Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Ik wens je sterrenlicht in je ziel, de hemel in je hart, en wonderen in je leven tijdens deze wonderlijke tijden
03-02-2016
Ze had zich diep in zichzelf teruggetrokken. De namen van haar kinderen wist ze niet meer en tegen haar man zei ze beleefd:'Dag meneer.'
Ja, ver weg was ze, alsof ze alleen nog maar door een heel dun draadje met het aardse leven was verbonden. Haar ogen waren leeg. Als je daarin keek, kon je haar er niet meer vinden.
Vanaf haar vroegste jeugd waren er heftige beproevingen op haar weg gekomen. Ze had er nooit over willen praten, alsof ze het niet verdragen kon
om die oude beproevingen met woorden weer tot leven te wekken. Zelfs haar kinderen kenden haar diepste geheimen niet.
Soms leek het, alsof ze zich bewust had teruggetrokken in zichzelf om daar de veiligheid en geborgenheid te zoeken die ze op aarde maar niet vinden kon.
Met een zekere regelmaat begonnen haar vingers onrustig te plukken en te trekken aan de knopen van haar vest, alsof ze zichzelf losmaken en bevrijden wilde.
Als je innerlijk contact maakte met haar hoger wezen, vertelde haar hoger zelf wat ze nu deed: die oude pijn in stilte herbeleven om het los te kunnen laten voordat ze sterven zou. Ze wilde straks zo graag vrij en onbelemmerd de geestelijke wereld binnengaan. Daarom moest ze zich nu, in het verborgene, bewust worden van wat die donkere ervaringen haar nu eigenlijk geleerd en aan geestelijke winst hadden meegegeven.
Ze wist dat ze dat alleen maar in een sfeer van volkomen veiligheid kon ontdekken en het was daarom dat ze zich tot in die andere wereld, waar niemand haar kon volgen, had teruggetrokken.
Maar wat was ze al die mensen dankbaar die haar een knuffel gaven en die haar met respect de tijd schonken om haar stille werk te volbrengen, ook al begrepen ze niet, waarom deze tijd nu eigenlijk zo belangrijk was voor haar en waarom haar ziekte niet alleen maar afbraak was, maar haar ook iets gaf.
Zo gebeurde het dat ze later, toen ze, gedragen door de engelen, de aarde voorgoed verlaten had, als een rijk en geheeld mens thuis kwam.
Hans Stolp
De verborgen zin van dementie van Hans Stolp biedt een andere kijk op dementie: vanuit het hart.
In De verborgen zin van dementie beschrijft Hans Stolp een andere manier van omgaan met dementie en dementerenden, namelijk vanuit het hart. Op dit moment lijden in Nederland zo'n 260.000 mensen aan dementie en dit worden er elk jaar meer. Hans Stolp geeft met zijn andere kijk op dementie een mogelijke oplossing voor dit snelgroeiende maatschappelijke probleem. Van buitenaf gezien lijkt dementie zinloos: wat is de betekenis van geheugenverlies of het niet meer herkennen van geliefden? Hans Stolp ziet het zo: dementerenden maken een transformatie door richting zachtheid en vrijheid, die ervoor zorgt dat zij na de dood zonder al te zware (onverwerkte) lasten kunnen binnentreden in de geestelijke wereld.
Ik werk voor het cultuurprogramma Christines Cultuursnack, een tv-programma dat wekelijks wordt uitgezonden bij TV Gelderland.
In ons programma portretteren we wekelijks een amateurkunstenaar in een reportage met de naam 'So you think you can....' (de naam wordt veranderd in 'Zelf gemaakt').
Bij voorkeur gekoppeld aan een expositie of tentoonstelling
van zijn/haar werk.
Het is een reportage 'met een knipoog'.
We nemen alle kunstenaars serieus en proberen ze zo 'echt' mogelijk te portretteren maar verslaggever Willem Alkema probeert er ook humor in te krijgen.
Hij is camerajournalist en doet het camerawerk en het verslag
(denk aan Frans Bromet).
Uw werk spreekt me aan en ik ben benieuwd naar het verhaal achter uw kunstenaarschap.
Ik mail u op zondagavond omdat er voor morgen een kunstenaar is 'uitgevallen' en we eventueel morgenmiddag al een reportage met u zouden willen opnemen.
Mocht dat überhaupt mogelijk zijn natuurlijk.
Mocht u interesse hebben mee te werken aan ons programma,
dan zou ik u graag bellen voor wat meer informatie.
Stel je hart open voor haar en deel ervan aan wie maar ontvangen wil. Weet: alleen de liefde is in staat de aarde en de mensheid genezing te brengen. Alleen zij.'
'De ware liefde wordt geboren in ons hart.
Zij komt voort uit ons hoger zelf en is daarom onvoorwaardelijk en belangeloos. De liefde die uit ons ego voortkomt, is daarentegen egocentrisch en op zichzelf gericht, meer dan op een ander.'
