Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Ik wens je sterrenlicht in je ziel, de hemel in je hart, en wonderen in je leven tijdens deze wonderlijke tijden
20-12-2015
De Uitnodiging
Het interesseert mij niet wat je doet voor de kost,
ik wil weten waar je naar hunkert en of je ervan durft te dromen het van verlangen van je hart te ontmoeten.
Het interesseert mij niet hoe oud je bent,
ik wil weten of het risico wilt lopen er als een dwaas uit te zien vanwege liefde, je dromen, het avontuur van in leven zijn.
Het interesseert mij niet welke planeten er in je maan staan, ik wil weten of je de kern van je eigen verdriet hebt aangeraakt en of je door levensverraad open bent gaan staan of dat je er door verschrompeld bent en gesloten bent geraakt uit angst voor nog meer pijn.
Ik wil weten of je met pijn, de jouwe of de mijne, stil kunt blijven zitten zonder haar te verbergen, te verdoezelen of te fixeren.
Ik wil weten of je vreugde kunt voelen, de jouwe of de mijne, of je wild kunt dansen en tot in je vingertoppen van extase vervuld kunt worden, zonder ons te waarschuwen dat we voorzichtig moeten zijn of realistisch of ons te herinneren aan de beperkingen van het mens zijn.
Het interesseert mij niet of het verhaal dat je vertelt waar is, ik wil weten of je een ander teleur kunt stellen door trouw te blijven aan jezelf, of de beschuldiging van verraad kunt verdragen maar toch je ziel niet verraadt.
Ik wil weten of je trouw kunt zijn en daardoor ook betrouwbaar.
Ik wil weten of je schoonheid kunt zien, ook al is iedere dag niet even aangenaam en of je je leven kunt laven aan de aanwezigheid ervan.
Ik wil weten of je met mislukkingen kunt leven, de jouwe en de mijne, en toch nog aan de oever van een meer kunt staan en ‘ja’ roepen naar het zilver van de volle maan.
Het interesseert mij niet te weten waar je woont of hoeveel geld je hebt, ik wil weten of je op kunt staan na een nacht vol wanhoop en verdriet,
moe en gekwetst tot op het bot en toch doet voor je kinderen wat gedaan moet worden.
Het interesseert mij niet wie je bent of hoe je hier bent terecht gekomen, ik wil weten of je met mij midden in het nu kunt staan en niet terugdeinst.
Het interesseert mij niet waar of wat of met wie je gestudeerd hebt, ik wil weten wat je van binnenuit overeind houdt als al het andere wegvalt.
Ik wil weten of je met jezelf kunt zijn en of je werkelijk houdt van het gezelschap dat je hebt op lege momenten.
Het licht in jezelf ontsteken en dan verspreiden zodat het rimpelingen veroorzaakt precies zoals je een steen in de vijver gooit, het brengt alles in beweging.
Ieder van jullie draagt in zich hele generaties van mensen, waarvan hij de afstammeling is.
Wanneer je erin slaagt om je zwakheden te overwinnen, neem je bijgevolg deze familie die jou bewoont mee op de weg van het licht en de bevrijding. Maar je doet niet alleen goed voor heel je voorgeslacht, je helpt ook je nageslacht, want je draagt de innerlijke rijkdommen die je verworven hebt ook aan hen over. Ziedaar nog een dimensie van het innerlijke leven, die goed is om te weten.
Werken aan zichzelf is dus des te belangrijker omdat men door dit te doen hele generaties verbetert, want men schenkt aan hen de vruchten van z’n inspanningen. Niemand leeft en handelt alleen voor zichzelf. Iedereen leeft en handelt voor een groot aantal schepselen tegenover wie hij een grote verantwoordelijkheid draagt.
~☼~
Omraam Mikhaël Aïvanhov
en dan staat ineens de teller over de 60.000 bezoekers
Een tijdje geleden had ik op deze pagina een oproepje geplaatst voor een fotogeniek voetbal-team.
Nogmaals bedankt voor iedereen die dat berichtje geliked en gedeelt heeft! Een aantal teams hebben zich gemeld en ik heb er een paar uitgekozen voor een proef-fotosessie.
