"In het dorp WEDDE ( provincie Groningen) staat het "Huis te Wedde." De naam dateert uit een tijdperk, waarin plaggenhutten regel waren en met een stenen huis ( ook steenhuis, steinhaus of stins genoemd ) meestal een versterking werd bedoeld.In de volksmond heet het ook wel "de Burcht." Het kasteeltje staat binnen een omraming van hoge bomen, omgeven door een slotgracht."
In 1568 werd het kasteel ingenomen door de graven van Nassau ( Willem en Lodewijk, Hendrik en Adolf van Nassau ) bij het begin van de Tachtigjarige oorlog, die duurde van 1568 - 1648 en eindigde met de Vrede van Munster. Graaf Adolf stierf in de slag bij Heiligerlee in 1568.In het vierde couplet van Het Wilhelmus, wordt dit beschreven : "Graaf Adolf is gebleven in Friesland in den slag, Zijn ziel in 't eeuwig leven Verwacht den jongsten dag." Thans zetelt de Streekraad Oost-Groningen in het gebouw. Wie meer wil weten over dit prachtig kasteeltje en zijn geschiedenis, verwijs ik naar hun website : www.wedderburcht.nl Zeer de moeite waard voor een bezoekje.
Op bijna iedere invalsweg naar de gemeente treft men het wapen aan van de gemeente HOOGEZAND-SAPPEMEER.Mijn woongemeente. Het bovenste gedeelte is van het vroegere gemeentewapen van Hoogezand, de hamers duiden op de scheepsbouw,die van oudsher in Hoogezand-Sappemeer beoefend wordt.Het tandwiel symboliseert de machinebouw..De onderste helft is van de vroegere gemeente Sappemeer.De ploeg duidt op de landbouw,die er na de ontginning van het woeste veengebied tot bloei kwam.De golven symboliseren het reeds in de 17e eeuw drooggelegde SAPMEER. In 1949 vond de samenvoeging plaats van beide gemeentes tot Hoogezand-Sappemeer. Het nieuwe wapen is ontworpen door de Hoogezandster kunstenaar NICO J.B.BULDER.
" Er waren eens drie zusters.Ze waren schatrijk en ze brachten hun jonge jaren door in ijdelheid en leidden een liederlijk leven .Op gegeven moment zeiden ze tegen elkaar : "Waar moet dit op uitlopen? Wij hebben schatten geld en goed en wij gebruiken ze niet". Wij doen geen goed op deze wereld, zolang wij bij elkaar zijn.We moeten God dienen. Ze namen afscheid van elkaar en gingen ieder haars weegs."Waar we tercht komen, zullen we een hoge toren bouwen ter ere van God in de hemel.En die torens zullen geheel aan elkar gelijk zijn. omdat wij alle drie gelijk zijn". Ze zijn elk een kant opgegaan, en ze hebben elk hun toren gebouwd.Zo zijn de drie Juffertorens in Groningen verrezen.Nummer 1 kwam tot Schildwolde, haar naam was HELENA;de 2e liep door tot Holwierde ,haar naam was LOUISE; de 3e , HILLEGONDA, ging een heel andere kant op kwam in Onstwedde.Daar prijkten die torens, alle drie van zeer ver te zien; alle drie van onder tot aan de top van steen; alle drie een lust voor de ogen". De toren in Holwierde is in 1855 gesloopt. Jan Willem.
In het noorden werden drie Juffertorens gebouwd, te weten in Schildwolde, Onstwedde en Holwierde. De naam "Juffertorens"lijkt een vreemde benaming voor een robuust, geheel uit baksteen opgetrokken bouwwerk, als men het goed beschouwt. Minder vreemd wordt het, wanneer we de legende kennen, die aan de bouw van de torens is verbonden: Zie voldgende foto :
De bouw van de toren in Onstwedde schijnt volgens zeggen niet helemaal gladjes te zijn verlopen.Wie de toren namelijk goed bekijkt, krijgt dadelijk de indruk, dat hij scheef staat. De indruk is echter onjuist. De spits van de toren is achthoekig en de lijnen van deze achthoek verlopen door de draaiing in de kop niet helemaal recht.Daardoor gaat het lijken, alsof de hele toren scheef staat. Opnieuw vertelt een legende ons waaraan dit te danken/wijten is. De opzichter zou tijdens de bouw onenigheid gehad hebben met de juffer-opdrachtgeefster,die HILLEGONDA heette. De man trok echter aan 't kortste eind (zoals mannen dat wel vaker doen....).Maar toen de juffer uit 't gezicht verdwenen was, moet de opzichter gezegd hebben: "Aan mijn wraak zullen alle komende geslachten genoeg hebben!!" Het reultaat was de gedraaide spits en een "scheve'toren.
Tot zover de legendes van de Onstwedder Juffertoren.
