De kern van alle dingen is stil en eindeloos. Alleen de dingen zingen. Ons lied is kort en broos.
En donker zingt mijn bloed, van heimwee zwaar doorwogen. Ik zeil langs regenbogen Gods stilte tegemoet.
Adagio Felix Timmermans
Voor zover ik mij kan herinneren heb ik de taak van de schrijver altijd in de eerste plaats gezien in het herinneren, het niet vergeten, het bewaren van het vergankelijke in het woord, het oproepen van het voorbije door liefdevolle uitbeelding.
HERMAN HESSE
Het bladerloze licht
HANNY MICHAELIS
Het bladerloze licht van een herfstdag zonder wind maakt oude mensen ontroerend mooi.
Doordat zij de worsteling met het verval al lang hebben gestaakt en spiegels niet meer vrezen, zijn zij broos geworden en doorschijnend als gesponnen glas met de zachte mysterieuze glans van zilver
ZOMER
dit is de barre tijd dat alles dorst heeft/ het is heet
... (een zon van vuur over de aarde staat en alles verzengt)
... Dit is de tijd dat vrouwen hevig zijn en mannen zwak: De Hond verlamt hun hoofd verzengt hun dij.
ALKAIOS (ca 600 V. C.) vert.Johan Boonen
Antieke Liefdespoëzie Kijken naar jou uit duizend ogen
verzameld door Patrick Lateur
De waterlelie
FREDERIK VAN EDEN 1860-1932
Ik heb de witte water-lelie lief, daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon uitplooit in het licht.
Rijzend uit het donker-koelen vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenscht niet meer...
uit: van de Passielooze lelie 1901
Ernstig uur
RAINER MARIA RILKE 1875-1926
Wie nu ergens weent in de wereld, grondeloosweent in de wereld, weent om mij.
Wie nu ergens lacht in de nacht, grondeloos lacht in de nacht, lacht mij uit.
Wie nu ergens dwaalt in de wereld grondeloos dwaal in de wereld, dwaalt naar mij
Wie nu ergens sterft in de wereld, grondeloos sterft in de wereld, ziet mij aan.
Ik heb veel boeken en 's avonds... Ach je kent de beschrijvingen van het geluk evengoed als ik. We geloven erin; dat is al geluk.
Remco Campert
JOHAN DAISNE 1912-1978
Danken
In deze tijden van opstandigheid, die bruut met het verleden willen breken, die alles beter weten, maar geen teken of taal begrijpen van de eeuwigheid-- in deze tijd, eenzaam, maar niet alleen, voel ik mij geroepen om te danken, met een bedeesd geluid van blijde klanken, voor dit bestaan en zijn duizend -en- een schone geschenken,: een vader en een moeder, het oude huis, het lief, de vrouw, het kind, de buurman en de tuin, het stuifmeelpoeder waarmee de lente altijd opnieuw begint- de boeken, de muziek, de wetenschap, de schutsengel in dagen moe en slap, de moed, de arbeid en de beterschap, en van dat alles de betekenis: dat dit bestaan een zinrijk wonder is.
Heel lang geleden heb ik jou bedacht zo had ik altijd iets waar ik naartoe kon leven en toen jij zei "hier ben ik" was ik niet verbaasd je was precies zoals ik had verwacht maar nu pas weet ik dat ik je niet verzonnen heb.
Gedicht uit de bundel "Achter een Glimlach" Uitgeverij WEL - Bergen op Zoom - 4de druk
VAN REYBROUCK WINT AKO LITERATUURPRIJS 'Congo. Een geschiedenis' zet zijn literaire opmars voort. David Van Reybrouck kreeg zijn derde onderscheiding in evenzoveel weken. De prijs voor het beste Nederlandtalige fictie- of non-fictieboek werd in het Teylers Museum in Haarlem uitgereikt. 'Zes meesterwerken' had de vijfkoppige jury nog in de finale. Daaronder drie Vlamingen, waarvan Tom Lanoye en David Van Reybrouck van te voren als grootstekanshebbers werden getipt. De laudatio liet weinig vooruitzicht op spanning. De mededeling dat de jury kos voor een boek dar verrast en ontroert, kon nog op betrekking hebben op beide kanshebbers. Maar de volgende zin, dat het winnende boek ' het anekdotische aan het historische koppelde' liet niets meer aan de verbeelding over.
