'Wat is het verschil tussen gehecht zijn aan anderen en hen liefhebben?
Als we aan anderen gehecht zijn overschatten we hun goede eigenschappen, en we denken dus dat zij beter zijn dan ze werkelijk zijn. We geven om hen omdat ze ons behagen: ze geven ons cadeautjes, prijzen ons, helpen en steunen ons, etc. Wat we gewoonlijk liefde noemen is meestal vooral gehechtheid. Als we aan anderen gehecht zijn zien we hen niet zoals ze werkelijk zijn en daardoor verwachten we teveel van hen: ze moeten zus zijn, ze moeten zo doen, etc. Wanneer ze niet aan onze verwachtingen voldoen voelen we ons gekwetst, teleurgesteld en geven we hen de schuld.
Maar als we écht van andere mensen houden, dan geven we om hen en willen we dat ze gelukkig zijn, niet alleen omdat ze ons ego strelen en tegemoet komen aan onze verlangens, maar gewoon omdat ze bestaan en ook recht op geluk hebben. Echte liefde verwacht niets terug. We accepteren anderen om wie ze zijn en proberen toch hen te helpen, maar het maakt ons niet uit of we al dan niet voordeel hebben bij de relatie. Echte liefde is niet jaloers of bezitterig, maar eerder onpartijdig. Echte liefde wordt gedeeld met alle voelende wezens.
Is het mogelijk om bij onze vrienden en familie te blijven als we onthecht zijn?
Natuurlijk! Onthechting is niet hetzelfde als afwijzing. Als we onthecht zijn, hebben we geen irreële verwachtingen meer van anderen, noch klampen we ons vast aan hen of denken we dat we ons ellendig zullen voelen als zij niet bij ons zijn. Onthechting is een rustige, realistische, open en aanvaardende houding. Het is niet vijandig, paranoïde of asociaal. Onthechting betekent niet dat we onze vrienden en familie afwijzen of negeren: het betekent dat we op een of andere manier met hen omgaan, zonder overdreven verwachtingen. Als we niet gehecht zijn, zijn onze relaties met anderen harmonieus en in feite geven we meer om hen.'
Naar aanleiding van bovenstaande tekst vraag ik me het volgende af:
Is het contact met iemand missen gehechtheid?
Is de wens met een ander in verbinding te blijven een teken van gehechtheid?
En als dat zo is neigt dat dan niet naar onverschilligheid? Zonder contact ben je immers ook niet op de hoogte van hoe het met die ander gaat. .. is het niet ook bij onvoorwaardelijke liefde normaal de wens te voelen om in verbinding te blijven?