'Terugkijkend op mijn leven, begin ik te zien dat het donker alleen maar de omhulling was van het licht en raak ik verwonderd over de geestelijke groei die ik mocht doorleven en de wijze leiding die ik kreeg.'
Negatieve psychische toestanden zoals verdriet, droefheid, ontmoediging, worden veroorzaakt door onzuiverheden die je in jezelf hebt laten binnendringen.
Zij verstoren je psychische mechanisme, zoals vergif of andere toxische stoffen fysiek organisme kunnen verstoren. Maar door te leren de vermogens van het water te gebruiken, zul je beschikken over middelen om aan deze toestanden een einde te maken. Kijk naar stromend water en luister ernaar. Of het nu een bron, een beekje, een waterval is, stromend water bevrijdt de zonnevlecht door de duistere en disharmonische elementen die haar verstoorden, mee te voeren, want stromend water is het beeld van de voortdurende vernieuwing van het leven, en door ernaar te kijken word je beïnvloed. Natuurlijk, in de stad, in het dagelijkse leven, is het niet gemakkelijk om bronnen en watervallen tegen te komen, maar open dan een ogenblik de kraan! Dat is misschien minder poëtisch, maar het kan even doeltreffend zijn. Het belangrijkste is dat je in contact treedt met stromend water. Denk op dat ogenblik dat het alles met zich meevoert, wat zich verzet tegen het bruisende leven in jou.
~☼~
Omraam Mikhaël Aïvanhov.
"Er is een time-out nodig, een oproep van binnenin om terug te koppelen en te herstellen van wat is geweest. Weet dat je soms een rustpauze en herstelperiode nodig hebt om verder te gaan met je heilige reis. Sta dit toe om in de stroom te blijven van het versmelten tot het tot uitdrukking brengen van je schitterende zelf. Kies voor Vrede, laat los en geef je vaker over, maar sluit geen compromissen rond je integriteit, energie of waarheid. Neem je rust, en kom hierdoor tot herstel waarbij je ook het oude los kunt laten…”
***
Hoe kunnen wij de rijkdom van het leven zien
als wij er buiten adem doorheen rennen?
***
"Keer in tot het hart van stilte. Daar, waar stilte spreekt en jou een weg wijst om te gaan, jouw weg. Hoor het geheim dat woordenloze stilte je onthult, hoor de stem die spreekt."
Het loslaten van je ouderlijk huis met alles er op en er aan
er steeds even wat uurtjes doorlopen en kijken wat er nog mee naar huis kan als aandenken, t raakt blijkbaar onbewust meer dan je zelf echt door hebt, dit doe ik samen met Micha
Gisteravond bleek dat er een hele grote container vol op de stoep stond...met een man of 8 hebben ze de zolder geleegd
gek gevoel, wilde de rest foto albums halen en huppah weg is het
alweer een zorg minder voor mijn oudste broer, t moet deze week leeg zijn.
Elke keer vaker dat we daar zo door het donkere spookhuis rondlopen
merk ik dat t loslaten makkelijker wordt
Morgen met Micha en de broers uit eten
fijn ff samen te kunnen zijn
de opbrengst van de albums delen
Vanavond ga ik voor de laatste keer, er stonden flapovers voor mij klaar en nog wat leuke dingen
Kunnen we hier wel gebruiken als schilders ezel
misschien een trapje mee en eens in de container gluren haha zie me staan
Ook was ik naar de cardioloog en werd er tevens n hartfilmpje gemaakt
Operatie geslaagd, maar jammer genoeg blijk ik dus weer net ff wat anders te hebben, gekke kunstenaar dus he
hebben ze toch de zenuwen beschadigd
hals borst etc en zelfs de kuit
zullen minimaal een jaar als t niet langer is deze pijn blijven houden
vandaar dat de morfine hier niets aan deed
kop op en lekker doorgaan... vlgd jaar dansen we de horlepiep
'Soms voel ik onverwacht een stille vrede, een zachte kracht die mij omhult en raakt.'
"Verwerken en loslaten leidt tot lotsaanvaarding
Ervaringen die verwerkt moeten worden.
