Kwetsbaarheid

Opeens vanuit het niets kijk zij mij aan
Ogen die sprekend stralen van stil verdriet
Ogen van het verborgen kwetsbare kind
Van hoopvol nieuw leven in het verschiet

In de verwondering, het pure beleven van het kind
In de tere bloem die zich vol vertrouwen opent
In de oude verweerde boom ..zoveel gezien
Het avondrood en de winterse luchten
Het zingen van vogels in wonderlijke toonsoorten

Zich herkennend in kwetsbaarheid van alle wezens
Twee oude mensen als getuigen van een licht
Van nooit dovende liefde
Een stil verlangen roert zich in haar ziel
Deel uit te maken van die alles doorstralende energie

Soms een stille pijn
Een dwaallicht op aarde
Verstoten uit haar ware zijn.

Die zij terugvindt in hemelse muziek
Dat doorklinkt in de stille tuin
Met blote handen en voeten in de aarde
Beleeft zij een nabijheid
Van stilte en rust

Opeens een vervult weten:
Ik Ben het zelf die ik zoek
Ik Ben mooi en eens geweven uit licht
Ik Ben liefde, Ik Ben wie Ik Ben

Ze heeft niemand meer nodig
Is zichzelf genoeg

Het laatste verlangen dient zich aan:
zal er iemand zijn om die Stilte te delen
Die mij kent omdat hij zichzelf kent?

GRIJS GEWORDEN KIND

Lopend over het strand
Voor het eerst dit jaar
Op blote voeten

Het water verovert het land
Maakt rivieren en landstroken
Trekt zich steeds strategisch terug
Om onverwachts weer op te rukken

Een groep hang meeuwen
Staan tegen elkaar te krijsen
Vliegen op als het water komt
Vervolgens luid schreeuwend
Strijdend ten aanval op de
achtergelaten schatten

Opeens weer de kleine jongen
Ren achter het terugtrekkende water aan
Jaag het op in overwinningroes
Blijf uitdagend staan tot het weerkeert
Om vervolgens net op tijd
op de vlucht te slaan

Voor het eerst dit jaar
Spelend op blote voeten
Wandelaars zien dit speelse tafereel
Glimlachend groetend
Het grijs geworden kind

JV.