Verlangen naar het licht

Het kan zo sterk zijn: dat gevoel van heimwee,
dat verlangen naar die wereld van louter licht,
waaraan je op de een of andere manier 
zulke vage herinneringen hebt.
Vaag, maar tegelijk zo duidelijk en indringend.

Vooral als je je alleen voelt en als je het gevoel hebt 
er altijd weer alleen voor te staan,
kan dat gevoel van heimwee naar boven komen
en zo voelbaar worden.
Je zou het leven hier op aarde, die hardheid 
en dat onbegrip, willen ontvluchten om je weer 
met die wereld van licht te mogen verbinden.

En toch... Ergens weet je dat die vlucht 
niet het juiste antwoord is op wat jou benauwt.
En zodra je je dat bewust durft te maken,
weet je: hier op áárde heeft God mij nodig.
Hier op aarde ligt mijn opdracht.
En dan herinner je je het misschien weer: 
dat je een enkele keer in de ogen van andere mensen
iets van dat licht uit die andere wereld hebt gezien.
En dat je dus het licht hier op aarde kunt vinden.
Je hoeft niet te vluchten, je hoeft niet 
op die golf van heimwee weg te glijden. 
Want hier op aarde laat het licht zich vinden.

En je voelt: als dat mijn opdracht is, 
het licht te zoeken in de ogen van anderen, 
dan weet je op hetzelfde moment dat het ook 
je opdracht is om ook zelf kanaal voor dat licht te zijn.
Zodat anderen in jóuw ogen dat licht kunnen vinden 
en daarin antwoord op hun heimwee kunnen vinden.

Durf het dan. Laat het licht van de eeuwige liefde 
stromen door je hart en laat het oplichten in je ogen.

Hans Stolp