Carabiniers van de lichting juni 1968 op zoek naar kameraden uit lang vervlogen tijden ga eens kijken op: http://blog.seniorennet.be/karze en waarschijnlijk vindt u er wel iemand die je kent
Mijn belevenis als verkenner bij de wederoproeping van 2Carabiniers
Niet met veel vreugde doch met gelatenheid ontving ik langs onze wijkagent een oproepingsbevel, om enkele dagen te komen doorbrengen in Leopoldsburg.
Hoe nader het ogenblik kwam om t kaki terug aan te trekken, hoe meer ik er eigenlijk begon op te verheugen en er naar verlangde. Zouden mijn vroegere maats van bij de verkenners van onze tijd in Siegen bij de Carabiniers Prins Boudewijn er ook bij zijn? Hopelijk we!
Eindelijk zaterdag 29 augustus 1970 Met een tranend hart nam ik afscheid van vrouw en kinderen, met bange verwachting de trein genomen, met de glimlach het kamp binnengestapt. Veel oude kameraden! We zouden weer een heerlijke cowboy tijd doormaken. De zon scheen! Zowel buiten als in het binnenste. Wat heerlijk de oude vriendschapsbanden terug aan te knopen. Wij zijn en blijven verkenners!
Nog maar goed in het kamp of we waren van onze conventionele jeeps reeds verkenners wagens aan het maken. Op een half uurtje was het geflikt. Had ge die majoor moeten zien kijken hij had zeker nog geen verkenners bezig gezien?
De kennismaking met de Pl. Comd. viel mee. Een echte verkenner! Daar was nog wat met te beleven. Ook de onderofficier was uit t goed hout gesneden. Reeds s maandags ondervonden we de echte clubgeest! Motoren ronkten, op oefening konden we weer vliegen. Onze naam COWBOY werd weer eer aangedaan. Iedereen van t Bataljon keek met begerenswaardige blikken naar ons. Dinsdag reeds nachtoefening. Oversteken van waterlopen Daar waren wij in ons element.
Dat het er in Siegen niet altijd was voor de doetjes onder ons bewijst het volgende verhaal. Van een lezer uit St. Amandsberg ontvingen we volgend schrijven:
In de maand januari tijdens mijn infanterieopleiding hebben we door het water van de Sieg moeten gaan. Dit is een stroom van ongeveer 50 cm diep Ik zat tot aan mijn knieën in het water, daarbij moesten we ook een man op onze rug dragen. (gelukkig die was tenminste nog droog aan de overkant). We hadden ons linnen broek aan en toen we een tiental minuten op het drogen waren was ons linnen broek bevroren. Dit alles in gebeurd bij een temperatuur van plus minus -15 graden Celsius.
Dit zijn de feiten die iedereen mag en moet weten. Het is schandalig en onverantwoord wat met de soldaten gebeurd is. Vergeten zij dat soldaten ook mensen zijn, of is het enkele een goed soldaat als hij een longontsteking heeft gehad? Er zullen mensen zijn die mij een Anti militarist noemen, wel en dat ben ik, maar feiten blijven feiten en deze spreken niet in het voordeel van het leger. Ik heb zelf 18 maanden dienst gedaan en heb het redelijk goed gehad daarom kan ik niet begrijpen waarom andere zo moeten behandeld worden. Voor elke dienstplichtige is het min of meer een nutteloos en een financieel verlies. Laat de legerdienst dit inzien en de diensttijd wat aangenamer maken, dit zal het verlies een weinig verlichten
Een tweede feit komt van een soldaat die getekend heeft voor 15 maanden dus in België mocht blijven. Niettegenstaande zit hij ook in Duitsland welke uitleg is er hiervoor?
Tot hier het verhaal uit de krant
Vandaag, 44 jaar later, komen deze verhalen af en toe opnieuw aan de oppervlakte. Ze worden dan meestal ingezonden door mensen die op dat ogenblik met ander ogen aan hun legerdienst terug denken, toen was het een vervloekten tijd. Maar al te dikwijls hebben zijn die momenten waarop zijn leger en de natie hebben vervloek snel vergeten en wemelt er in hun binnenste veel meer aan mooie herinneringen. Wanneer er ergens een samenkomst van lotgenoten uit die tijd is, dan nodig iedereen uit om te komen luisteren naar hun verhalen. Stelt men dan de vraag :Is het nu beter, sinds de legerdienst is afgeschaft? Dan laat ik U het antwoord raden van de, 50% en meer op de vraag van de aanwezigen.
Goed dat het er niet altijd fraai aan toeging is een feit en zeker in die tijd. Vandaag is het niet meer denkbaar dat men zulke apentrekken uithaalt met jonge mensen. Trouwens op dit ogenblik is het ook niet meer nodig
Graag stuur ik u enkele foto's van onze maandelijkse vergadering. Deze foto's zijn op zondag 04 maart 2007 genomen tijdens de bijeenkomst, waar de provincie Oost-Vlaanderen moest bevestiging geven over het vertrouwen in zijn bestuur, wat unaniem werd aanvaard. Aansluitend was er één middagmaal voor de leden. Zo was iedereen tevredenheid.