Bijna ieder mens komt in zijn leven wel eens voor de opgave te staan om pijnlijke of verdrietige ervaringente verwerken. Dat houdt in dat je net zo lang met bepaalde ervaringen bezig moet zijn, totdat je ze kunt aanvaardenen daarmee ook loslaten. Je zou verwerken een vorm van geestelijk verteren kunnen noemen. En pas als alle pijn en teleurstelling is verteerd, kun je loslaten. Als je bijvoorbeeld op jonge leeftijd een van je ouders verliest, is dat een ingrijpende ervaring die verwerkt moet worden. De manier waarop je die ervaring (bewust of onbewust) verwerkt, is zelfs bepalend voor de manier waarop je later in het leven komt te staan. Ook in ons latere leven doen zich allerlei ingrijpende gebeurtenissen voor die we moeten verwerken, willen we met een zekere openheid en onbevangenheid in het leven blijven staan. Een scheiding, de dood van een geliefde, een ziekte, een kind dat zijn eigen weg wil gaan en geen contact met jou als ouder meer wil hebben: het zijn allemaal ervaringen die verwerkt moeten worden. Pas als je die ervaring ook écht verteerd en verwerkt hebt, kun je deze loslaten en verder gaan met je leven. Ook als je gaat sterven en bewust naar de dood toeleeft, moet dat verwerkt worden. Maar juist dan wordt heel duidelijk of je dat in je leven al geleerd hebt: verwerken en loslaten. Er zijn mensen die de pijnlijke ervaringen van hun leven verdrongen hebben. Gewoon, omdat het hen te zwaar viel om zich die ervaringen bewust te maken en stap voor stap te doorleven. Ze hebben als het ware een muur om hun hart gebouwd, waarachter de pijn verborgen bleef. Wie dat deed, zal – zo blijkt uit de praktijk – niet zo gemakkelijk kunnen sterven: de verharding (muur) maakt het loslaten van het aardse leven zoveel moeilijker. Alleen al daarom: om straks gemakkelijk(er) te kunnen sterven, is het belangrijk de levensles van verwerken en loslaten ook écht te leren.
Vluchten en verdringen Het verwerken of verteren van je ervaringen vergt veel ziele-arbeid: je moet in stilte, zonder dat anderen het zien of beseffen, innerlijk hard werken. Je mag zelfs zeggen dat deze innerlijke, geestelijke arbeid meestal zwaarder is dan ons dagelijkse werk. Het is overigens niet alleen zwaar werk, maar ook pijnlijk en eenzaam: er zijn maar zo weinig mensen die écht beseffen waar je doorheen gaat. Daarom is het niet zo vreemd dat nogal wat mensen kiezen voor wat een gemakkelijker weg lijkt: het verdringen of wegdrukken van de ervaringen of gebeurtenissen die pijn doen. De keuze om de emoties (waarmee die pijnlijke ervaringen gepaard gingen) te verdringen, wordt meestal onbewust gemaakt, zonder erover na te denken. De keuze bijvoorbeeld om je te storten op je werk en elke vrije minuut meteen weer in te vullen. Of om te vluchten in de roes van alcohol of drugs. Anderen kiezen voor bepaalde sportactiviteiten om niet naar binnen te hoeven kijken en niet stil te hoeven staan bij de emoties die daar leven. Maar wanneer je een dergelijke keuze maakt, leef je niet echt: je bent eigenlijk voortdurend op de vlucht voor jezelf. Maar wie vlucht voor zichzelf en het contact met het eigen innerlijk verliest, verliest ook het echte contact met anderen. Als jij je eigen innerlijk afsluit, zullen anderen immers ook nooit jouw innerlijk kunnen aanspreken of bereiken.
Als de dag aanbreekt dat je ziet dat ik ouder word, wees dan alsjeblieft geduldig met mij. Maar nog belangrijker, probeer te begrijpen waar ik doorheen ga.
Wanneer we praten en ik herhaal per ongeluk dingen, onderbreek mij dan alsjeblieft niet om te zeggen: “Dat zei je een minuut geleden ook al”. Probeer je de tijd te herinneren dat ik elke avond in bed hetzelfde verhaaltje voor je voorlas, net zo lang tot dat je in slaap viel.
Wanneer ik geen zin heb om te douchen, wees dan niet boos en maak me niet belachelijk. Probeer je de tijd te herinneren dat ik achter jou aan moest rennen door het huis om je in de douche te krijgen. Het was soms een hele opgave.
Wanneer je ziet dat ik iets niet snap als het om nieuwe technologie gaat, kijk me dan niet aan met een vermoeiende “snap je dat dan echt niet?” blik, maar geef me de tijd om het te leren. Weet lieve schat dat ik jou met alle geduld van de wereld velen dingen heb moeten leren, zoals netjes eten, je aankleden, je haar kammen en hoe om te gaan met dagelijkse levenskwesties. Dus de dag dat je ziet dat ik ouder word, wees alsjeblieft geduldig en probeer te begrijpen waar ik doorheen ga.
Als ik me af en toe niet meer kan herinneren waar we het zojuist over hadden, geef me dan even de tijd het te herinneren. Als me dit niet lukt wordt dan niet nerveus, ongeduldig of arrogant. Weet in je hart dat ik alleen maar bij jou wil zijn, dat is voor mij het aller belangrijkste.
En wanneer mijn oude benen mij niet meer zo snel laten bewegen als voorheen, geef me dan jou hand net zoals ik jou mijn hand gaf toen je je eerste stapjes zette.
Wanneer deze dagen aanbreken, wees dan niet getreurd. Probeer me te begrijpen en zorg dat je er bent in deze eindfase van mijn liefdevolle leven.
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