Congo, een geschiedenis haalt daarmee zijn derde grote onderscheiding op korte tijd binnen. Eind oktober kreeg het al de LIBRIS LITERATUURPRIJS en begin vorige week de JAN GRESHOFF-PRIJS.
David Van Reybrouck (39) beschrijft in zijn boek de geschiedenis van Congo van 1850 tot 2010. Volgens de jury verbindt hij op weergaloze wijze het begin van de Belische aanwezigheid met de huidige situatie in dat land.' Door zich te baseren op historische gegevens en zich uitgebreid te documenteren', zegt de jury, 'gaat de schrijver te wer als historicus, maar hij doet geen enkele moeite de romancier in zichzelf te onderdrukken. Zijn superieuere literaire stijl geven de feiten vleugels, haalt ze onderuit en dompelt de lezer onder in een verbijsterende historische documentaire'. Congo. een geschiedenis is een knap gecompnneerd verhaal over uitbuiting, slavernij, colionalisme, terreur, veerkracht en overleven. Het is het verhaal dat Van Reybrouck moest vertellen en dat hij doet zonder ook maar een moment de greep op zijn materiaal te verliezen: persoonlijk meeslepend humaan,toegankelijk en bijna achteloos.
Vorig jaar won Erwin Mortier met Godenslaap en erdere laureaten waren Doeschka Meijsing (2008) A.F.T.(2007), hans Münsterman en Jan Siebelink
Mulisch' vader Kurt Victor Karl Mulisch werd in 1892 geboren in Gablonz an der Neiße in het toenmalige Oostenrijk-Hongarije, nu Jablonec nad Nisou in Tsjechië. In de Eerste Wereldoorlog was hij commandant van een batterij zware bereden veldartillerie aan het Russische, Italiaanse en Franse front. Na de oorlog emigreerde hij naar Nederland. Mulisch' moeder Alice Schwarz zag op 16 maart 1908 in Antwerpen het levenslicht als dochter van een joodse bankier uit Frankfurt am Main. Vanwege hun vriendschappelijke contacten met Duitse officieren vluchtte het gezin Schwarz na deEerste Wereldoorlog van Vlaanderen naar Nederland. Aldaar ontmoetten Karl Mulisch en Alice elkaar via haar vader, die de oorlogsveteraan aan een baan hielp. Naar aanleiding van deze samenloop van omstandigheden zou Mulisch later concluderen dat hij zijn bestaan te danken had aan de Eerste Wereldoorlog.
In april 1926 trouwden Karl Mulisch en Alice Schwarz in Amsterdam en uit het huwelijk werd op 29 juli 1927 hun enige zoon Harry geboren op het adres Westerhoutpark 16 te Haarlem, waar de familie zich had gevestigd. Harry werd grotendeels opgevoed door de huishoudster, Frieda Falk, die in 1891 geboren werd in Posen in het toenmalige Duitse Keizerrijk, thans Poznań in Polen. Met haar reisde de vierjarige Harry, die gedeeltelijk in het Nederlands en in het Duits werd opgevoed, in het najaar van 1931 naar Berlijn (ten tijde van de Weimarrepubliek) en verdwaalde er in het labyrint van de Tiergarten. Naar eigen zeggen zouden dit de plaats en het moment geweest zijn waarop de voorwaarden voor zijn schrijverschap tot stand kwamen.
Mulisch leerde schrijven op een particulier instituut in Haarlem, dat hij bezocht tussen 1933 en 1939. In deze jaren schreef Harry al zijn eerste verhaal, De pottebakker, een verhaal over een komisch voorval op school. In 1936, toen Mulisch negen was, scheidden zijn ouders. Zijn moeder verhuisde naar Amsterdam (en zou in 1951 naar Californië emigreren), terwijl Harry bij zijn vader, K.V.K. zoals hij hem later in zijn geschriften vaak noemde, in Haarlem bleef. Zijn vader werd na de vrolijke jaren twintig zwaarmoedig. Bovendien daalde zijn inkomen waardoor de afgeslankte familie een aantal keren verhuisde naar kleinere woningen.