De meiden A1 van c.s.v. Vios Vaassen hadden de eer om als eerste aan de beurt te zijn. Dit is het resultaat van de groepsfoto, althans versie 1. De foto is namelijk samengesteld uit 16 losse foto’s . Van iedereen heb ik ook een losse pose en portretfoto gemaakt.
Nog helemaal in de wolken ben ik met het volgende... Weten jullie nog dat ik door 2 schatten van meisjes werd geintervieuwd voor hun schoolopdracht? Trots ben ik op ze, grandioos goed gedaan en hun lerares heeft er ook al zo van genoten... lees eens mee..>
Karin Des Rues Karin Des Rues is geboren op 3 april 1953 te Oosterbeek en woont sinds 1981 in Huissen. Ze heeft 3 kinderen, waarvan 1 naar een mooiere wereld is, zoals ze het zelf verwoordt. Haar carriere startte op de Kunstacademie te Arnhem en ging toen ook in de leer bij W.G.van de Hulst – Jr. Met hem werkte ze mee aan de prenten die later verwerkt werden tot de verfilming van het boek: “In de Soete Suikerbol”. Onder de naam Rinka geeft ze in haar tekeningen en schilderijen een vertaling van de kleurrijke en ook spirituele belevingswereld waarin ze ook U een kijkje wil laten nemen. Wanneer ontdekte u uw talent? Was dit ook het moment dat u zeker wist dat u kunstenares wilde worden? Ik had het als kind al, dat ik altijd zat te schilderen. Ik denk dat ‘t er gewoon een beetje in zit. Ik bedoel; mijn oudste zoon had dat toen hij nóg jonger was. Hij kon met 2 jaar al poppetjes met ogen en alles erop en eraan tekenen. Je krijgt het met je mee en dan moet je het zelf activeren. Het zit gewoon helemaal in me. Maar je moet je wel lekker voelen, want anders komt er helemaal niks op het doek. Is schilderen ook uw baan? Dat was het wel en dat was ook de bedoeling, maar de economische crisis heeft ervoor gezorgd dat kunstenaars weinig of niet verkopen. Mensen hebben nog wel geld, maar dat beetje geld dat we dan nog hebben, gaat naar dingen die echt nodig zijn. Vroeger had ik bijvoorbeeld de kwast nog niet eens op het doek en het was al verkocht! Ze zaten met z´n allen aan een grote tafel, schonken zelf koffie in en ik was aan het schilderen. Bijvoorbeeld eieren, grote ganzen eieren, die ik met één haar op de kwast schilderde (heel fijn werk), waren al verkocht voordat ik eraan begonnen was. En nu… Geen enkele bevriende kunstenaar verkoopt wat. Of als we wat verkopen is het veel te goedkoop. Want het was nooit de bedoeling om een maand aan een schilderij te werken en dan maar 100 euro voor te krijgen. Tuurlijk zijn er wel mensen die het doen, omdat ze wel moeten. Heel jammer… Heeft u dan nooit ander werk gedaan? Ik had niet echt een baan. Wel heb ik vroeger veel gewerkt in het ouderlijk huis, genaamd hotel Dreyeroord. Hier heb ik mijn ouders dan ook een aantal jaar geholpen. Dat is een hotel in Oosterbeek. Dat was mijn thuis. Totdat mijn kinderen alle aandacht nodig hadden en dan werkte ik gewoon aan tafel. Klopt het dat u aan de kunstacademie heeft gestudeerd? Ja, een studie van 5 jaar. Maar echt leren kun je het niet noemen. Want als je naar zo’n school gaat, zeggen ze ga dit of dat maken. Je bent er elke dag mee bezig, maar ze gaan jou echt niet vertellen hoe het moet. Ze zetten bijvoorbeeld een stoel neer en zeggen dat je die moet gaan schilderen met dit en dat materiaal. Je leert het jezelf gewoon.
Hoe beschrijft u uw werk en uzelf? Ik kan heel precies werken, maar ook gewoon kliederen. Ja, ik kan alles. Ik leef vanuit mijn hart. Mijn gevoel helpt bij het schilderen. In een paar woorden: kleur, extravagant, exclusief, zo gestoord als een deur en al dat soort dingen.
