Leg wat vuur opzij om te zijner tijd, als het nodig is, die ander te verwarmen. Leg nu een uur opzij voor als het straks moeilijk wordt je te ontworstelen aan twee lieve armen.
Leg wat durf opzij als te zijner tijd het jou plotseling aan moed zou ontbreken. En leg wat taal opzij als te zijner tijd liefde jou beletten zou te spreken.
Leg wat kracht opzij om te zijner tijd, als het moet, die ander te warmen met woorden. Leg muziek opzij om te zijner tijd de valse noten te vervangen door akkoorden.
Het gevoel niet weggeëbd. De bloem nog niet verlept. Zorg dat je in voorraad hebt puur en ongerept iets van al het goeds dat je hebt bewaard en dat zich uitbetaalt als rente: iets van al dat liefs zorgvuldig opgespaard voor een leven in een nieuwe lente.
Als je de regels kent. Als je weet hoe het hoort, Als je meedoet op onze voorwaarden, Als je kijkt met onze ogen, Als je spreekt met onze woorden, Als je loopt in onze sporen, Als je in ons straatje past, Als je met twee woorden spreekt, Als je U zegt tegen ons, Als je dankbaar bent, Als je trouw bent aan jezelf,..... Hebben wij goed nieuws voor jou, dan mag je onze leider zijn !
Wij weten een ander altijd goed te vertellen hoe hij of zij leven moet! Maar wij zelf....... leven wij zoveel beter???
Neem je tijd om gelukkig te zijn. Je bent een wandelend wonder op deze aarde. Je bent enig, uniek, onvervangbaar. Weet je dat ? Waarom sta je niet verstomd, ben je niet blij, verbaasd over jezelf en over al die anderen om je heen ?
Vind je het nog zo gewoon, zo vanzelfsprekend, dat je leeft, dat je leven mag, dat je tijd krijgt om te zingen en te dansen, om gelukkig te zijn ? Waarom dan je tijd verliezen in een zinloze jacht naar geld en bezit? Waarom ruziemaken, je vervelen, je verdrinken in zinloos amusement en slapen als de zon schijnt ?
Neem rustig de tijd om gelukkig te zijn. Tijd is geen snelweg tussen de wieg en het graf, maar ruimte om te parkeren in de zon ! De jaren zijn geen kilometerpalen om te verslinden, maar elk jaar, ook tweeduizendzeven, is een milde gave uit Gods Hand, om NIETS gegeven.... En jij zou dan niet gelukkig zijn ??
je moeder jou in haar armen nam heeft niemand er bij stilgestaan dat het ook wel eens zó kon gaan dat je verdere leven niet zou geven wat ieder wel verwacht van 't leven
Ja, je groeide op en speelde blij ongemakken hoorden daar niet bij Maar toen je zelf ook moeder mocht zijn merkte je: niet alles gaat nou even fijn
je jonge leven bracht al gauw veel ongemak en behalve 't niet kunnen uitoefenen van je vak kreeg je nog veel meer dingen op je dak
je kon niet 100% zorgen voor je man en kinderen omdat pijn en ongemakken je gingen hinderen artsen konden niet dát voor je betekenen waarop andere mensen wél kunnen rekenen
Langzaam raakte je verder van de been je kon ook bijna nergens meer heen Het bed werd je trouwe kameraad in plaats van lopen en fietsen op de straat
Je man stond met de handen in 't haar "wat is het toch allemaal met haar?" van stoel naar kruk en in de scoot-mobiel is alles wat er voor je te genieten viel.
En toch wil je verder leven als een mens zoals iedereen, met een hele grote wens: Laat me weer worden de spil van ons gezin Wie weet, misschien komt er wel een nieuw begin
Ieder mens heeft een verwachting van zijn leven, maar de uitkomst hiervan is niet iedereen gegeven. Sommigen wel, die kunnen profiteren niets op hun levensweg dat het geluk doet keren. Maar anderen moeten, soms vroeg, soms laat, ervaren dat alles niet altijd op rolletjes gaat. Gezondheid is voor velen niet altijd weggelegd en dat is dan nog positief gezegd.
Een groot deel van 't leven hier op aarde heeft helaas voor hun niet die waarde welke ze vroeger hadden gedacht, want hulpbehoevend zijn hadden ze niet verwacht.
En toch hebben zij vaak een kijk op het leven die aan menigeen niet is gegeven. Ze leren leven met de ongevraagde beperkingen en genieten zo van alle hun nog gegeven dingen.
Als je na een lang en werkzaam bestaan eindelijk met 'n welverdiend pensioen mag gaan, lijkt 't soms dat men zich af gaat vragen: hoe vul ik toch die vele, lange dagen.
Maar in deze drukke, veelvragende maatschappij zet je deze gedachten vaak heel snel opzij. Er zijn zoveel medemensen die om hulp vragen dat je in al die vele, lange, vrije dagen tijd tekort komt om de hulp te bieden die men vraagt op zoveel diverse gebieden.
Want in onze levendige, zorgvragende maatschappij hoort vrijwilligerswerk er absoluut en zeker bij. Van jong tot oud, van groot tot klein vindt men "geholpen worden" echt wel fijn.
Dan hebben alle dagen plots weer volop zin en de maatschappij, daar blijf je middenin.
Staat de wereld zo in vuur en vlam ? WAAROM Verdient niet ieder z'n eigen boterham ? WAAROM Moet men nog steeds van anderen profiteren ? WAAROM Wil men van ervaringen nog steeds niets leren ? WAAROM Zijn er zoveel rijken en nog VEEL MEER armen ? WAAROM Kent de mensheid nog altijd zo weinig erbarmen ? WAAROM Zijn alle volkeren op de wereld nog niet één ? WAAROM Vluchten mensen massaal soms overal nog heen ?
Omdat de mens nog steeds niet wil erkennen Dat men aan één mensheid toch zal moeten wennen.
Het leven dat ons wordt gegeven duurt vaak lang, soms ook maar even. Zorg dat je altijd terug kunt zien, niet hoeft te zeggen "maar misschien".
Terugzien op een leven, waarin degene die echt naast je staat, zich niet bewust is van enig kwaad dat je hem of haar hebt aangedaan. Kijk elkaar vooral vertrouwvol aan, zodat je voor die ander wat kunt betekenen, dat die echt steeds op je mag rekenen.
Samen staan we in het leven sterk, verzetten we dan bergen werk. Als zo je leven is voortgegaan, heb je aan de verwachtingen voldaan dat je samen met anderen op deez' aarde geweest bent van onschatbare waarde.
De regen valt in stromen neer, waar blijft toch het mooie voorjaarsweer ? Ons klimaar is totaal verstoord, 't Is helemaal niet zoals het hoort. Lekker aangenaam is er nu niet bij en dat maakt anders de mens zo blij. Dagen en weken zijn zo verleden tijd, 't ritme in de natuur zijn we een beetje kwijt. De zomermaanden staan al voor de deur, met al die bloemen, vol van geur. Maar dan moet eerst de zon ons gaan verblijden met betere en met warmere tijden, zodat de natuur komt tot z'n volle pracht, want daar hebben we nu lang genoeg op gewacht.
Gedichten en Verzamelingen