In de jaren dertig kreeg Mulisch grenzeloze interesse in de chemie, die was gewekt door het jongensboek De ongelooflijke avonturen van Bram Vingerling (1927) van Leonard Roggeveen. Later besefte Mulisch dat Bram Vingerling in feite de alchemie beoefende, een van de belangrijkste thema's uit zijn oeuvre.
Tweede Wereldoorlog en revelatie van een jonge schrijver
Met de kreet "Krieg, Krieg! Herr Mulisch! Es ist Krieg! Die Deutschen sind da!", uitgeschreeuwd door opvoedster Frieda, begon voor de twaalfjarige Harry de Tweede Wereldoorlog. In de oorlogsjaren was Mulisch vader in opdracht van de nazi's directeur personeelszaken van Lippman-Rosenthal & Co. Dit bankiershuis had de taak geconfisqueerde joodse bezittingen, zoals tegoeden, effecten en andere kostbaarheden te 'beheren'. Dankzij de samenwerking met de nazi's was K.V.K. in staat zijn joodse ex-vrouw en zijn joodse zoon uit Duitse handen te houden. Harry's groot- en overgrootmoeder van moeders kant zijn in 1943 naar concentratiekampen weggevoerd. Doordat Mulisch enerzijds de zoon was van een collaborateur en anderzijds een kind van een joodse vrouw (en kleinzoon van slachtoffers) leefde hij in een merkwaardige positie. Deze omstandigheden leverden stof op voor een groot deel van zijn werk. Het heeft hem duidelijk gemaakt hoe ingewikkeld dingen als goed, kwaad en schuld liggen. Dit is waar zijn werk vooral over gaat. Een gevleugelde uitspraak van Mulisch was: "Ik heb de oorlog niet zo zeer 'meegemaakt', ik 'ben' de Tweede Wereldoorlog." Na de bevrijding zou vader Mulisch worden opgepakt wegens collaboratie.
In 1941 verhuisde Mulisch met zijn vader en Frieda naar de Anna van Burenlaan in Haarlem. Mulisch verklaarde het belang van dit huis in zijn leven: "In dat huis is het allemaal gebeurd. Daar beleefde ik de oorlog. Daar schreef ik mijn eerste verhalen en romans. Daar ging ik voor het eerst met een meisje naar bed." Na vier jaar Eerste Christelijk Lyceum van Haarlem bleef hij weg van school. Directe aanleiding was het zakken voor een herexamen, de dag na 5 september 1944 (Dolle Dinsdag), waarna Mulisch een autodidact pur sang werd.
Aanvankelijk produceerde Mulisch in zijn kamertje chemische boeken die voor iedereen toegankelijk moesten zijn. Maar ondanks zijn zelfverklaarde afkeer van literatuur werd Mulisch wel degelijk beïnvloed door bepaalde schrijvers. Edgar Allan Poe was de eerste invloed op de jonge Mulisch, wat blijkt uit zijn eerste probeersels. Van Thomas Mann leerde hij de discipline om elk woord, iedere zin af te wegen, terwijl hij tegelijkertijd diep onder de indruk raakte van de overvloedige stijl van Dostojevski. Jorge Luis Borges was in de jaren zestig de laatste auteur die hem genoeg kon boeien om diens oeuvre te verslinden. Verder heeft hij naar eigen zeggen nooit veel literatuur gelezen, enkel het hoogst noodzakelijke om op de hoogte te blijven van collega-schrijvers. Hij zei dan ook van zichzelf: Ik ben een schrijver, geen lezer.
Mulisch' volgende teken van zijn schrijverstalent was het verhaal De kamer. Het werd op 8 februari 1947 gepubliceerd in Elseviers Weekblad. Het verhaal gaat over iemand die in zijn jonge jaren verwonderd was over een kamer. Hij kan de bekoring niet verklaren, totdat hij veertig jaar later terugkeert en de kamer bewoont. Dan komt hij erachter waarom deze kamer hem fascineerde: het blijkt zijn sterfkamer te zijn.
