“Maar?... ik zie je niet…”

“Dat klopt … je kunt mij niet zien”

“Pff… dat maakt het zo lastig…”

“Nee hoor … ik ben niet lastig”

“Duhhh… echt wel … jij bent het
moeilijkste in mijn leven…”

“Nee … jij maakt mij moeilijk,
maar dat is iets heel anders!”

“Hoezo?… maak ik jou moeilijk?”

“Jij “denkt” teveel … over mij
over wie en wat ik wel en niet ben
en over wat jij wel en niet wil
en moet met mij … en je klampt
je vast aan ervaringen uit
het verleden, terwijl ik
enkel in het hier en nu ben
… enorm vermoeiend is dat … 
dat rare “denken” van
jullie mensen kost
bakken met energie
en leidt jullie weg
van de kern…”

(… pijnlijke stilte …)

“Ja… maar? … ik?”

“Maar wat?”

“Ik? … niets! … laat maar!”

“WEES MIJ… DAT IS ALLES”

“Ja … maar? … ik?”

“Geen gemaar! … je hebt jezelf
het meest lief als je mij simpelweg
bent … ik elke ademteug 
altijd … overal
WEES LIEFDE”

(… peinzende stilte …)

“Als je liefde “bent” zul je
maximaal gelukkig zijn
en tegelijkertijd
de wereld dienen
vanuit jouw
diepste zelf”

“Dus? … hmmm? … jou zijn?”

“Ontwaak … word wakker
en je zult mij zijn”

~~~ een lichtflits doorkliefde de lucht ~~~

(… liefdevolle stilte …)

… er was liefde …

… liefde … liefde … liefde …