Demokratie

Een demokratie is – zo zegt men – het tegenovergestelde van een politiestaat ofte een diktatuur. In deze laatste dansen en springen er immers 99 voor éne. In het eerste geval dansen en springen er 49 voor 51. En van die 51 dansen en springen er 50 voor éne. In totaal dansen en springen er dus eveneens 99 voor éne.

Vraag : Wat is nu in feite het verschil tussen beide ?

                 Ietwat meer duidelijkheid kan je verwerven in

                 nl.wikipedia.org/wiki/Tirannie_van_de_meerderheid

Het woord ‘demokratie’ houdt ipso facto in dat de kleine man – ook gepeupel genoemd - rechten heeft, dat, met andere woorden, de plebejer evenveel rechten heeft als de aristokraten en hun aanhang.

En het zijn dan ook in de eerste plaats de rechtbanken die daarvoor moeten zorgen en daar verantwoordelijk voor zijn. In het spaans zegt men dat heel mooi :             

“ En una democracía se goza de derechos a condición de no usarlos“ 

(In een demokratie heeft men rechten op voorwaarde er geen gebruik van te maken). Sarkasme van hoog niveau, maar wel een schot in de roos.

En …. voor ik het vergeet …. in een demokratie ben je niet gehouden om jouw onschuld te bewijzen, zoals in een politiestaat of een diktatuur. Het is aan het gerecht om dat te doen. Wordt jouw schuld niet bewezen ? “Bij gebrek aan bewijzen.” Dan ben je onschuldig. Zo simpel is het. In theorie dan toch.

Mijne gang is ondertussen geschuurd en proper gebleven. Ik zie dit als een stille wenk om te mogen verder gaan.

Neem, je hebt een juridisch probleem. Wat is zowat het verstandigste dat je kan doen ? Je vraagt het mij niet, maar mocht je mij dat vragen dan zou ik suggereren om naar een justitiehuis te gaan. Hun adressen staan in elk beter telefoonboek. Nou ja, denk ik toch. Zelf heb ik geen telefoon en bijgevolg ook geen telefoongids. Maar ze bestaan. Dat weet ik. Daar zal men jou beleefd en vriendelijk (meestal dan toch) te woord staan en jou passend advies geven. Toon echter begrip, want er bestaat geen enkel advokaat die in alle domeinen gespecialiseerd is. Hun advies kan dus iets of wat oppervlakkig zijn. Maar zelfs daarmee ben je meer dan waarschijnlijk al een heel eind verder.

Tracht dan met je tegenpartij tot een overeenkomst in der minne te komen. Dat is in het voordeel van beide (of meerdere) partijen. Uwe kop uitwerken kost je alleen maar geld, en vaak nutteloos dan nog. Wees dus verstandig. Het gerecht leeft grotendeels van gefrustreerde heethoofden. Weet je trouwens wel wat zo een toga kost ? Je zou zoiets eens bij warm weer een paar uur binnenskamers moeten dragen. Je zou rap weten wat ik bedoel. 

Je kan ook een pro deo advokaat vragen. Persoonlijk zou ik dat niet aanraden. Een diploma doktoraat in de rechten is geen waarborg voor verworven kennis. Steek uw licht eens op bij mensen die er meer van weten. Dat je op de universiteit niet leert hoe een koffiezetapparaat werkt of hoe je soep maakt lijkt me nogal wiedes, maar als je daar afgestudeerd bent moet je toch weten waar op de briefomslag je de postzegel moet kleven. Niet ?

Tracht te weten te komen bij welke advokaat je best terecht kan met betrekking tot het onderwerp van jouw zaak. Weet je dat er advokaten zijn die zich bijvoorbeeld uitsluitend met verkeerswetgeving bezig houden ? En zorg er voor dat ge een betere verzekering rechtsbijstand hebt. Laat je niet leiden door hun reklame. En zit jouw makelaar maar achter de veren. Hij kan – als hij wil of durft - de verzekeraar wel ietwat onder druk zetten. Want er staat geen enkele verzekeringsmaatschappij van ongeduld te dansen om voor jou kosten te maken.

En, vergeet niet, er zijn twee soorten goede advokaten : de tweede soort zijn die welke de wetten kennen, de eerste zijn die welke de rechter kennen.Amen

Aristotelesde2de