Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Vanmorgen dus Lekker samen met Micha aan het winkelen geslagen Het blijkt dus tijd te worden voor een bril De leeftijd begint echt parten te spelen Ik weet nog goed dat ik voor het eerst een oorapparaat moest gaan gebruiken Waar het probleem toen lag? eigenwaarde te kort ofzo, geen idee Dat ding bleef nog zeker twee jaar in de kast liggen Toen werden het er ineens twee was ik er zelfs jaren tevreden mee Oorzaak de ziekte van Ménière best wel eens een hele misere Nu doe ik het weer met eentje Eén van die twee oren wilde niet alles meer horen Toen kwam de leesbril in beeld Zo nu en dan gebruikt tot ik er niet meer zonder kon heerlijk weer een stap erbij Floaters vertroebelde toen mijn zicht dus niet meer op het miniatuurschilderen gericht tja en vandaag.. Vandaag kwam er dus weer iets bij het wordt dus een bril forever voor mij Kiezen kon ik maar uit twee ben er nu tevreden mee Omdat, wanneer ik nachten lang te veel geniet van de stilte van het huis of nog uren bungel voor de buis ( met dat ene glaasje wijn, zit je dan zo fijn ) Dan wel weer vroeg uit de veren stap krijgen je ogen ook een klap de wallen die er soms dus kunnen zijn met die bril worden ze ineens weer klein! Zeg ik tegen die brillenman tja, wat vind je daar nu van Ouderdom komt met gebreken begint Micha ineens toch wel te preken Niet zeuren mam, het is toch heel gewoon tja, wat moet je dan met zo een zoon Samen snel naar Bakker Bart gegaan om flink aan het smullen te slaan Kreeg ik zelfs twee mooie truitjes van mijn knul beter dan wat ik droeg het oude prul Genoten hebben wij met zijn twee morgen mag ik weer naar het pannenkoekenhuisje mee dat is voor mij het summem van egluk mijn dag kan dus echt niet meer stuk
Het verse bruidspaar koos deze serie uit als aller mooiste herinnering van hun speciale dag samen 'dé trouwfoto' én de foto met de witte waas (aan beide kanten van de foto) die wel heel bijzonder is te noemen! Ze keken hier namelijk de ballonnen na die ze op lieten voor hun (waarvan 2 recent) gestorven dierbaren met natuurlijk: de 'gezinsfoto'
Zoals we hier bij elkaar zijn, zijn we allemaal lichtwezens. We zijn in ons diepste wezen allemaal al heel. Door het proces van de dualiteit wat we hier op aarde moeten doorleven, en door alle lessen die we allemaal moeten leren, kan het lijken alsof wij niet heel zijn.
Toen we er zelf voor gekozen hebben uit de eenheid te stappen, waarin alles veilig was, vertrouwd was, goed zoals het was, om de reis door de dualiteit te gaan maken, heeft het ons allemaal een diepe pijn gegeven. Een diepe pijn van verscheurd worden, van afgescheiden zijn van de bron en deze diepe gevoelens van af gescheidenheid en eenzaamheid zijn nog steeds diep in ons aanwezig, diep in ons verankerd en dat maakt dat we op zoek zijn.
Op zoek zijn naar ons ware zelf. Het kan voelen als een innerlijke onrust, naar een gevoel jezelf niet thuis te voelen in je eigen wezen. Alsof er iets mist in jezelf.
En dus zoeken we het nog steeds voor een groot gedeelte in de buitenwereld. We zoeken bij vrienden, familie, kinderen, naar bevestiging, liefde, geluk, zelfvertrouwen, veiligheid, noem maar op. Maar dit is allemaal maar een tijdelijke oplossing, een tijdelijke vervulling van iets veel diepers. Maar stap voor stap gaan we onszelf weer herkennen. Langzaam maar zeker gaan we weer het licht in onszelf en de mensen zien.
We gaan weer ontdekken dat we contact kunnen maken met een diep stuk in onszelf wat we waren vergeten dat we dat in ons hebben. Om onszelf te leren kennen hadden we spiegels nodig. In de ander herkenden we de diepe pijn die in onszelf zit. En door bezig te zijn met de pijn van de ander, hoopten we erkenning, liefde, geborgenheid te krijgen en zo vergaten we voor een moment onze eigen diepe pijn. Maar zodra je iets verlangt van de buitenwereld is er afhankelijkheid. Laag voor laag mochten we iedere afhankelijkheid buiten onszelf gaan herkennen en stap voor stap worden nu al deze lagen zichtbaar en gaan we ze afpellen tot we weer bij onze eigen kern komen.