De jonge Mulisch hield zich eind jaren veertig bezig met occultisme, spiritisme en het toneel. Hij sloot zich aan bij het Amsterdamse Reis-Opera-Gezelschap en trok met een operette voor arbeiders door de polder. Inmiddels was hij in 1949 begonnen aan zijn eerste volwassen roman. Pas na twee jaar intensief schrijven zou hij zijn debuut archibald strohalm afronden.
Vrouwen en kinderen
In 1971 trouwde Mulisch met de kunstenares Sjoerdje Woudenberg. Met haar kreeg hij twee dochters, Anna (1971) en Frieda (1974). Sinds 1989 woonde hij samen met zijn vriendin Kitty Saal, met wie hij een zoon Menzo (1992) kreeg.
Overlijden
Op 29 oktober 2010 berichtten media dat Mulisch ernstig ziek was en niet lang te leven meer zou hebben. Op 30 oktober 2010 rond acht uur 's avonds overleed hij op 83-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. De overledene wordt op zaterdag 6 november 2010 begraven op de begraafplaats Zorgvlied te Amsterdam. Men houdt eerst in de Amsterdamse Stadsschouwburg een voor iedereen toegankelijke afscheidsplechtigheid.
Adrian Mayfield heeft een suf baantje bij een herenkledingwinkel. Wanneer hij er ontslagen wordt, zoekt hij zijn vader op om mee te spelen in het theater. Maar ook dat lukt niet en hij wordt noodgedwongen zwerver in de grootstad Londen. Hij gaat in op het aanbod van een kunstenaar om een dak boven zijn hoofd te hebben. Deze kunstschilder heeft echter andere plannen met Adrian dan die voor zichzelf wil toegeven. Zo belandt hij in een bizarre wereld van intellectuelen, schrijvers en kunstenaars en die hebben zo hun eigen gewoontes. Adrians oude leven lijkt verder af dan ooit.
Floortje Zwigtman heeft met deze lijvige roman een uiterst minutieuze beschrijving neergezet van het leven op het einde van de 19de eeuw in de grootstad Londen. De lezer bekijkt die wereld door de ogen van de eenvoudige Adrian, die eerst moeite heeft om het hoofd boven water te houden en een zin aan zijn leven te geven, want de meeste dagen zijn grauw en geven hem een Oh hell!-gevoel. Door zich op sleeptouw te laten nemen door een homofiele kunstenaar komt hij ook achter zijn eigen geaardheid; iets waar hij aardig mee in de knoop ligt, maar zich ook mee verzoent. Deze man leidt Adrian ook binnen in het excentrieke wereldje van een Londens clubje kunstenaars. Zij hebben zo hun eigen sociale status en leven eerder naast de andere sociale klassen. De eenvoudige Adrian voelt er zich niet altijd even goed, maar blijft er toch vertoeven omdat het hem weghoudt van de armoede en banaliteit van het leven. De auteur is zeer nauwgezet aan het werk gegaan. Alle personages, elke plaats, elke handeling wordt minutieus beschreven en uitgewerkt. Daardoor wordt er een heel gedetailleerd beeld geschetst, maar verloopt het verhaal heel erg traag. Er wordt heel veel gepraat en van gedachten gewisseld, waardoor de lezer een prachtig beeld krijgt van de toenmalige tijdsgeest. De adolescent (en ook de volwassene) die zich aan dit boek waagt, zal echter heel wat leeservaring moeten bezitten en doorzettingsvermogen om deze roman ten volle te smaken. En met het vooruitzicht dat er nog een tweede deel volgt.Bekroond met de Gouden Uil Jeugdliteratuur 2006, Gouden Zoen 2006.
