Hoi Over ons zelf Derktje Jansen Luttje Geb: 01-11-1946
Henk Jansen
Geb: 12-04-1946
wij zijn getrouwd op
28-12-1967
.
Voor meer foto's
klik op foto
*******
Michiel
Adri
Ronald
Noor
Larissa en Maurice
*******
Be
Wiea
Anita
Andries
Niels
Ruben
Wendy
Sven
Ivan
*******
ALLERLEI 2025
Daniella's
Beeldhouwwerk.
^^^^^^^^
21-09-2025
Mop van de dag.
Klein meisje: Mama, wat bedoelen ze met "de man van het tweede verhaal"? Moeder: Jouw vader bijvoorbeeld. Als ik zijn eerste uitvlucht niet geloof, heeft hij altijd een tweede klaar.
Anita Luttje (50) werkt inmiddels al 28 jaar in het UMCG. Ze begon haar loopbaan in 1998 als afdelingsassistent op de afdeling Cardiologie, toen nog onder de functietitel badbroeder. Inmiddels is ze doorgegroeid tot gespecialiseerd verpleegkundige op de afdeling Obstetrie. “Ik heb heel veel stappen gezet, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Soms moet je gewoon durven.”
Van keuken en scheermes naar kraamzorg
Anita startte in het ziekenhuis op 22- jarige leeftijd, waar ze onder andere zorgde voor vervoer van en naar onderzoeken van patienten, en voorbereidde op operaties. “Dat betekende destijds nog scheren met een echt mes. Later ging dat gelukkig over op elektrisch en mocht alleen de verpleging dat doen.” Daarnaast werkte ze ook in de afdelingskeuken op het Thoraxcentrum. Toch wilde ze meer. “Ik kwam oorspronkelijk uit de verzorging en ik voelde: ik kan meer.” Na overleg met haar leidinggevende, die haar wilde behouden voor het UMCG, werd gezocht naar mogelijkheden om verder te leren. Zo kwam ze in een BBL-traject terecht, waarbij ze één dag naar school ging en daarnaast werkte op de afdeling. Twee jaar later was ze gediplomeerd verpleegkundige.
De volgende stap: naar de kraamafdeling
Na jaren op de afdeling Cardiologie te hebben gewerkt, merkte Anita dat ze toe was aan iets nieuws. Een oud-collega tipte haar over de kraamafdeling. “Als kind wilde ik al kraamverzorgster worden, dus dit voelde als thuiskomen.” Ze werkte er twee jaar, maar miste de spanning en dynamiek van de cardiologie. “Ik had behoefte aan meer acute zorg. Dus heb ik een beetje zitten ‘stalken’ bij mijn oude hoofd om te kijken of ik verder mocht leren.” Dat mocht. Anita kreeg de kans om de volledige opleiding tot gespecialiseerd verpleegkundige obstetrie te volgen, en sindsdien werkt ze op haar huidige plek.
Werken met hart, hoofd en handen
Op de afdeling Obstetrie begeleidt Anita zwangere, barende en net bevallen vrouwen. Vaak gaat het om patiënten met verhoogd risico, zoals vroeggeboortes of medische complicaties. “Het is warme zorg, maar ook technisch uitdagend. Soms mis ik een bevalling omdat ik elders nodig ben, maar als ik tijd heb loop ik daarna even langs op de kraamafdeling. Even checken hoe het is gegaan, dat persoonlijke contact vind ik belangrijk.” Naast haar werk op de afdeling is Anita actief in het verpleegkundig spreekuur, zit ze in het verpleegkundig council en heeft ze zich ontwikkeld als ergo-coach. “Ik blijf me graag ontwikkelen, dat hoort bij het vak én bij mij.”
