Dec. 1994, het jaar dat ik met mijn jongens moest vluchten

we werden opgevangen en uiteindelijk konden we naar huis terug

Alles was tot aan de laatste schroef vernield

de schock was groot

vol trauma begonnen we aan de lange weg

Het huis stukje bij beetje hersteld

en nu nog steeds niet helemaal klaar

hard werken en toch zien in onze kracht terug te komen

Volgehouden door momentopnamen die nooit meer vergeten zullen worden

zoals dus ook onderstaande groep

Rowen Heze horen

Marco Paulo nam mij elk jaar er mee naar toe

in afwisseling van de Golden Earring en andere bands

het samen ondernemen bond ons tesamen

en nog steeds genieten wij intens die speciale dagen

Sterk en krachtig als we werden

wondertjes werden op ons pad gestrooid

Voor onszelf blijven staan in geloof en vertrouwen

ja we zijn er geestelijk rijk door geworden

simpelweg gelukkig met elkaar

Nu

het horen van het nieuwste stukje van Rowen Heze hieronder

 begrijpen jullie natuurlijk wel

hoe enorm mij dit  raakt

tot ontroerens toe

ik geniet

dansen jullie even met me mee?