Leven in het Nu

Het is iets “in wording “,… rijpen en oogsten.

Tot op hoge leeftijd zijn er mogelijkheden om te groeien en om
onszelf te vernieuwen.

Ouder worden is binnen alle ervaringen, of ze prettig of dissonanten zijn, steeds terugkeren naar ons eigen centrum en kracht.

Het is een geschenk…er is steeds meer tijd voor onszelf en de ruimte om te doen wat ons hart ons ingeeft.

Het tempo is lager…de druk, de prestatiedrang, concurrentiestrijd en uiterlijk vertoon raakt steeds meer naar de achtergrond.

Onze identiteit is gevormd…we zijn niet langer alleen maar de partner of echtgenoot van.

We ervaren meer scherpte, diepgang en dankbaarheid in ons leven.

Het wordt moeilijk wanneer de achteruitgang inzet of wanneer we ziek worden…wanneer we niet langer de dingen kunnen doen die we gewend waren of beperkt worden in onze (bewegings ) –vrijheid.

Maar ook in een dergelijke fase van rouw zal onze ziel zoeken naar nieuwe mogelijkheden, zich zo goed mogelijk aanpassen en zal ons bewustzijn zich uitbreiden.

Veel mensen hebben als ze ouder worden hun spirituele weg gevonden…ze hebben houvast gevonden in hun geloof.

Bij het ouder worden kijken we soms terug en we vragen ons soms af: Wie was ik ? Wat heb ik voor anderen betekend ? Welke waarden heb ik hoog gehouden en wat heb ik met mijn bestaan uitgestraald?

Maar we blijven ook vooruit kijken…tevreden en bewust leven in het Nu…proberen om een goed mens te zijn en zo nieuwe perspectieven creëren voor de toekomst.

Annelies van Rheenen

De oude Grieken noemden 60 de leeftijd van de filosoof - de mens die zoekt naar de diepste betekenis van de dingen en de fundamentele waarden. De filosoof begint bij zichzelf. Hij kent zichzelf in zijn betrekkelijkheid én onvergankelijkheid. Hij relativeert zonder cynisme en stelt zonder dogmatiek.

Ik zeg innerlijke gemoedsrust. Je treft dit aan bij een monnik in meditatie, een soldaat in het heetst van de strijd, of een machinebankwerker die de laatste fractie van een millimeter van een werkstuk afdraait. Deze innerlijke gemoedsrust doet zich voor op drie niveaus:

Fysieke rust schijnt het makkelijkst te bereiken, hoewel ook hierbij sprake is van vele niveaus, wat onder andere blijkt uit het vermogen van Hindoe-mystici vele dagen levend begraven te blijven.

Mentale rust, waarbij de gedachten helemaal niet meer afdwalen, schijnt minder makkelijk te verwezenlijken, maar het kan worden bereikt.

Maar waardenrust, waarbij men helemaal geen afleidende verlangens meer heeft en alleen eenvoudig zonder wensen leeft, schijnt het moeilijkst.