|
"De zeven stappen op weg naar
de geboorte van de Christus in ons."
De eerste stap: De dood is geen einde
Weet je het al?
Weet jouw hart al, dat de dood geen einde is,
maar slechts een nieuw begin?
Weet je dat èchte liefde eeuwig is en levend blijft,
ook al leef jij hier en de ander daar, aan de overkant?
Kun je de blijvende band ervaren die ons blijft verbinden,
ook al staat de dood tussen beiden in?
De dood is meer dan dood alleen,
naar zijn wezen is het een geboorte,
een geboorte in het land van licht.
En daar, in dat land, zien wij elkaar terug,
wanneer ook voor ons de tijd gekomen is
de aarde los te laten, het nieuwe leven tegemoet.
Vrees dan de dood niet:
voorbij de dood wacht ons eigenlijke thuis,
vrede, liefde en geborgenheid;
daar wacht ons, wie ons zijn voorgegaan,
daar wacht ons God.
De tweede stap: Loslaten
Eindelijk vrij.
Loslaten wat je lief en dierbaar is,
loslaten naar wie je hart uitging,
je doet het niet ineens.
Het is als het gaan van een lange,lange weg.
Een weg, geplaveid met herinneringen,
met beelden van weleer en met emoties,
diep en scherp.
Al gaande ga je stap voor stap zien,
hoe het was, ècht was.
Je leert zien voorbij de buitenkant,
je ziet het verborgen patroon, het hoe, waarom.
Je ziet wat de ander toen bewoog,
je ziet, wat je toén, in het verleden niet kon zien,
omdat je er nog middenin stond,
deel was van het geheel.
Maar nu bij elke stap de afstand groeit,
nu ga je zien, begrijpen, aanvaarden.
Zo groeit het inzicht in wat was.
En pas wanneer je alles hebt gezien, doorvoeld,
wanneer je hebt begrepen hoe het was, ècht was,
wanneer de tranen zijn gegaan, pas dán,
eindelijk dan, kun je de deur van het verleden sluiten
en ben je vrij en open voor wat al zolang
naar je toe wil komen: een nieuwe toekomst.'
~Hans Stolp
'Deze donkere tijd heeft mensen nodig zoals jij.
Want wie zelf gewond werd, die kan troosten.
Wie zelf eens viel, kan anderen helpen opstaan.
Wie zelf de wanhoop gekend heeft,
kan anderen hoop geven.
De derde stap: 'Verwondering'
Kijk hoe je leven ging: je ziet de donkere tijden,
de verwarring, het verdriet.
Maar je ziet óók, daarachter en daaronder,
hoe je heel je leven werd geleid, behoed?
Zie je dat alles, maar dan ook álles
wat er toe bijdroeg, om jou tot inzicht,
overgave en tot wéten te leiden?
Zie je, dat niets in jouw leven zinloos was?
Kun je al kijken met verwondering?
Kun je al zien: de onafgebroken zorg
en liefde die er altijd was,
ook toen je dat zelf niet kon zien
en niet kon voelen?
Verwondering; waar dát in ons opbloeit,
daar komt de Geest zelf aan het licht,
daar wordt Christus in ons geboren.
De vierde stap: 'De ontdekking van het hoger zelf'
Heiligdom.
Er is een plek van binnen,
niet gezien en niet gehoord,
die niemand kent dan jij alleen.
Een plek waar waar stilte heerst, een heiligdom.
Slechts ongeschoeid, op blote voeten,
je handen leeg, het hart geschoond,
mag je hem betreden.
Er is een plek van binnen,
die je geeft wat je niet zoekt,
die je vinden laat wat ongeweten
eens verloren was geraakt.
Wie klopt in onbevangenheid
zal mogen binnengaan.
Er is een plek van binnen,
niet gezien en niet gehoord,
waar leven is en licht,
waar alle schijn verbleekt,
versterft tot overblijft wat echt is:
dat zuivere begin dat was en is
en tot in eeuwigheid zal blijven:
god in God.
Er is een plek van binnen,
niet gezien en niet gehoord.
Wie klopt zal worden toegelaten,
zal zien het stralende gelaat van hem
die ons bewoont, de innerlijke Christus.
Hans Stolp
|
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