En door de spiegel die een ander ons heeft voorgehouden en nog steeds voorhoud, leven na leven, door te helen, te transformeren, te doorleven, en het ervaren van alle tegenstellingen die er op de aarde mogelijk zijn, gaan we van de dualiteit, van de strijd weer terug naar de eenheid, maar nu gaan we terug naar een eenheid met bewustzijn.
We gaan weer contact maken met ons diepste zelf. Met onze grote ik, die niet meer is verbonden met de persoonlijkheid, maar die is verbonden met de goddelijke vlam in onszelf. We hebben altijd buiten onszelf moeten zoeken naar vervulling, naar verbinding, naar liefde, omdat dat nu eenmaal het proces is van dualiteit, maar de tijd is aangebroken, dat we de vervulling, de liefde en de verbinding weer in onszelf kunnen gaan zien. We gaan zien dat alles wat we nodig hebben, al in ons is.
Het proces van heel worden is een intensief proces. En de heling vind ook plaats op verschillende niveaus in onszelf. Ziekte ontstaat voornamelijk door de onbewuste emotionele laag en uit zich dan in de fysieke laag. Overtuigingen die zich vastzetten spelen hierin een grote rol. Emotionele en geestelijk weerstanden maken dat blokkades zich gaan vastzetten in de materie. De meeste mensen negeren de signalen en bestrijden deze enkel maar. Zoeken naar iets of iemand buiten jezelf die het ogenschijnlijk kan helen. Waardoor je niet bij de diepere laag komt. Wanneer iemand weer een diep contact gaat krijgen met zijn diepste wezen, geeft dit grote innerlijke veranderingen. Behoeften, vriendschappen, relaties, werk, religie, alles wat als een schijnbare zekerheid bestond in je leven, kan anders worden. En je moet ook weten dat ieder mens uiteindelijk alleen zichzelf kan genezen. Iemand zal contact moeten gaan maken met zijn eigen diepste kern, met de eigen diepste innerlijke behoeften, met zijn eigen diepe innerlijke pijn. Een eenzaam proces, die helaas vaak ten diepste gedeeld kan worden met de buitenwereld, omdat iemand vaak niet de beweegredenen kent van de ander, het helingsproces doorleeft van de ander.
Het proces van heel worden is een intensief proces.
De werkelijke vervulling ligt in het delen en helen van je diepste gevoelens als onafhankelijke zielen, als unieke mensen die ieder op zijn eigen manier ervaringen opdoen en de rijkdom van alles wat je hebt geleerd met elkaar deelt. En niet in het helen van de diepe traumas en innerlijke wonden en gevoelens van elkaar.
Je hoeft daar geen moeilijke opleidingen voor te volgen. De enige weg om werkelijk contact te maken met die diepste kern is de weg van de stilte. Daarin ligt de kracht. De oerkracht die gaat maken dat we weer verbonden zijn met onze eigen goddelijkheid. De innerlijke kracht van het weten. En wanneer je in deze stilte komt, zul je merken dat alle emoties, alle angsten, alle pijn er niet zijn. Wanneer je het denken toelaat, kies jij ervoor weer verbinding te maken met die angsten en emoties die in het hier en nu, in de stilte niet aanwezig hoeven zijn.
Het gaat erom dat jij ten diepste deze transformatie wilt toelaten. Steeds weer zullen die zaken op je pad komen die maken dat je kunt groeien in bewustzijn. Steeds weer krijg je nieuwe ervaringen, steeds weer op een dieper nivo. Ieder deel in jouw moet weer heel worden tot op het aller diepste nivo.
Wanneer je naar iemand toe gaat waarvan je verwacht of hoopt dat hij of zij jou kan helpen, inzicht kan geven, moet je je ervan bewust zijn dat jij degene bent die het werk zal moeten verzetten.
