Makkelijk was het niet altijd: zo gauw ontstonden
er ook misverstanden tussen ons, zo gauw waren
er conflicten waaraan we beiden leden. En toch,
steeds als het ons lukte om het vroeg of laat uit
te praten en de weg naar elkaar weer te vinden,
mocht ik een stille, geestelijke winst behalen:
die van inzicht en van een overwinning op mijzelf.
Want wie is groter dan degene die klein durft
te zijn en die niet aan eigen gelijk vasthoudt?
Zo mocht ik ook op die manier aan jullie groeien.

Makkelijk was het niet altijd: onderweg verloor
ik ook mensen die mij dierbaar waren. Maar
omdat we uit elkaar groeiden, moesten we
elkaar uiteindelijk wel loslaten en het geschenk
van de vrijheid geven. Als je niet blijft hangen
in verwijt, of in boosheid – geef je de ander
daarmee werkelijk het grootste geschenk dat
maar denkbaar is: om in vrijheid op eigen wijze
verder te mogen gaan. Dat is echt een geschenk.

Ik neem jullie op in mijn innerlijk, zodat jullie
je daar, in mijn hart, kunnen uitspreken en daar
kenbaar kunnen maken wat voor jullie wezenlijk is.
Daar leer ik jullie dus écht kennen: in mijn hart.
En daar draag ik jullie vol liefde in mij mee.

Jullie allen dank ik voor jullie liefde en warmte
die mij tot op de dag van vandaag doen groeien.
Dat wij samen in onze verbinding van hart
tot hart, tot kanaal voor de geest mogen zijn.
Dan worden wij tot handen en voeten van Christus
en is Hij het die ons in liefde samenbindt.

Hans Stolp

Ongezien rijpt je ziel in het donker
en als er straks een nieuwe morgen aanbreekt
zal je je verwonderen over het licht
dat uit het donker geboren werd.