Floortje Zwigtman pseudoniem van Andrea Oostdijck (Terneuzen, 13 november 1974) is een Nederlands kinderboekenschrijfster. Ze heeft de PABO in Middelburg gevolgd en verschillende jaren voor de klas gestaan. Ze debuteerde in 2001 met het boek Spelregels: Het verhaal van een muddeleeuws huwelijk, dat speelt in de middeleeuwen. Voor Wolfsroedel( 2002 won ze twee prijzen voor kinderboeken, de Gouden Uil en een Zilveren Zoen. Haar boek Schijnbewegingen (2005) beschrijft het avontuurlijke maar menselijke leven van de jonge homoseksueel Adriaan Mayfeld in de tijd van Oscar Wilde (1894). Dit boek won in 2006 de Gouden Uil en de Gouden zoen. Het boek vormt het eerste deel van de tiologie 'Een groene bloem'. Het tweede deel :'Tegenspel' verscheen in februari 2007, waarna bijna tegelijk de korte spin-off 'Kersenbloed volgde. Het laatste deel van de triologie 'Spiegeljongezn verscheen in februari 2010.
Mario Vargas Llossa (1936) heeft zich in een omvangrijk oeuvre van meet af aan bezig gehouden met het in kaart brengen van machtsstructuren en met de pogingen van individuen om hun vrijheidsstreven tegen de stroom een vorm te geven, themas waar de Nobelacademie hem nu om prijst. Persoonlijke en maatschappelijke ervaringen waren daarbij steeds weer een bron van inspiratie.
Mario Vargas Llosa in vogelvlucht.
1936 Mario Vargas Llosa wordt geboren op 28 maart in Arequipa. Zijn vader heeft zijn moeder dan al verlaten.
1946 Ontmoet voor het eerst zijn vader in Lima. Zijn ouders komen weer bijeen.
1949 Zijn vader stuurt hem naar de militaire academie.
1943 Vargas Llosa gaat rechten en literatuur studeren aan de universiteit in Lima.
1955 Trouwt met Julia Urquidi, de schoonzus van zijn oom. Ze is 13 jaar ouder dan hij.
1957 Werkt, naast zijn studies, als journalist en publiceert zijn eerste kortverhalen.
1958 Krijgt een beurs om in Madrid te promoveren.
1959 Debuteert met De jonge honden van Miraflores.
1960 Verhuist naar Frankrijk.
1963 Zijn roman De stad en de honden is geïnspireerd op zijn ervaringen op de cadettenschool
1964 Zijn huwelijk met Julia Urquidi loopt op de klippen.
1965 Trouwt met zijn nichtje Patricia Llosa met wie hij drie kinderen krijgt.
1966 Publiceert zijn roman Het groene huis
1969 Trekt de internationale aandacht met Het gesprek in de kathedraal
1975 Publiceert het essay De eeuwigdurende orgie over zijn liefde voor Gustave Flaubert.
1977 Vereeuwigt zijn eerste vrouw in Tante Julia en meneer de schrijver.
1981 Krijgt veel lof voor de historische roman De oorlog en het einde van de wereld.
1988 Publiceert de erotische roman Lof van de schoonmoeder.
1990 Llosa stelt zich kandidaat bij de presidentsverkiezingen in Peru met een neoliberaal programma. Uiteindelijk werd Alberto Fujimori president.
1993 Llosa schrijft een autobiografisch boek over zijn presidentscampagne: De vis in het water.
1995 Bekroning met de Cervantesprijs, de belangrijkste literaire prijs in de Spaanstalige wereld
2000 Wordt wereldwijd geprezen om Het feest van de Bok, een politieke roman over de dictatuur van Rafael Trujillo in de Dominicaanse Republiek.
2003 Publiceert Het paradijs om de hoek, over Flora Tritan, een socialistische activiste en grootmoeder van de schilder Paul Gaugin.
2006 Publiceert Het ongrijpbare meisje
2009 Publiceert Mijn Latijns Amerika, waarin hij zijn liefde verklaart aan dat continent.
2010 Volgende maand verschijnt een nieuwe roman waarin Het Congo van Leopold II een cruciale rol speelt: El sueno del celta (De droom van de Kelt) Het boek verschijnt volgend jaar in het Nederland bij de uitgeverij Meulenhoff
Jean Kwok werd geboren in Hinkong en groeide op in de Verenigde Staten. Ze studeerde aan Havard en Colombia University. Voor de liefde verhuisde ze naar Nederland, waar ze woont met haar man en twee kinderen.
