Bij de waterkant

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Bij de waterkant zit iemand heel stil

Bij de waterkant koud en kil

Bij de waterkant zo eenzaam en alleen

Bij de waterkant zo hellemaal alleen

Wat zit ze in de grond te schrijven

Het beginnen langzaam op letters te lijken

Ik kan er een h en een e uit ontcijferen

Door mijn nieuwsgierigheid blijf ik er na kijken

Maar als ik dan ook de l en de p ontcijfer

Begin ik het toch een beetje koud te krijgen

Ook de m en nog een e schreef ze in de grond

Ik bleef er maar na kijken wat daar geschreven stond

Ik dacht dat ze klaar zou zijn met schrijven

Maar niets zou mooier lijken

Ze pakte de stok weer in haar handen en schreef door

Dacht in me zelf waar is dit goed voor

Ik keek een moment op zei

Toen er eens stemmetje iets zei, in mij

Maar toen ik de woorden las, ik kan het leven

Wilde ik haar zoveel steun geven

Toen de twee laatste woorden kwamen

Kon ze haar evenwicht niet meer bewaren

Het waren de woorden meer en aan

Ik dacht in me zelf, wat heb je je aangedaan

Snel ging ik naar dat meisje toe

Ze zei tegen me, ik ben zo moe

Waarop ik antwoorden geef niet aan de dood toe

Ik ben er voor je geef niet op, alles komt nu goed