De ander kan jou de ruimte geven om in jezelf te gaan kijken doordat diegene misschien het proces al heeft doorleefd en helderheid heeft gekregen in een situatie waar jij nog middenin zit. Je kunt ervaringen delen en uitwisselen, luisteren, dingen aangereikt krijgen, waarvan jij moet voelen of het wel jouw weg is en bij je past, maar jij bent degene die jezelf zal moeten transformeren. Soms ook mag je ervaren wat de consequenties zijn van je eigen keuzes. Het uitwisselen en delen kan een groot helend effect hebben. Maar jij bent degene die de veranderingen in jezelf toelaat. De ander kan er voor je zijn, maar jij zult de verantwoordelijkheid moeten leren nemen voor alles wat er in je leven verschijnt, wetend dat jouw hart vraagt om licht op een bepaald stuk in jezelf. Diep in jezelf ligt de oplossing voor alle vragen die je hebt.
We zijn onsterfelijke wezens
Wanneer je hulp wilt zoeken bij iemand dan zal de hulpverlener gaan kijken in jouw energieveld. Wanneer je naar iemand toegaat die werkelijk vanuit zijn hart de ander wil helpen, zal degene die om hulp komt, gaan voelen dat datgene wat wordt aanreikt, wordt gedragen door het diepste wezen van degene die hulp geeft.
Degene die dan om hulp komt wordt dan aangeraakt door de liefdeskracht of de liefdestrilling van de hulpverlener. Hij voelt wie je werkelijk bent en dat datgene wat wordt aangereikt gedragen wordt door de liefdesenergie, waardoor er ruimte ontstaat in het energieveld, er gebeurt op energie niveau is bij degene die voor hulp komt, er komt als het ware een soort opening, een soort kracht, waardoor hij gevoelig wordt en contact kan maken met die stukken die door de hulpverlener al zijn geheeld of ervaren, degene die om hulp komt kan dan contact gaan maken met zijn eigen heelheid die al aanwezig is in zijn diepste kern. Liefdeskracht versterkt en wordt gevoed door de liefde die je aan jezelf geeft. Wat je jezelf geeft komt versterkt naar je terug.
Je moet je realiseren dat je alleen geraakt wordt door iets uit de buitenwereld als het niet klopt met je eigen innerlijke beleving. Belangrijk is dan ook dat je mag gaan zien, dat iedereen de ander ziet vanuit zijn eigen belevingswereld. Vanuit zijn eigen groei, vanuit zijn eigen bewustzijn, en dat wanneer iemand jou aanraakt in pijn, dit is omdat jij het anders voelt. Je voelt dat het niet klopt met jouw beleving. Je wordt boos als je dan jouw wereld gaat zien door de ogen van de ander en de ander wilt overhalen tot jouw beleving. Maar geef die ander de ruimte om zijn eigen beleving te ervaren. Hoe beperkt deze misschien ook in jouw ogen is ..ervaar het niet als een oordeel over jou maar zie het als signalen die de persoon zelf ontvangt wanneer hij zou kijken naar zijn eigen waarneming.
Je kunt dus alleen jezelf helen. Er hoeven geen moeilijke technieken toegepast te worden, er hoeven geen hulpmiddelen te worden gebruikt, de ademhaling, het moment van nu en het voelen zijn de hulpstukken in de nieuwe tijd. Het vraagt van de hulpverlener om verbinding met het werkelijke zijn van de ander en met dat wat er is. Eenvoud is kracht. Wanneer het moeilijk zou zijn, zou niet iedereen zichzelf kunnen helen. Liefde is de bron van alle heling.
Werkelijke verbondenheid met je diepste wezen, het werkelijk zijn wie je bent is het doel hier op aarde. Je eigen unieke weg bewandelen. We zijn allemaal leerling en leraar, want we moeten allemaal nog stukken in onszelf helen. We zijn allemaal op weg om een meester te worden. Maar hoe meer je groeit hoe minder je de vervulling zult vinden bij de ander. Zolang je blijft zoeken, vind je het namelijk niet. Het is er namelijk al. Je mag je gaan verbinden.
De grootste les op aarde is het loslaten van eigenlijk alles. Alles wat je bij de ander zoekt, is een tijdelijke vervulling. Wanneer die ander er niet meer is, is de vervulling ook weg. Je zult alles uit jezelf moeten leren halen. Liefde aan jezelf geven is liefde ontvangen, vertrouwen op jezelf is vertrouwen ontvangen, de ander respecteren is respect ontvangen.