Kijk ook op: www.jeankwok.nl
Flaptekst: Er is een Chinees gezegde dat ons vertelt dat het lot als de wind is, die van alle kanten door ons leven blaast en ons voortdrijft over het pad van de tijd. Wie een sterke wil heeft, verzet zich misschien tegen deze harde wind en kiest een eigen weg, maar de zwakkeren moeten gewoon gaan waarheen ze worden geblazen. Ik moet bekennen dat ik niet zozeer ben voortgedreven door de wind, maar eerder vooruit ben getrokken door mijn eigen beslissingen. En al die tijd verlangde ik naar iets wat ik niet kon hebben. Toen het leek alsof mijn grootste wensen eindelijk voor het grijpen lagen, nam ik een besluit dat de rest van mijn leven heel anders deed verlopen.
De elfjarige Kimberly Chang en haar moeder verhuizen van Honkong naar New York. Daar wonen ze noodgewongen in een morsig, onverwarmd appartement in Brooklyn. Op school is Kim een buitenstaander doordat ze nauwelijks Engels spreekt. Na schooltijd moet Kim haar moeder helpen bij het werk in een kledinfabriek, waar ze de knappe Matt ontmoet. Ondanks alle tegnslagen blijkt Kim een getalenteerde leerling, en ze slaagt erin een beurs te krijgen voor een vooraanstaande particuliere school. Kim overwint vele obstakels en vecht voor een betr leven, maar net als alles waarvoor ze heeft gewerkt binnen bereik is, raakt ze zwanger van haar jeugdliefde Matt.
'Ik ken Jean Kwok sinds ze als achttienjarige een jaar werkte in mijn lab, met dezelfde ontstellende behaafdheid en nauwkeurigheid die ze nu gebruikt in dit facinerende boek. Lees het vooral en onderga het prachtige, tastbaar onbegrijpelijke van de ene cultuur krokelend in de andere ' Leo Vroman winnar van de P.C. Hooft-prijs
'k Weet diep in 't bos een koelebomenzaal, Vol ruis gewuif van linde-en meidoornmeien, Waar ranke bloemen blanke schermen spreien, Kapellen nodend tot een honingmaal.
Daar laat ik licht mijn dromen spelemeien, Bij melodie van meerl en wielewaal, Als sprokevogelen zingend zieletaal, Willen ze me op een wonder voorbereiden.
O 't sprookjeswonder, levenslang verwacht, -'t is al zo vreemdnu -zal het einlijk komen? Bij avondrood? - bij stille zilvernacht?
Vleugelgeklep voorspelt het me in de bomen, Die of 't misterie wordt volbracht, Roerloos-ontroerd door 't luistren naar mijn dromen.
Toen The chosen in Amerika verscheen (1967), werd deze eerste roman van Chaim Potok (geb.1921) onmiddellijk een succes. De indringende eenvoud van vertellen en de ongekende uitbeelding van een orthodox-joods millieu, hebben hebben hier zeker toe bijgedragen. Maar hoe toegankelijk Potoks proza ook moge zijn, alle oppervlakkigheid is hem wezensvreemd. Vragen omtrent het bestaan, conflicten tussen jodendom en 'heidendom' en de emotionele confrontatie tussen traditie en nieuwe ideeën-ziedaar de uitgangspunten van Potoks werk.
De vertaling van The Chosen biedt de Nederlandse lezers de mogelijkheid, kennis te nemen van een kleine, besloten gemeenschap van Chassidische joden in Brooklyn (New York). Hoofdpersonen zijn rabbi Saunders, en zoon Danny en diens latere vriend Reuven. De beide jongens groeien ieder in een verschillend joods milieu op en worden op navrante wijze met elkaar geconfronteerd. Reuven vertegenwoordigd in dit boek het jodendom dat openstaat voor de denkbeelden van de moderne westerse beschaving. Danny Saunders , voorbestemd om zijn vader op te volgen, wordt steeds meer tot Reuvens wereld aangetrokken. De aangrijpende wijze waarop rabbi Saunders reageert en daarin zijn wijsheid tegenover Danny gestalte geeft, maakt Potoks boek tot een werkelijk onvergetelijk boek.
