Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, begreep ik dat ik steeds weer en bij iedere gelegenheid, op het juiste moment en de juiste plaats ben. Dat alles wat gebeurt goed is. Vanaf dat moment heb ik rust. Nu weet ik dat men dat VERTROUWEN noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, kon ik accepteren dat emotionele pijn en lijden slechts waarschuwingen voor me zijn, dat ik niet mijn waarheid leef. Nu weet ik dat men dat AUTHENTICITEIT noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, ben ik ermee opgehouden naar een ander, beter leven te verlangen. Ik kon zien dat alles om me heen een uitnodiging is om te groeien. Nu weet ik dat men dat RIJPEN noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, ben ik er mee opgehouden mezelf van mijn vrije tijd te beroven. Ik ben opgehouden met het bedenken van geweldige projecten voor de toekomst. Nu doe ik slechts wat me vreugde en plezier brengt, waar ik van hou en wat mijn hart blij maakt. Op mijn manier en in mijn eigen tempo. Nu weet ik dat men dat EERLIJKHEID noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, heb ik me bevrijd van alles dat niet gezond voor me was. Van eten, mensen, dingen en situaties, van alles dat me steeds maar weer naar beneden trok, weg van mezelf. In eerste instantie noemde ik dat gezond egoïsme, nu weet ik dat het ZELFLIEFDE is.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, ben ik gestopt met altijd gelijk willen hebben. Daardoor heb ik me steeds minder geïrriteerd. Nu weet ik dat men dat NEDERIGHEID noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, heb ik geweigerd nog langer in het verleden te leven en me zorgen te maken om de toekomst. Nu leef ik alleen nog maar in het ogenblik, daar waar alles gebeurt. Zo leef ik op dit moment iedere dag en noem het BEWUST ZIJN.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, begreep ik dat mijn denken me klein en ziek kan maken. Op het moment dat ik mijn hart liet spreken... werd mijn verstand, mijn denken, een belangrijke partner. Deze verbinding noem ik DE WIJSHEID VAN HET HART.
We hoeven niet bang te zijn ons bloot te geven. Ook hoeven we geen conflicten met onszelf en anderen te vrezen: zelfs sterren botsen weleens op elkaar en juist daardoor ontstaan er ook weer nieuwe... ('sterren')
In de loop der tijden geleken de religies meestal op families die elkaar verscheurden.
Niet alleen beweerden zij dat ze de waarheid bezaten, met uitsluiting van alle anderen, door zichzelf uit te roepen als de enige wettige erfgenamen van de hemelse Vader, maar bovendien waren de conflicten en het onrecht binnen iedere religie niet te tellen! Alsof het aan de mensen toekwam om te verkondigen wie zoon van God is en wie niet! Je zult zeggen dat de mensen tegenwoordig verdraagzamer zijn geworden op het vlak van de religie. Ja, en waarom? Omdat de religie hen vaak alleen aanzet tot onverschilligheid.
Wat betreft degenen die zich gelovigen noemen, zij zijn helemaal niet zo bereid om blijk te geven van openheid en begrip. De ware zoon van God is degene die God ook in de religie van de anderen ontdekt en vereert. Hij heeft immers begrepen dat God aanwezig is in de ziel van alle mensen, en dat het daar is, in de zielen, dat hij God moet zoeken. Overal ter wereld bestaan er wezens die werkelijk bewoond worden door het goddelijke. Dat is wat men in hen moet voelen, in plaats van zich blind te staren op de religie waartoe zij behoren, want daar waar deze wezens zich bevinden, bevindt zich ook God.
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