Maar zoals ik al vaker heb verteld heb je op aarde te maken met de beperkingen. De persoonlijkheid, het denken, de traagheid van de materie en de tegenstrijdigheden van de dualiteit.
Wanneer we het hebben over het denken, zijn we eeuwenlang bezig geweest alles te analyseren en het verstandelijk te bekijken. Maar het denken beperkt. Het denken begrensd en zolang je blijft denken, zul je blijven vastlopen in bepaalde patronen en gewoontes. Zolang je met je denken gaat kijken naar jezelf en de ander zul je altijd tegenstellingen tegenkomen. Dit is goed, dit is slecht. Dit is positief, dit is negatief, deze persoon is aardig, die mag ik niet noem maar op. We kijken dan vanuit een oordeel naar een persoon of situatie. Het een is beter als het ander. Maar in de eenheid is alles goed zoals het is.
Pas daarom op dat je niet bij een hulpverlener terecht komt die oplossingen voor je bedenkt. Een goede hulpverlener brengt je bij je eigen kracht. Laat de energie het werk doen. Je hoeft je alleen vanuit het hart te verbinden met de ander zodat je voelt wat de ander nodig heeft. Zodra de hulpverlener in het bedenken komt van oplossingen is hij vaak niet verbonden met wat diegene werkelijk nodig heeft. Het ene moment vraagt iets een zachte aanpak, een volgende met kracht, weer een ander heeft stilte nodig en voelen. Voel dus in het nu wat de ander nodig heeft.
Wanneer je als hulpverlener iemand wilt sparen voor bepaalde ervaringen kan dat verstandelijk goed lijken, maar wanneer je je afstemt op het diepere in de mens zul je ervaren dat het soms nodig is voor iemand een bepaalde ervaring te doorleven. Er enkel zijn is soms al voldoende. Iemand werkelijk kunnen laten zijn wie hij is op dat moment ..te accepteren dat mensen fouten maken, verdriet ervaren, angsten doorleven, zodat zij de gelegenheid krijgen om zelf naar binnen te keren en te leren van de ervaringen. Voelen wat de ander werkelijk nodig heeft. Met je hart.
Groeien mag in vreugde
Kom ik meteen bij een ander stuk wat naar mijn gevoel erg belangrijk is als hulpverlener. Want doordat je je totaal kunt verbinden met de emoties en gevoelens kun je ook de pijn voelen van de ander, waardoor je de ander kunt aanvoelen en daarom goed kunt helpen.
Maar een gevaar hierin is naar mijn idee, dat je soms niet meer weet wat van jou is en wat van de ander is, met name als het om iemand gaat waar je veel van houd. Belangrijk is dat je blijft verbonden met de zuiverheid in jezelf. Het maakt het moeilijker om genoeg afstand te bewaren en geen pijn over te nemen van iemand waar je veel om geeft.
Om iemand waar je veel van houd de ruimte te geven zelf te groeien. Iemand te laten zijn wie hij is zonder oordeel. Hem of haar niet te willen veranderen. Er soms enkel zijn om te luisteren. Niet mee te gaan in boosheid, in verdriet, het niet willen oplossen en je niet te laten meevoeren door de pijn, de angsten en het verdriet van je partner, je kind, je vrienden, je ouders, familie, je werk, noem maar op. Ieder mens heeft het recht om de uitersten te ervaren en te onderzoeken.
Ik merk zelf dat juist de mensen waar ik heel veel om geef, mij juist confronteren met de aller diepste stukken in mezelf. Machteloosheid, ongeduld, eenzaamheid, een diepe eenzaamheid zelfs. Vaak confronteert juist iemand die zeer dichtbij staat je met je eigen onbewuste pijn. Zodra de pijn en de angst een deel worden van de hulpverlener, komt de informatie niet meer vanuit de zuiverheid en de eenheid, maar vanuit een mee lijden en kun je enkel antwoorden vanuit de pijn die je zelf ervaart.