De verfilming van the chosen werd eerder ook in Nederland uitgebracht.
een betoverende roman over een Zuid-Amerikaanse vrouw die haar dromen waarmaakt.
KIRSTAN HAWKIN
Kirst Hawkins studeerde antropologie aan de Edinburgh Univerity en heeft voor haar werk veel gereisd in Afrika, Latijns- Amerika en Azië. Ze heeft veldwerk verricht bij de Ashaninka-indianen in het Amazone gebied in Peru, en voor haar proefschrift verbleef ze in Bolivia. Zij werkte als docente en is nu ontwikkelingswerker. Haar bijzonder debuut wordt in meerdere landen uitgegeven.
Het slaperige stadje Valle de la Virgin wordt onringd door verraderlijke moerassen en de wegen ernaartoe zijn slecht. Bezoekers komen er amper, laat staan toeristen. De zwijgzame jonge man die op een pik-uptruck is meegelifd, is dan ook het gesprek van de dag. Al snel is deze rugzaktoerist omgedoopt tot de Gringito. Na een rampzalig huwelijk met de aantrekkelijke maar volkomen onbetrouwbare man, zit Dona Ricanora met haar kinderen min of meer vastgeroest in het stadje. Haar leven is anders gelopen dan gehoopt: ze heeft niet veel van de wereld gezien. Alles wat ze nog over heeft is haar diepgekoesterde droom: de allereerste hoedenwinkel te openen in Valle de la Virgin. Die zal haar voortkabbelende bestaan van schoonheid en wat spanning voorzien. Don Bosco is al jaren Valle de la Virgins kapper en bij hem kun je immer terecht voor goede raad. Hij heeft Dona Nicanora altijd op afstand aanbeden, maar met de liefde is het nooit wat geworden en hij wil het rustiger aan gaan doen. Wanneer dan met de Gringrito de buitenwereld opeens van alle kanten het stadje komt binnenvallen, kan Don Bosco niets anders doen dan in actie komen. Onder het toeziend oog van de Gringito die vanonder de eucaliptusboom alles gadeslaat, komt Valle de la Virgin op zijn kop te staan, en lijkt voor Dona Nicnora het leven einde lijk een gelukkige wending te krijgen...
Lezen was mijn afleiding en genoegen, mijn troost mijn zelfgekozen verslaving lezen voor de lol, voor de schitterende stilte die je omringt als je de woorden van de schrijver hoort weerklinken in je hoofd. Paul Auster
Ik ben een god in 't diepst van mijn gedachten, maar in de bibliotheek een volontair die hunk'rend op een baantje zit te wachten en boeken uitleent met en zeker air.
Ik lever geestlijk voedsel aan mevrouwen die binnenkomen en alleen maar van de allernieuwste liefdesboeken houen, 'maar niet zo'n engerd als die Wassermann'.
Ik loop met stapels boeken rond te sjouwen en plak een etiket op Gorters Mei. Och, als nu jufrouw Jansen eens ging trouwen, dan kwam er eind'lijk eens een plaatsje vrij.
Ik ben het niet alleen, die staat te wachten achter mij staat nog een hele rij. Ik ben een god in mijn gedachten, maar niet zo heel veel in de maatschappij...
O, bij haar verliest het fakkellicht zijn kracht. Zij hangt tegen de wang aan van de nacht. Als in een ebbehouten oor een edelsteen- Een schoonheid over grenzen heen. Sneeuwwitte duif. Dat licht zo lichtelaaie. Schamel zijn haar vriendinnen. Doffe kraaien. Na deze dans wil ik haar hand aanraken- Mijn hand zal, zo onaf, de hemel smaken. Heb ik ooit lief gehed? vergeet het ogen. Al wat ik zag aan schoons was maar gelogen.
%20Sigrid%20Estrada.JPG)
