Weet dat mijn hart bij jou is

Jij, mijn lief, als ik in gedachten stilsta
bij de reis die jij maakt, verheug ik mij
in de vreugde en de liefde die jou vanaf
het eerste moment dat je de geestelijke wereld
betreedt, ten deel vallen.
Ik zie het voor mij,
hoe Christus jou met zijn liefde omhult.
Ik zie het licht van de engelen die jou
begeleiden. Ik zie de geliefden voor mij
die jou opwachten en verder helpen.

"Als een geliefde sterft"
over afscheid nemen en verdergaan...

Als een geliefde sterft is de schok meestal zo groot,
dat het niet echt tot ons doordringt wat er allemaal gebeurt. 
We zien het wel, maar beseffen het niet.
Pas later, wanneer we ons gaan realiseren dat het
echt waar is dat onze geliefde nooit meer terugkomt,
komen de gevoelens naar boven die zijn of haar
dood in ons hebben opgeroepen.
En dan begint de lange weg van het doorleven van
het verdriet en de eenzaamheid.
Voor velen is deze periode ook de tijd waarin we
allerlei vragen gaan stellen zoals: wat is de dood eigenlijk? 
We willen weten en begrijpen.
En daarom is juist deze periode van verdriet dikwijls
ook het begin van een nieuwe, spirituele levensweg.
Met onze gevoeligheid kunnen we aanvankelijk de
weg van onze geliefde aan de overkant van de dood
nog heel goed volgen.
Maar hoe verder deze reist, hoe ijler de verbinding
wordt en dan voelen we ons pas echt alleen.
Sommige mensen hebben het nodig om veel te
praten, anderen juist niet. Maar wat onze persoonlijke houding hierin ook is, voor bijna iedereen betekent
het verwerken van het verdriet het gaan door een donkere tunnel, waarin je soms geen hand voor ogen kunt zien. Pas voorbij het diepste donker begint er
weer wat licht te dagen, kunnen wij ons weer heel voorzichtig, stap voor stap, openen voor het leven.
En wanneer het einde van de tunnel in zicht komt,
ben jij op die lange tocht door het donker tot een
ander mens geworden. Want elk rouwproces
is ook een transformatieproces.