Bijna weekend en zo komt mijn hulp.
wat een wonderlijke tijd is het toch
Vanmorgen stond ik even in de open tuindeuren
te genieten van mijn uitzicht hier
de sneeuwvlokjes dwarrelden alweer rondom
Of ik vandaag dus mijn oude witte karretje te rijden krijg?
Zolang het weer vriest mag ik dus niet..
het koordje onder de zitting aantrekken.
Op hoop van zegen, verwacht ik dus weer een wondertje!
Heerlijk hinkende hups ik door de kamer heen
Maakte gister een flinke smak op de kamertegels
Te snel willen op staan,
kwam ik klem tussen een stoel en een omgeklapte hondenmand.
Lastig als je innerlijk nog een springertje bent en..
vergeet dat die tijd voorbij ging.
Geest en lichaam horen 1 te zijn toch?
Jong voelen en dartelen hoort dus niet altijd samen te gaan.
Oefenen en aanpassen naar je leeftijd, hihi.
zal ik dat ooit nog leren?
Kennen jullie dat nu ook?
Sinds oktober en de laatste oor operatie,
 krijg ik t ene virusje na het andere en blijf maar verkouden.
De buis van eustaius kwam vol vocht te staan.
Gister dus even langs het ziekenhuis gegaan.
15 decibellen gehoorverlies is de schade hierdoor.
Mijn gehoorapparaat dus een tandje hoger laten stellen.
Natuurlijk is dit van tijdelijke aard,
besef..het gehoor is mij heel veel waard.
 Na een week van zo goed als niets meer horen,
voelde ik mij ergens iets verloren.
Accepteren dat wat is.. IS.
Mijn bewondering voor de echte dove mens,
word als maar groter hierdoor.
Het intens kunnen genieten van mooie muziek,
 bijzondere gesprekken..wat is dat waardevol!
Blij dat het dus weer goed zal komen
hoe dan ook.