De weg omhoog gaat via omwegen
Haar loopbaan ging niet in één rechte lijn. “Ik heb ooit in Den Haag een inservice-opleiding geprobeerd, maar ben teruggekomen naar Groningen. Ik heb in de verzorging gewerkt, bij Vredewold in Leek, en via-via ben ik in het UMCG beland.” Ze vertelt hoe ze als afdelingsassistent beperkt was in wat ze mocht doen. “Soms vroeg een patiënt me om te helpen uit bed, maar dat mocht niet. Terwijl ik wist dat ik het kon. Dat voelde frustrerend.” Door de steun van destijds leidinggevende Marga Posthumus en enkele andere collega’s kreeg ze alsnog de kans om verder te groeien.
Geen spijt van de stap omhoog
“Ik ben nooit bang geweest dat ik het niet zou kunnen,” zegt Anita. “En wat was het ergste dat kon gebeuren? Dat ik terug zou moeten naar mijn oude functie. Maar dat is nooit gebeurd.” Ze is trots op wat ze bereikt heeft. “Het mooiste zou zijn om ooit verloskundige te worden, maar daar is een vierjarige opleiding voor nodig. Dat zie ik mezelf nu niet meer doen. Toch sta ik nu al zo dicht bij het vuur dat het goed voelt.”
De gezagvoerder maakt zijn afscheidsvlucht. 'Geachte passagiers, dit is mijn laatste traject en daarom wil ik u iets bijzonders aanbieden. WIJ ZULLEN EEN LOOPING MAKEN! Fasten your seatbelts, please.'
Er komt een vrouw van 90 bij de drogisterij en ze vraagt aan de dame achter de toonbank: "Heeft u misschien maandverband voor mij?" Waarop de dame achter de toonbank zegt: "Bent u daar niet te oud voor, beste mevrouw?"
Jan zit in de trein en wil een sigaar opsteken, maar eerst vraag hij beleefd aan de dame tegenover hem: "Staat u mij toe dat ik rook?" "Doe alsof u thuis bent," antwoordt de dame. Waarop Jan de sigaar voorzichtig wegsteekt en bromt: "Nou., dan maar niet."
Er loopt een man met haar vrouw door een winkelstraat en opeens raakt hij zijn vrouw kwijt.Iemand die de zelfde probleem heeft vraagt aan hem of hij zijn vrouw heeft gezien.daarop antwoord de man van nee.en de andere man stelt hem voor om samen om elkaars vrouwen te zoeken.de andere man vond het een goed idee en zegt :"hoe ziet uw vrouw eruit?"de man antwoord:" ze is redelijk smal met strak kontje en heeft lang blond haar,mini rok,hoge schoenen,...zo ziet mijn vrouw eruit,en uw vrouw?en u vrouw,hoe ziet zij eruit??de andere man antwoord,laat mijn vrouw maar zitten,we zullen uw vrouw gaan zoeken!!!!
Anita en Marie hebben elkaar al jaren niet gezien. Nieuwsgierig vraagt Anita: 'Goh, hoe is het met jou? Wat doe je tegenwoordig?' 'Ik verdeel de rollen in het theater', vertelt Marie, 'Dat lijkt me een hele moeilijke baan', zegt Anita. 'Ach dat valt best wel mee', antwoord Marie. 'Op ieder toilet moet een rol hangen.'
En werknemer komt te laat op het werk. De baas bromt:"Waarom ben jij te laat?" "Ik ben van de trap gevallen" zegt de man. De baas snauwt hem toe:"Dan kon je minstens 20 seconden vroeger zijn, want je was vlugger beneden."
'En, Pietje, heb je tegen de meester gezegd dat je gisteren niet op school kon komen omdat mama een tweeling heeft gekregen?' 'Nee, pa, ik heb maar één baby genoemd. Die andere bewaar ik tot volgende week. Krijg ik weer een dagje vrij.
Jantje komt thuis van school en lacht enorm hard. Vraagt zijn vader aan Jantje: "Waarom lach je zo hard ?" Jantje: "Ik had strafwerk!" Vader: "Wat is daar zo leuk aan dan ?" Jantje:" Ik moest honderd keer IK BEN EEN EZEL schrijven en U moet Uw handtekening eronder zetten van de leraar. "
