Overgave

over Schilderen en Goddelijke begeleiding

***

Vertrouwen hebben en jezelf geheel overgeven lopen hand in hand en zijn noodzakelijk om het Goddelijke door je heen te laten stromen. Alleen als je de moed hebt om de controle los te laten en te vertrouwen op het Goddelijke, zullen er magische dingen tot stand komen, mooier dan je je ooit zelf zou kunnen voorstellen, want het gaat je verstand simpelweg te boven.

De schilderijen die ik maak, maak ik niet helemaal in m’n eentje. Elke keer als ik met m’n penseel in m’n handen voor een doek sta, lijkt alles vanzelf te gaan. Er komt een gevoel van kracht over me die door m’n handen heen lijkt te stromen. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik dit doorhad, ik begon deze kracht op te merken toen ik langzaamaan steeds meer spiritueel getinte schilderijen en tekeningen begon te maken.

Ik bid veel tijdens het schilderen, het bidden is mijn manier om m’n ‘ik’ kleiner te maken, een stapje terug te nemen als ‘t ware, zodat er ruimte word gemaakt voor iets dat groter is dan ‘ik’, namelijk het Goddelijke. Door een stap terug te nemen en simpelweg het Goddelijke te vragen om door je heen te stromen kom je in een staat terecht die letterlijk Hemels aanvoelt, want zodra jij je-zelf overgeeft en je-zelf overlaat aan God zul je merken dat er Hemelse dingen via jou tot stand komen.

Ik heb door deze manier van werken al veel mooie dingen mogen neerzetten die ieder een eigen verhaal hebben. De eerste keer dat ik bewust werd van de Goddelijke begeleiding tijdens het tekenen was toen mijn opa mij vroeg of ik een portret kon maken van zijn zoon (mijn oom), die op jonge leeftijd was overleden. Mijn opa wilde het portret graag als verjaardagscadeau geven aan mijn oma. Ik keek naar het portret van mijn oom, die ik overigens nooit in levende lijve heb ontmoet, en wist intuïtief dat het portret heel belangrijk zou zijn voor mijn opa & oma.

Ik  pakte potlood en papier en zei tegen God (of ‘boven’ of hoe je het ook wilt noemen): ‘ik stel mezelf beschikbaar, maak er maar iets moois van, werk maar door me heen.’ Nadat het portret af was heb ik een aantal keer contact gehad met mijn overleden oom en is hij ook in mijn dromen verschenen om me te vertellen dat hij het echt is in het portret. Op de dag dat ik het portret mocht geven aan mijn oma, voelde ik een intens diep verdriet opkomen bij m’n opa & oma en barsten ze beiden in tranen uit toen ze het portret zagen. Ik geloof dat het portret als ‘trigger’ heeft gediend om een stuk van hun vastzittend verdriet los te maken, iets waar ik heel dankbaar voor ben om te mogen meemaken.

Mezelf overgeven in het volste vertrouwen, is iets wat ik dankzij het schilderen leer. Zoals alles samenloopt in het leven en toeval niet bestaat, loopt ook mijn ontwikkeling in het schilderen samen met mijn persoonlijke ontwikkeling.

Ik leer steeds meer te vertrouwen op God, en belangrijker nog, ik leer steeds weer dat de ideeën van mijn eigen ‘ik’, mijn ‘mind’, simpelweg te beperkt zijn om het Goddelijke te omvatten en dat er veel meer creatieve manieren en oplossingen zijn als je God toestaat om door je heen te werken.

Tamara Patrick

En zo vergaat het mij dus ook al jaren

intens genieten van wat er staat te gebeuren steeds

vandaag staat er weer een groot doek klaar

130 x 90 cm

nieuwsgierig als ik ben

vol verwachting en zo dus ook onderstaande tot stand gekomen

hoe mooi is dat!