Na jaren werken in onze maatschappij, zijn we rond ons zestigste jaar eindelijk vrij. Vrij om te doen wat we eerder niet konden, of er simpelweg de tijd of ruimte niet voor vonden. Maar toch is dat vrij zijn soms maar schijn, omdat er dan weer andere, nieuwe "projecten'zijn. Oma en opa hebben nu toch volop tijd, dus daar kunnen we onze kroost wel kwijt. En problemen, klein of groot, dik of dun, ga ermee naar huis en vertel het hun. Wat we daarbij veelal vergeten, en wat we echt wel moeten weten: Ouders mogen en moeten in de na-dagen van hun leven, alleen genieten van fijne dingen, die wij hun geven! Heel hun leven stonden ze voor ons klaar, gun ze een fijne oude dag, dat lieve paar.