Je moet je realiseren dat wanneer dit gebeurt bij de hulpverlener het enkel en alleen een herkennen is van een diep stuk pijn in zichzelf. Maar vaak is de hulpverlener hier zich nog niet van bewust. Je kunt je alleen verbinden met pijn als het er nog zit. Soms zelfs onbewust. Alleen vanuit de heelheid met jezelf kun je blijven geven vanuit de stroom, zodat er geen energie bij de hulpverlener wordt weggetrokken. Wanneer je vanuit de zuiverheid blijft verbonden met de ander, zul je jezelf vol energie voelen en geïnspireerd en er blijft niets in je achter.
Wanneer er een lijntje of verbinding achterblijft met degene die bij jou om hulp kwam, omdat je misschien het gevoel hebt dat je de ander gelukkiger moet maken, beter moet maken, te bevrijden van moeilijke lessen, of wat dan ook, is er afhankelijkheid, hoe subtiel ook en dan merk je dat jouw geluk afhangt van het geluk van de ander. Je hoeft geen enkele verantwoordelijkheid te dragen voor de ander of de wereld, je hoeft enkel en alleen jezelf te helen en je eigen pijn te herkennen.
Wanneer je voelt dat je meegaat in de energie van iemand anders, ga het herkennen, voel wat de boodschap is en ga het transformeren. Voel je je eenzaam, geef liefde aan je zelf, voel je je machteloos, schep kracht, voel je twijfel of je het goed doet, schep vertrouwen dat het hoogste altijd weet hoe of wat.
Groeien mag in vreugde. Je moet niets. Vertrouwen hebben in je stroom maakt dat je verwachtingen kunt loslaten die anderen van jou hebben en die je zelf onbewust hebt. Eenvoud is kracht. Het denken maakt het allemaal moeilijk. Zet het in het licht en zie het als een stukje groei wanneer er iets op je pad komt wat moeilijk lijkt. Het denken maakt het moeilijk, het hart geeft vreugde bij alles wat je doet. Het zijn geeft acceptatie. In vreugde groeien maakt dat de vreugde toeneemt in je leven. Dat waar jij aandacht aan geeft wordt meer en meer .maar onbewust willen we dingen naar onze hand zetten. En is vertrouwen op je hoogste zelf moeilijk en zelf ervaar ik dat ik dingen sneller zou willen.
Maar hoe moeilijk is het ontvangen voor de meeste hulpverleners .. Ik heb gemerkt dat loslaten de hoogste vorm van liefde is. Je moet alles loslaten en in dat diepe gevoel van eenzaamheid, verlatenheid, wanneer je er niet meer tegen vecht en accepteert, in dat diepe gevoel van leegte wat angstig en bedreigend kan zijn, ontstaat er een nieuw gevoel. De diepe verbondenheid met alles en iedereen. Loslaten geeft vrijheid. Willen veranderen geeft strijd. Alles mag er zijn. Met loslaten kun je heel veel geven. Op het moment dat jij loslaat laat je de ander niet los, maar laat je jouw ideeën los over hoe het zou moeten zijn, jouw wil, jouw verwachtingen. Je kunt de ware liefde niet loslaten.
Wanneer je dit ten diepste voelt dan ervaar je de eenheid, zonder woorden, zonder iets
Al vroeg was ik naar het ziekenhuis een lief vriendinnetje ging met mij mee De arts was zo vrolijk en noemde mij een heel bijzonder meisje En dat op je wat ouder wordende dag. Het was allemaal ff wat lastiger verlopen dan verwacht en dus een vrouw die nu meer lacht Dat wat er niet hoorde te zitten is verdwenen dus feest in huisje "Weltevree" Direct naar de stad gegaan en heerlijke nieuwe kleren aangedaan Zalig wat gegeten uit de hand 11.11 uur het nieuws en bellen met de kinders verder in het land Thuis aangekomen kamer vol met lieve vrienden gevulde koeken die we wel verdienden Met elkaar een fijne middag doorgebracht bleven ze zelfs nog langer dan verwacht Bordjes spaghetti uitgedeeld een fijne dag die niet heeft verveeld Morgen voor herhaling vatbaar zitten we weer even bij elkaar ja. dit is een geweldig mooi nieuw jaar! en het mooiste moet nu nog komen Oud tante Kaatjes, van het prinsesje uit mijn dromen Neef Jeoffrey en zijn geliefde lief Marcia kregen een kindeke op de dag dat MP 35 jaar werd. Ik ben zo intens blij vandaag Het kan niet meer stuk Even voorstellen: Embherlyn! .
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
