een naar de ander: "Zeg, hoe kom ik aan de overkant?" Zegt de ander: "Hoezo?! Daar ben je toch al?"
Een bezorgde moeder wil wel eens wat meer weten over het nieuwe vriendje van haar dochter. 'Is hij wel zuinig', vraagt ze. 'Nou en of', antwoordt het meisje. Ik ben amper bij hem binnen of hij doet het licht al uit.
Pluk elke dag, alsof het een nieuw begin is. Geluk kan alles zijn. Geluk kan niets zijn Wij zien de dingen niet zoals ze zijn, Wij zien de dingen zoals WIJ zijn.
Je kan je afvragen: bestaan er ongelukkige optimisten, Kan een pessimist gelukkig zijn ?
Benader het leven positief. Niets is tijdverlies als je van de dag geniet !
Een blondje werkt als serveerster. Op een dag verliest ze door een ongelukje een vinger. Waarom werd ze een week later ontslagen ? Ze kon niet meer tot 10 tellen
Klein meisje: Mama, wat bedoelen ze met "de man van het tweede verhaal"? Moeder: Jouw vader bijvoorbeeld. Als ik zijn eerste uitvlucht niet geloof, heeft hij altijd een tweede klaar.
Anita Luttje (50) werkt inmiddels al 28 jaar in het UMCG. Ze begon haar loopbaan in 1998 als afdelingsassistent op de afdeling Cardiologie, toen nog onder de functietitel badbroeder. Inmiddels is ze doorgegroeid tot gespecialiseerd verpleegkundige op de afdeling Obstetrie. “Ik heb heel veel stappen gezet, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Soms moet je gewoon durven.”
Van keuken en scheermes naar kraamzorg
Anita startte in het ziekenhuis op 22- jarige leeftijd, waar ze onder andere zorgde voor vervoer van en naar onderzoeken van patienten, en voorbereidde op operaties. “Dat betekende destijds nog scheren met een echt mes. Later ging dat gelukkig over op elektrisch en mocht alleen de verpleging dat doen.” Daarnaast werkte ze ook in de afdelingskeuken op het Thoraxcentrum. Toch wilde ze meer. “Ik kwam oorspronkelijk uit de verzorging en ik voelde: ik kan meer.” Na overleg met haar leidinggevende, die haar wilde behouden voor het UMCG, werd gezocht naar mogelijkheden om verder te leren. Zo kwam ze in een BBL-traject terecht, waarbij ze één dag naar school ging en daarnaast werkte op de afdeling. Twee jaar later was ze gediplomeerd verpleegkundige.
De volgende stap: naar de kraamafdeling
Na jaren op de afdeling Cardiologie te hebben gewerkt, merkte Anita dat ze toe was aan iets nieuws. Een oud-collega tipte haar over de kraamafdeling. “Als kind wilde ik al kraamverzorgster worden, dus dit voelde als thuiskomen.” Ze werkte er twee jaar, maar miste de spanning en dynamiek van de cardiologie. “Ik had behoefte aan meer acute zorg. Dus heb ik een beetje zitten ‘stalken’ bij mijn oude hoofd om te kijken of ik verder mocht leren.” Dat mocht. Anita kreeg de kans om de volledige opleiding tot gespecialiseerd verpleegkundige obstetrie te volgen, en sindsdien werkt ze op haar huidige plek.
Werken met hart, hoofd en handen
Op de afdeling Obstetrie begeleidt Anita zwangere, barende en net bevallen vrouwen. Vaak gaat het om patiënten met verhoogd risico, zoals vroeggeboortes of medische complicaties. “Het is warme zorg, maar ook technisch uitdagend. Soms mis ik een bevalling omdat ik elders nodig ben, maar als ik tijd heb loop ik daarna even langs op de kraamafdeling. Even checken hoe het is gegaan, dat persoonlijke contact vind ik belangrijk.” Naast haar werk op de afdeling is Anita actief in het verpleegkundig spreekuur, zit ze in het verpleegkundig council en heeft ze zich ontwikkeld als ergo-coach. “Ik blijf me graag ontwikkelen, dat hoort bij het vak én bij mij.”
De weg omhoog gaat via omwegen
Haar loopbaan ging niet in één rechte lijn. “Ik heb ooit in Den Haag een inservice-opleiding geprobeerd, maar ben teruggekomen naar Groningen. Ik heb in de verzorging gewerkt, bij Vredewold in Leek, en via-via ben ik in het UMCG beland.” Ze vertelt hoe ze als afdelingsassistent beperkt was in wat ze mocht doen. “Soms vroeg een patiënt me om te helpen uit bed, maar dat mocht niet. Terwijl ik wist dat ik het kon. Dat voelde frustrerend.” Door de steun van destijds leidinggevende Marga Posthumus en enkele andere collega’s kreeg ze alsnog de kans om verder te groeien.
Geen spijt van de stap omhoog
“Ik ben nooit bang geweest dat ik het niet zou kunnen,” zegt Anita. “En wat was het ergste dat kon gebeuren? Dat ik terug zou moeten naar mijn oude functie. Maar dat is nooit gebeurd.” Ze is trots op wat ze bereikt heeft. “Het mooiste zou zijn om ooit verloskundige te worden, maar daar is een vierjarige opleiding voor nodig. Dat zie ik mezelf nu niet meer doen. Toch sta ik nu al zo dicht bij het vuur dat het goed voelt.”