Klopt het dat u veel technieken beheerst? Zo ja, waar heeft u uzelf het meest in verdiept? Hoe ik een bepaalde periode in het leven sta, merk ik dat ik bepaalde materialen ga gebruiken. Ik heb jarenlang met pastelkrijt gewerkt. De laatste paar jaar was het veel acrylverf. Ik beheers zowat elke techniek. Dat kom je niet vaak tegen. Ik vind ook alles leuk. Ik maakte bijvoorbeeld voor mijn jongste, voordat er poppen waren, poppen. Dan ging iemand anders weer poppen maken en dan had ik er geen zin meer in. Toen ging ik bepaalde eieren schilderen en dan deed iemand anders het weer en stopte ik ermee. Ik wil een beetje de eerste zijn in nieuwe dingen. Ook ben ik nog fotograaf. Je moet alles wat in je zit eruit halen. Wat schildert u het liefst? Mensen of landschappen? Ik hou heel veel van mensen en dat heb ik altijd al gehad. Ik kan net zoveel van vreemde kinderen houden als van mijn eigen kinderen. Er zit heel veel liefde in. Ik hou zoveel van mensen dat als ze hier zijn ik al weet hoe blij ze zullen zijn als ze foto’s van die dag gaan zien. Het kan zo zijn dat ik zo’n 200 foto’s maak tijdens een workshop. Dat kost dan allemaal extra tijd en werk, maar dat heb ik voor ze over. Waar haalt u inspiratie vandaan? Het zit gewoon overal om me heen. Ik hoef daar niet voor te reizen, want overal kun je inspiratie uit halen. Alles wat ik zie, bekijk ik anders. Ik haal het gewoon overal om me heen. Maar des te blijer je bent des te meer inspiratie je krijgt. Heeft u ook een speciaal publiek voor uw werk? Momenteel is het gewoon iedereen die langskomt. Vooral mensen die een soort van hulp nodig hebben, worden op de een of andere manier naar mij gestuurd. En mensen zoals ik, die uit het hart leven. Dus eigenlijk is iedereen mijn publiek. Heeft u al veel exposities gehouden? Er hangt nu één van mijn schilderijen in het gemeentehuis. In het begin van het jaar hing er ook één in duiven in een kantoor. Bij het Mea Vota hangen er ook vier. Ik heb er heel veel gehouden, sowieso meer dan twintig. Maar dat vind ik nu niet het aller belangrijkste. Ik ben nu gewoon kunstenares. De workshops en de exposities komen later wel weer.
We lazen dat u een aantal keren mee heeft gedaan aan een wedstrijd. Wat was uw ervaring daarmee? Het is vreselijk leuk om mee te doen. Het samenzijn met andere kunstenaars doet je goed. Ik heb er al eerder aan meegedaan.
Wat vond u van dit interview? Ik vind het een eer dat jullie mij gekozen hebben en ik vond het ook heel gezellig. Quotes en uitspraken. Zolang je erin blijft geloven, komt het vanzelf goed. Niet denken, gewoon doen! Je moet eerst van jezelf houden, voordat je van een ander kan houden. Iedereen kan schilderen, het ligt er alleen aan wie het beoordeelt. Je moet van het gevoel af dat iemand over je schouder meekijkt. Het gevoel dat je niks goed doet. Wat vonden wij ervan? Toen we te horen kregen wat we moesten doen, hadden we er allebei niet zo zin in. Snel een kunstenares interviewen en we zijn klaar. Toen we eenmaal in contact kwamen met Karin, veranderde ons beeld. Ze was hele lieve, sterke en open vrouw. Het interview was super gezellig! Ze vertelde ons alles en maakte heel vaak grapjes. Aan het einde mochten we zelf nog even kliederen. Niet denken, gewoon doen! We zijn nog nooit zo blij bij iemand weggegaan en dat is ook haar doel: ‘Mensen blij maken!’ Dit is het einde. We hopen dat jullie ervan genoten hebben. Als er nog vragen zijn mogen die nu gesteld worden. Robin en Jihane Bedankt!
en later kwam Robin met haar broer
nog een heel groot schilderij maken voor hun vader
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
