Hier zijn nog enkele foto's (insecten, vogels, landschappen, haas) van dinsdag 5 juni
2012. De laatste foto is een jonge zwartkop (heeft nog een bruinachtig kapje)
die ik nog juist tussen het kreupelhout kon ontwaren.
Ik heb gisteren van die "ééndagsvlieg" (zoals Frank Deboosere één dag mooi weer
noemt) geprofiteerd om nog enkele natuurfotootjes te maken. Ik heb voor de
eerste maal een karekiet kunnen platen. Die zat wel goed verscholen tussen het
riet. Het is inderdaad zoals het liedje zegt: "Karekiet, kiet, kiet, 'k woon in
't riet, riet, riet. Karekiet in het riet, maar je vindt me toch niet!"
Gisteren ben ik even naar de "Grote Geul" in Sint-Gillis-Waas gefietst. Onderweg
heb ik weer een aantal vogels kunnen waarnemen en vastleggen: o.a. de vink, een
jonge staartmees, de fazant (haan en hen), de kievit, een reiger en de gele
kwikstaart. Een haas zag ik ook nog wegvluchten. Ook een sproeimachine die de
kleuren van de regenboog boven het veld toverde, vond ik de moeite om eens vast
te leggen.
Gisteren ben ik voor de eerste keer dit jaar naar de Verrebroekse plassen
gereden. Daar heb ik enkele foto's kunnen nemen van een konijntje, de Canadese
gans, de grauwe gans, de bergeend en de knobbelzwaan die zich in al haar pracht
en praal liet bewonderen. Bij het naar huis rijden heb ik in een veld nabij
Sint-Gillis-Waas nog enkele kieviten (jong en oud) en een gele kwikstaart kunnen
fotograferen. En ook 2 overvliegende kauwtjes kon ik in de vlucht platen.
Gisteren ben ik met dat stralend weer nog eens naar het Molsbroek in Lokeren
gefietst. Ik heb daar nog een aantal kiekjes genomen. Vooral het tafereeltje met
de futen vond ik een leuk moment. Kijk zelf maar!
Ja, die zwart-wit gevlekte merel zit daar nog steeds in zijn zelfde gebied
(klein, gemengd bos). Ik heb van de gelegenheid dan maar gebruik gemaakt om van
deze toch wel bijzondere soort nog enkele foto's te maken. Verder toon ik nog
een deel van de oogst (foto's) van vandaag en de voorbije dagen.
Vandaag heb ik enkele foto's kunnen nemen van jonge bergeendjes en de kuikens
van de Canadese gans. Ook een jong wild konijntje liet me toe om het vrij dicht
te benaderen.
Gisteren heb ik niet alleen die vreemde" casarca" (foto 2) kunnen platen, maar
de omgeploegde akkers, die er nu uitzien als golvende zeeën en waarop o.a.
bergeenden en kokmeeuwen kwamen pleisteren (foto's 1, 3, 5, 8), vond ik de
moeite om eens te fotograferen. Ook een overvliegende scholekster (foto 4) en
kokmeeuw (foto 9), een bergeend (foto 7) en de bloeiende dagkoekoeksbloem (foto
6) en brem (foto 10) heb ik op foto vastgelegd.
Gisteren (14 mei 2012) ben ik nog eens gaan kijken naar de waterplas in
mijn buurt (Clementwijk in Sint-Niklaas) en daar zag ik voor het eerst deze voor
mij onbekende vogel. Na enig speurwerk op het internet kwam ik tot de ontdekking
dat dit een "casarca" was. De casarca (Tadorna ferruginea), ook
wel roestgans genoemd, is een oranjebruine halfgans.
De casarca is oorspronkelijk een broedvogel van Noordwest-Afrika,
Zuidoost-Europa, de landen rond de Zwarte Zee en Centraal-Azië tot ver in China.
Kenmerken van deze vogel zijn:
Het verenkleed is oranjebruin van kleur
De kop is duidelijk lichter van kleur dan de rest van het
lichaam
Het mannetje heeft in het zomerkleed een dunne, zwarte
halsring
De snavel en de poten zijn zwart van kleur
De poten zijn relatief lang
De vleugels zijn zwart met een groot, wit
vleugelveld
De casarca heeft een lengte van 60 tot 70 cm en een vleugelspanwijdte van
gemiddeld 120 cm. Daarmee is de casarca iets groter dan een eend, maar kleiner
dan de meeste ganzensoorten.
De casarca is te vinden in meren, moerasgebieden, brak water en
rivierdelta's.
De casarca broedt in holen, zoals boomholtes, rotswanden en ruïnes, en legt
6 tot 16 eieren. Jonge vogels lijken op het volwassen vrouwtje, maar hebben vaak
een grijze in plaats van witte voorvleugel.
Nu vraag ik mij wel af of dit exemplaar uit een vogelcollectie komt of toch
wild is. Het viel mij op dat deze vogel toch wel vrij schuw was.
Ieder jaar opnieuw vieren wij op de 2de zondag van mei "Moederdag". Daarom wil
ik op deze toch wel bijzondere dag alle moeders met deze foto ook eens in de
bloemetjes zetten.
Ik ben vandaag nog eens even in het archief gedoken (wegens gebrek aan nieuwe
foto's omwille van het tegenvallende weer). Hier zijn enkele foto's van vogels
die zich meestal laten zien in het water of in de omgeving ervan. Foto 1 en 2:
knobbelzwaan Foto 3: nijlgans Foto 4, 9 en 10: reiger Foto 5:
roodschoudertaling Foto 6 en 7: tafeleend Foto 8: witte gans
De fuut vind ik één van de mooiste watervogels die wij geregeld op plassen en
meren kunnen waarnemen. Hier zijn een aantal foto's die ik tijdens mijn
natuurtochtjes van deze vogel heb kunnen vastleggen. Hier volgt ook nog een
beetje uitleg over deze toch wel bijzondere vogel.
De fuut is een typische watervogel van plassen en meren. Zijn donkere
oorpluimen geven hem een karakteristiek uiterlijk. Hij heeft een wit gezicht met
een roodbruine en zwarte kraag eromheen die opgericht staat bij het
baltsritueel. Zijn onderkant is wit, van boven is hij donker overgaand in
roestbruin. Tussen oog en snavel zit een zwarte streep. De poten hebben geen
zwemvliezen. De jongen zijn zwart-wit gestreept en vaak maken zij een ritje
achterop de rug van hun ouders.
Doordat de poten vrij ver naar achteren op het lichaam staan, kan de fuut
zich niet zo gemakkelijk lopend over het land voortbewegen. Nesten worden daarom
bij voorkeur dicht langs de waterkant gebouwd. Een zeer kenmerkende eigenschap
is de mogelijkheid om redelijk lange afstanden onder water zwemmend af te
leggen. Dit wordt gedaan om vis te eten, of om te vluchten bij gevaar.
Een fuut leeft van visjes (2-10 cm), welke onder water worden gevangen door
ze te achtervolgen. Dit gebeurt door onder water te duiken, en tot zo'n halve
minuut onder water te blijven. In zeer helder water wordt soms vanaf de
oppervlakte gejaagd. Dan kijkt de fuut met de kop onder water.
Futen staan bekend om hun baltsgedrag. Dan zwemmen ze naar elkaar toe, met de
hals gestrekt, en zwemmen tegen elkaar op, met de borst uit het water geheven.
In het voorjaar wordt langs de waterkant een stevig nest gebouwd, waar de eieren
in worden gelegd. Beide ouders broeden die om beurten uit, hoewel het nest soms
voor kortere tijd wordt verlaten. Dan worden de eieren met plantenresten
afgedekt, dit ter camouflage. I
De kuikens hebben zwart-wit gestreepte lichamen, waaraan de ouders ze kunnen
herkennen. Enkele dagen nadat ze uit het ei zijn gekomen kunnen de kuikens al
zwemmen. Toch zie je vaak dat de ouders de jongen op de rug meenemen, zelfs
tijdens het duiken. Op de rug zijn de kuikens beter beschermd tegen roofvissen
en reigers. Na ongeveer tien weken zijn de jongen zelfstandig.
Deze namiddag van de opklaringen geprofiteerd om toch nog eens een
verkenningstochtje te maken en de volgende foto's te nemen. Foto 1 en 2:
houtduif foto 3: winterkoninkje foto 4 en 5: lijster foto 6 en 9: kuifeend
foto 7 en 10: kokmeeuw foto 8: kuifeend en witoogeend
Op een waterplas met vogels krijg je regelmatig wel wat actie te zien! Daarbij
horen o.a. spetterende achtervolgingsscènes, badderende en klapwiekende
watervogels... zoals de volgende foto's illustreren. Foto 1, 2, 3, 5 en 6:
bergeenden Foto 4: meerkoet Foto 7: tafeleend Foto 8, 9, 10 en 12: wilde
eenden Foto 11: witoogeend
Na zo'n sombere, koude en natte maand april deed het nog eens deugd om van een
weldoend en zalig zonnetje te kunnen genieten. Daarom ben ik gisteren (1 mei
2012) nog eens op de fiets gesprongen en heb ik volgende foto's kunnen nemen. Op
aanvraag zal ik nu ook de namen van de vogels vermelden. Foto 1: Turkse tortel
Foto 2 en 4: ekster Foto 3: kraai Foto 5 en 6: kuifeenden Foto 7: bergeenden
Foto 8: merel
Af en toe neem ik ook wel eens foto's van insecten. Alhoewel dit zeker niet mijn
specialiteit is, durf ik er mij toch soms aan wagen. Hier volgen dan ook enkele
resultaten.
Op mijn fietstochtjes door
de natuur kom ik niet enkel vogels tegen maar op één van die typische
polderwegen kwam deze haas mij toegelopen. Hij nam ook nog even de tijd om op
enkele meters afstand een rustpauze in te lassen om er daarna weer vandoor te
gaan. Van dit tafereeltje heb ik de volgende foto's kunnen nemen. Dit was wel
een aangename ontmoeting, vond ik.
